قصه کودکانه یک روز بدون بازی

مامان نهنگ به نَنی کوچولویش گفت: می روم وسط دریا کار دارم. تو کنار خشکی بازی کن تا برگردم.

ننی به مامانش پشت کرد و گفت: اگر من را نبری، قهر می کنم. با هیچ کس هم بازی نمی کنم. و یواشکی به مامان نهنگ نگاه کرد که دور می شد.

مومو، مرغ دریایی، روی آب نشست و پرسید: تو تنهایی؟ با من بازی می کنی؟

نَنی گفت: نمی توانم بازی کنم، چون قهرم.

مومو گفت: حیف شد. و پر زد که برود.

نَنی فکری کرد و گفت: هی! صبر کن. می خواهی آب بپاشم، تو سعی کنی خیس نشوی؟

مومو با خوش حالی برگشت. هِی بالای سر نَنی پرواز کرد و نَنی آب پاشید. یک دفعه نَنی فریاد کشید: تو خیس شدی! برنده شدم!

مومو پرسید: حالا چه بازی کنیم؟

نَنی گفت: من که نمی توانم بازی کنم. ولی می خواهی بپربپر کنم، تو روی پشتم بنشینی؟

مومو دُم نَنی را محکم گرفت و نَنی بپربپر کرد. مومو هِی توی آب افتاد و خیلی خندیدند. بعد مومو پرسید: حالا چه بازی کنیم؟

نَنی گفت: من که نمی توانم بازی کنم. ولی می خواهی جلوی من پرواز کنی تا دنبالت کنم. بعد تو دنبالم کنی؟

همین کار را کردند و خیلی خندیدند. بعد مومو پرسید: حالا چه بازی کنیم؟

نَنی گفت: نگاه کن! مامانم آمد. خداحافظ تا فردا.

نَنی تند و تند تا مامان نهنگ شنا کرد. پوزه اش را به پوزه ی مامانش مالید و گفت: حالا که برگشتی، دیگر قهر نیستم. به شرطی که فردا هم بروی تا با دوستم بازی کنم. امروز که بازی نکردم، چون قهر بودم.

ولی جواب مامانش را نشنید، چون از بس خسته بود خوابش برد.

کلر ژوبرت