یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود .
خیلی خیلی سالهای پیش توی یک مزرعه ای کوچیک یک مادری با ۱۲ تا پسر خودش زندگی می کرد . بچه ها این پسرها خیلی پر انرژی بودند بیشتر وقتها از درختها بالا میرفتند ، از شاخه ها شون می افتادند پایین ، بعضی از موقع ها رو تپه کنار رودخونه سر می خوردند و با صدایی بلند می خندیدند . هر وقت هم چشم مامان شون رو دور میدیدند روی زمیت غلط میزدند و خودشون رو حسابی خاکی و گلی می گردند، بچه های کوچیکتر هم چهار دست و پا راه میرفتند و لباسها شون رو پاره می کردند . مادرشون کارش این بود که از صبح زود تا آخر شب لباسها و جورابها شون رو که توی این همه بازی پاه شده بود رو وصله کنه و همیشه هم به فکر این بود که وای نهار چی بپزم وای شام چی بپزم . برای همین فرصت نمیکرد که خونه رو تمیز و مرتب کنه
خوب بچه ها اگه میخواین بدونین سرانجام این داستان چی میشه می تونین این قصه رو از همینجا گوش کنین .
افزودن دیدگاه جدید