آزمایش اوتیسم در واقع از طریق نقشه راهی کمک می کند با واکاوی از شواهد تشخیص داد، شخص درگیر چنین اختلالی شده است تا خدمات درمانی موثر را بهره برد. مطالعه این مطلب می تواند به خانواده ها کمک کند، از اطلاعات ارزشمند بهره جویند و نحوه رفتار درست را با گروه درگیر صورت دهند تا بازدهی خدمات درمانی چند برابر شود.
منظور از اختلال اوتیسم چیست؟
اوتیسم از اختلالات عصبی است که نمی‌توان شواهد را به راحتی توصیف کرد. علی رغم تحقیقات مختلف، علت دقیق آن نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد اما می دانیم، این اختلال رشدی عصبی مادرزادی بوده و محدودیت های جدی در تعاملات اجتماعی و روابط را منجر می شود. محققان بر این باورند که پردازش اطلاعات در مغز قربانیان با دیگر افراد تفاوت فاحشی دارد.
نباید انتظار مراودات اثربخش از گروه درگیر با اوتیسم داشت، با توجه به آن که نقص جدی در درک حالت چهره و مفهوم گفته های دیگران دارند و سایه ای سهمگین بر تعاملات اجتماعی آنها گسترانده است به همین دلیل همواره نیازمند حمایت از سوی خانواده ها هستند تا ارتباط غیر کلامی در محیط های اجتماعی نیز تحت تاثیر قرار نگیرند.
جالب آنکه کودکان و بزرگسالان درگیر اوتیسم، علایق خاصی را همواره پیگیری می کنند به طوری که می توانند ساعتها بدون خستگی سرگرم شوند.
مروری بر رفتارهای تشخیص دهنده اوتیسم
اوتیسم با تعدادی سیگنال و ویژگی‌های خاص نیز قابل شناسایی است بنابراین می بایست آگاهی خویش را در این زمینه افزایش داد. در ادامه به چند مورد اشاره شده است که مطالعه آن خالی از لطف نیست.
- این گروه از کودکان اغلب رفتاری ناشیانه و مضطرب در موقعیت‌های اجتماعی نشان میدهند که به دلیل ضعف در ارتباط برقرار کردن است.
- تمایلی برای برقراری تماس چشمی ندارند و قادر به تشخیص حالت چهره و وضعیت بدنی نیز نیستند.
- نسبت به آموزش تعاملات اجتماعی، ضعف جدی دارند و نباید انتظار بیش از حد از این کودکان داشت.
- علاقه ای به آغوش گرفتن و لمس بدنی ندارند به طوری که ممکن است واکنش عجیبی نیز نشان دهند.
- ترس از تغییرات موجب می شود که وابستگی بسیاری به روال ها و الگوهای خاص داشته باشند بنابراین نیاز است، چنین جزئیاتی را از قبل مطلع شوند.
- پافشاری بیش از حد برای پیگیری منافع خود دارند اما در صورت عدم دستیابی ممکن است عکس العمل های خاصی را نشان دهند.
- الگوی کسب مهارت های کلامی نیز متفاوت است به طوری که اغلب از رشد کند کلامی رنج میبرند.
- نسبت به بسیاری از غذاها تمایلی ندارند و مشکلات خوردن نیز در مواردی دیده می شود.
- رفتاری کلیشه ای دارند مانند چرخاندن دستان، بال بال زدن و حتی تکان مداوم سر نیز دور از انتظار نیست.
- علاقه‌ای به مراوده با دیگران ندارند و ترجیح میدهند زمان زیادی را با اسباب بازی های خاص سرگرم شوند.
درجات مختلف اوتیسم
اوتیسم در تمامی گروه درگیر به یک شکل بروز نمی‌کند و درجات مختلفی دارد، به همین دلیل این اختلال را به صورت یک طیف، دسته بندی می کنند که شیوع آن در مردان بیشتر از زنان گزارش شده است.
متاسفانه نمی توان انتظار درمان صد درصدی این اختلال را انتظار داشت اما در صورت تشخیص زودهنگام با کمک اطلاعات و راهنمایی های مفید میتوان شاهد بهبود کیفیت زندگی بود.
اوتیسم برای بسیاری از خانواده ها اختلالی دردناک و ناامید کننده به نظر می‌رسد که همواره باید پذیرفت گروه درگیر طیف، محدودیت جدی ندارند و در صورت استفاده از خدمات درمانی شرایط زندگی خویش را مدیریت کنند اما مطمئنا گروهی که معلولیت ناشی از اتیسم دارند، زندگی متفاوت تری را تجربه می کنند.
درمانگران می‌توانند با کمک آزمایشات و واکاوی دقیق رفتاری تشخیص دهند شخص درگیر اتیسم شده است یا خیر؟ حتی شدت عارضه نیز چگونه است تا بتوانند بهترین خدمات درمانی را تجویز نمایند.
خودآزمایی اوتیسم چگونه است؟
حال با توجه به سبک زندگی خاص بشر، منابع اطلاعاتی بسیاری وجود دارند که می توان شواهد و رفتارهای خاص ناشی از اختلالات کودکان همچنین اوتیسم را شناخت. ممکن است والدین با تردید مواجه شوند که خود یا فرزندشان درگیر عارضه شده است.
حتی میتوان قبل از مراجعه حضوری، ارزیابی آنلاین نیز انجام داد سپس با مراجعه به درمانگر شاهد نتایج شایان نیز بود.
البته نباید این نکته را فراموش کرد که تمامی گروه‌های درگیر اوتیسم رفتار یکسانی نشان نمی‌دهند و روانشناس یا روانپزشک می‌تواند شدت عارضه را مشخص کند. انجام چنین تست هایی به منزله شناخت، زنگ خطر های هشدار دهنده هست.
معمولاً افرادی که درگیر اُتیسم هستند، چالش‌هایی را در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتار نشان میدهند به طوری که همواره تعجب اطرافیان را بر می انگیزند. این گروه نمی توانند حتی با نزدیکان نیز رابطه اثربخشی شکل دهند، علاوه بر آنکه الگوی توسعه مهارتهای زبانی متفاوت است و وابستگی بسیاری به عادات و روال عادی زندگی خویش احساس می‌کنند.
نخستین گام برای تشخیص اوتیسم چیست؟
نمی توان تنها یک آزمایش خاص را برای تشخیص اوتیسم نیز کارآمد معرفی کرد. معمولاً متخصصانی مانند روانپزشک و روانشناس می‌توانند بر اساس شواهد رفتاری چنین نظری را بیان کنند. معیارهای اختلال طیف اوتیسم متفاوت هستند که معمولاً متمرکز بر سه حوزه زیر معرفی می شوند:
- فرد چالش‌هایی را در زمینه ارتباطات اجتماعی و مراودات نشان می دهد.
- الگوهای خاص رفتاری، علایق و فعالیتهای محدود تکراری می تواند محدودیت های جدی را به وجود آورد.
- عکس العمل بیش از حد نسبت به محرک‌های حسی مانند سر و صدا و نور نشان میدهند.
با بررسی رفتار قربانیان اوتیسم می توان به این نکته پی برد که شواهد این اختلال متمرکز بر این سه حوزه هستند به طوری که پایبندی به روال های ثابت و همیشگی دیده می شود و انجام امور تکراری لذت می برند اما برای تایید نهایی نیاز است، مشکلاتی در زمینه های مختلف زندگی مانند روابط، اوقات فراغت و حتی آموزش نیز مشاهده شود.
اهمیت تشخیص زودهنگام اوتیسم در کودکان
علائم اوتیسم معمولاً قبل از ۳ سالگی قابل شناسایی هستند بنابراین خانواده ها نقش تاثیرگذاری برای مراجعه زود هنگام دارند. برخی از افراد ترجیح میدهند از مراجعه به پزشک بپرهیزند تا اینکه فرزندشان برچسب درگیری با اختلال را نداشته باشد اما نتایج تحقیقات نشان داده است که مراجعه زودهنگام می‌تواند موانع رشد کودک را کمرنگ کند به طوری که کیفیت زندگی روزمره نیز تا حدی بهبود یابد. بنابراین نباید نشانه های تشخیص اوتیسم را سرسری گرفت که می‌تواند به ماندگاری عارضه و پیشرفت آن نیز منجر شود.
خوشبختانه درمانگران توانمندی در کشورمان حضور دارند که می توانند با راهنمایی های موثر نه تنها برای تشخیص بلکه برای استفاده از خدمات درمانی تاثیر گذار باشند.
اختلال اتیسم محدود به دوران کودکی است یا خیر؟
مدتها تصور می شد که اختلال اوتیسم عارضه ای مادام‌العمر است که شواهد آن را تنها میتوان در کودکی شاهد بود اما متخصصین بیان می‌کنند که مداخله زودهنگام می‌تواند شواهد را کمرنگ کند به طوری که فرد درج و رنج کمتری را احساس نماید بنابراین اگرچه تشخیص معمولاً در سنین خردسالی صورت می‌گیرد اما بسیاری از افراد در دوران بلوغ شناسایی شده اند با توجه به آنکه نشانه های این اختلال در تمامی افراد به یک شکل تظاهر نمی یابد.
مشخص ترین ویژگی های اوتیسم کدامند؟
اوتیسم شواهد مختلفی دارد به همین دلیل اصطلاح طیف را برای تشریح محدودیت‌ها به کار میبرند. در ادامه به شاخص ترین ویژگی های اوتیسم اشاره شده است:
- فرد از شرایط پیچیده اجتماعی رنج می برد.
- این مشکل، محدودیت های جدی برای فرد در زمینه مراودات اجتماعی به ارمغان می آورد به طوری که قادر نیست، مفاهیم گفتار دیگران را درک کند، علاوه بر آن که نسبت به زبان بدن نیز چالش دارد.
- فرد توجهی به حالت چهره، حرکات یا گفتار سایرین نیز نشان نمی‌دهد.
- فرد معمولاً در مکالمات گروهی شرکت نمی کند، نباید انتظار حضور در موقعیت‌های اجتماعی نسبتاً پیچیده را نیز داشت به طوری که ممکن است واکنش نامناسبی را بروز دهد.
- علاقه به انجام الگوهای تکراری، رفتاری و پیگیری علایق خاص دارد.
- این گروه از افراد به برخی از اشیا و موضوعات توجه بیش از حد نشان میدهند به طوری که ممکن است ساعت ها سرگرم شوند و لذت واضح نیز ببرند، بدون آن که احساس خستگی نمایند.
- وابستگی ویژه‌ای نسبت به برخی از عادات، اعمال، روال ها و الگوهای ثابت نیز نشان میدهند به طوری که تغییر چنین الگوهای می‌تواند منجر به استرس و اضطراب بسیار نیز شود.
- خانواده ها می بایست قبل از تغییر جزئیات، پیش زمینه ذهنی را فراهم کنند تا عصبانی نشوند.
- حتی نسبت به الگوهای تفکری نیز وابستگی بالایی دارند همچنین نباید حساسیت بالا نسبت به محرک‌های حسی همچون نور بیش از حد و سرو صدا را از یاد برد.
درگیری فرد اوتیسمی با سایر مشکلات روانپزشکی
اگرچه دست و پنجه نرم کردن با اوتیسم خود، تبعات بسیاری را به همراه دارد که می‌تواند کیفیت خانواده‌ها را برهم زند و با چالش‌های جدی مواجه کند اما در برخی افراد، مشکلات روانپزشکی دیگری نیز دیده می شود. از جمله می توان به اختلال اضطراب، افسردگی و ... اشاره کرد.
بر اساس نتایج تحقیقات مشخص شده است که نزدیک به ۷۰ درصد کودکان و نوجوانان درگیر، سابقه بیماری روانپزشکی نیز دارند که می بایست هر چه زودتر از مداخلات درمانی تاثیرگذار بهره مند شوند.
ضعف‌هایی ناشی از اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم ضعف‌هایی را بر توانمندی فکری به وجود می‌آورد به طوری که افراد درگیر عملکردهای متفاوتی نسبت به درک دنیای پیرامون نشان می دهند و حتی قادر نیستند مانند سایرین مراودات کلامی و ارتباطی عادی را پیش ببرند و تعاملات اجتماعی ضعیفی نیز دارند، علاوه بر آن که حساسیت بالا به محرک‌های حسی احساس می‌کنند که بی‌ارتباط با پردازش متفاوت نیست که واکنش غیر قابل توجهی را نشان می دهند.
باید دانست نحوه عملکرد گروه درگیر به دلیل پردازش متفاوت است به طوری که اطلاعات مختلفی را دریافت می‌کنند اما واکنش های خاص بی‌ارتباط با پردازش متمایز نیست.
نباید فراموش کرد که توانمندی های خاص تمامی قربانیان متفاوت بوده بطوری که نقاط ضعف و قوت یکسانی ندارند بنابراین نباید درگیری با اوتیسم را به منزله ناتوانی ذهنی پنداشت با توجه به اینکه برخی کودکان از هوشی متوسط تا زیاد نیز برخوردارند.
نقش ژنتیک در ابتلای افراد به اوتیسم
سابقه خانوادگی می تواند یکی از دلایل، درگیری با افراد نزدیک به اوتیسم باشد که معمولاً مردان ۴ برابر بیشتر از زنان از اوتیسم رنج می برند.
برای درک بهتر تاثیر وراثت، بد نیست بدانید که شانس بیشتری وجود دارد، فرزندان یک خانواده با چنین چالشی مواجه شوند، فرد مدنظر، اگر یک برادر یا خواهر اوتیسمی داشته باشند.
لزوم درمان سریعتر اوتیسم
بعد از تشخیص اوتیسم کودکان خانوادها نیز رنج بسیاری را متحمل می‌شوند، حتی ممکن است برای پذیرش این عارضه مقاومت نیز نشان دهند اما باید در نظر گرفت این اختلال رشدی می تواند تمامی زمینه های زندگی فردی و اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد.
بنابراین برای کمرنگ کردن تبعات آن در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و همدلی می بایست هر چه زودتر خدمات درمانی را به کار برد که مطمئنا شانس برگشت به جاده سلامتی بیشتر میشود.
بسیاری از کودکان قادر نیستند با هم سن و سالان مراوده نزدیکی داشته باشند و دوست یابی به سختی میسر است حتی با نزدیکان و اعضای خانواده نیز مکالمه اثربخشی را ترتیب نمی‌دهند و تماس چشمی نیز به سختی میسر است که با بزرگ شدن سن و ورود به دوره نوجوانی مطمئناً مشکلات چندین برابر خواهند شد به طوری که قادر به پذیرش تغییرات نیستند و آیین های ثابت را پیگیری می‌کنند.
دیگر بیماری ها و اختلالات همراه با اوتیسم کدامند
شواهد اوتیسم در تمامی قربانیان به یک شکل تظاهر نمی یابد و ممکن است خانواده‌ها را برای تشخیص علائم هشدار دهنده دچار چالش کرد.
متاسفانه برخی از افراد علاوه دست و پنجه نرم کردن با محدودیت های ناشی از اوتیسم از بیماری‌های دیگری رنج میبرند. اما شباهت شواهد اختلال اوتیسم و بیش فعالی بسیار پررنگ است به طوری که کودکان اوتیسمی نیز همواره حرکات تکانشگری نشان میدهند و در مواقعی بسیار شلوغ هستند که این همپوشانی روند تشخیص را ممکن است طولانی‌تر کند.
مشکلات اضطرابی در کودکان اوتیسمی
کودکان اوتیسمی معمولاً علاقه و تعهد بالایی به روال ثابت نشان میدهند و این تغییرات می‌تواند موجب استرس و اضطراب فزاینده شود بنابراین برای کاهش خشم و عصبانیت بهتر است که شرایط محیطی را به گونه ای فراهم کرد که منجر به عکس العمل احساسی این گروه از کودکان نشود.
مشکلات زبانی و گفتاری در کودکان درگیر اوتیسم
کودکان درگیر با اوتیسم که از شدت ضعیف اختلال رنج می برند معمولاً می‌آموزند که خوب حرف بزنند اما باید پذیرفت که اغلب روالی یکنواخت دارند و علاقمند به استفاده از کلمات ثابت هستند.
حتی برخی با معنای واقعی واژگان آشنا نیستند علاوه بر آنکه درک درست تصاویر و ضرب المثل ها نیز ممکن نیست که می تواند امور اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد.
مشکلات حرکتی در قربانیان اوتیسم
از دیگر چالش‌های ناشی از اوتیسم، میتوان مشکلات حرکتی را اشاره کرد، به طوری که خاص حرکت می‌کنند و مهارتهای ناشیانه نشان میدهند. متخصصان بر این باورند که عدم توسعه سیستم‌عصبی دلیل چنین چالشی است.
درگیری با صرع یا تشنج در قربانیان اوتیسم
اوتیسم تبعات بسیاری را به همراه دارد، باید پذیرفت که دست و پنجه نرم کردن با صرع یا تشنج در قربانیان دیده میشود که اغلب در سنین نوجوانی هستند که به دلیل مشکلات خاص مغزی به وجود آمده است، خوشبختانه درمان های دارویی می توانند کمک کند چنین مشکلی کمرنگ شوند.
بهترین شیوه درمانی اوتیسم کدام است؟
شدت اختلال اوتیسم در تمامی قربانیان درگیر به یک شکل نیست بنابراین نمی‌توان تنها یک شیوه درمانی را موثر دانست اما معمولاً گفتار درمانی، درمان اصلاح رفتاری، توانبخشی و دارو درمانی از گزینه‌هایی هستند که ممکن است متخصص درمانگر تجویز نماید.
خوشبختانه حال پیشرفت شایانی در زمینه خدمات درمانی به وجود آمده است که می‌تواند شانس بهبودی و تجربه زندگی با کیفیت را چندین برابر افزایش دهد اما خانواده ها و دیگر مراقبان، وظیفه حمایت از کودک را برعهده دارند که می تواند نقش تاثیرگذاری را ایفا کند و تشخیص به موقع مسیر را هموار می‌کند تا مداخله زودهنگام صورت گیرد.
منظور از آزمایش اوتیسم چیست؟
بسیاری از خانواده ها ترجیح می دهند از طریق آزمایش اوتیسم، تشخیص دهند فرزندشان با این اختلال درگیر شده است یا خیر؟
باید پذیرفت چنین تست‌هایی تنها به منزله زنگ خطر هشدار دهنده هستند و نمی‌توانند شواهد را به طور دقیق بیان کنند، بنابراین مراجعه به متخصصان درمانگر ضروری است.
خانواده ها نیاز است، صداقت را برای پاسخگویی به چنین پرسشنامه‌ای رعایت کنند تا اطلاعاتی دقیق در اختیار باشد.
متخصصان برای کودکان نوپا پرسشنامه‌ای در اختیار گذاشتند که می‌تواند مسیر تشخیصی را ممکن کند، مطمئناً تاثیر گذاری خدمات درمانی نیز چندین برابر خواهد شد.
از جمله این آزمون ها می توان پرسشنامه توسعه روانشناختی با علامت اختصاری PDQ-1 را اشاره کرد که در صورت صحت اطلاعات بسیار کمک کننده است.
برخی سوالات پرسشنامه غربالگری PDQ-1
مطمئنا چنین پرسشهایی نمی توانند مبنای تشخیص اوتیسم قرار گیرند اما بسیار کمک کننده هستند تا در جلسات حضوری برای غربالگری دقیق، رفتار کودک نیز معاینه می شود تا تشخیص به درستی صورت گیرد.
- آیا کودک همواره متمرکز بر اشیای خاص است و نقاط یا حرکات را دنبال می کند؟
- آیا کودک نسبت به شنیدن نام خود واکنش نشان می دهد؟
- کودک رغبتی به بازیهای کودکانه مانند "دالی موشه" نشان می دهد؟
- صحبت کردن کودک با بیان کلمات خاص شروع میشود؟
- نحوه ارتباط برقرار کردن کودک با اطرافیان چگونه است؟
در مواردی، پزشک ضبط نحوه رفتار کودک در محیط خانه و موقعیت های چالشی را الزامی می داند تا بسته به شدت اختلال خدماتی همچون دارودرمانی، گفتار درمانی، گفتار درمانی، یک پارچگی حسی، کاردرمانی ذهنی و جسمی و موسیقی درمانی مواردی را پیشنهاد دهد.
گروهی از کودکان علاوه بر دست و پنجه نرم کردن با شواهد خاص اختلال اوتیسم با چالش خواب، مشکلات گوارشی و تکانشی نیز مواجه هستند که مطمئناً شیوه‌های درمانی این نوع نیز متفاوت است.
اوتیسم اختلال نسبتاً پیچیده در مرحله رشد کودکان
اختلال طیف اوتیسم، تبعات متفاوتی را به فرد و خانواده تحمیل می‌کند که می‌توانند هزینه هنگفتی برای جامعه نیز به دنبال داشته باشد. به دلیل آنکه ضعف در رفتارهای ارتباطی و کلامی و مراودات این گروه نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد اما مطمئناً تشخیص زودهنگام می‌تواند بسیار مثمر ثمر باشد.
خوشبختانه حال تحقیقات گسترده ای درباره این اختلالات و راهکارهای درمانی صورت گرفته است و آگاهی نسبت به پیچیدگی های این اختلال کسب شده است.
زمان تظاهر علائم اوتیسم
تشخیص درست همزمان با تظاهرات علائم اوتیسم اگرچه نیاز بسیاری خانواده هاست اما باید قبول کرد که این اختلال طیفی گسترده از علائم را دارد و ممکن است تمامی افراد شواهد را به یک شکل نشان ندهند اما زنگ خطر های هشدار دهنده تا قبل از ۳ سالگی قابل شناسایی هستند و ممکن است درد و رنج بسیاری برای خانواده و اطرافیان نیز به همراه داشته باشند.
اگر والدین احساس کنند که فرزندشان بر خلاف دیگر کودکان تمایلی به تماس چشمی ندارد و یا برای تفهیم منظور خود از اشارات بدنی استفاده نمی کند، می‌بایست این رفتار را جدی بگیرند با توجه به آن که می‌تواند اشاره به محدودیت در تعاملات اجتماعی و ارتباطات نیز باشد.
برخی از کودکان نیز در دنیای درونی خویش به سر میبرند و حرکات تکراری را به نمایش می‌گذارند.
عواطف این گروه نیز متفاوت است به طوری که نسبت به حالت چهره دیگران و یا ابراز احساسات همچون در آغوش گرفتن واکنش نشان میدهند که می‌تواند آموزش مهارتهای مختلف را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
خوشبختانه حال خدمات درمانی می‌تواند شدائد و سختی های مسیر را کمرنگ کنند به شرط آن که به جای مشورت با دوستان و آشنایان از متخصصانی راهنمایی گرفت که کوله باری از تجربه علمی دارند.
چه زمانی می توان به آزمایش اوتیسم اکتفا کرد؟
شناخت علائم و رفتارهای کودکان به سادگی ممکن نیست، برای جمع بندی و تشخیص قطعی نیاز است آزمایشاتی مبنی بر ارزیابی پزشکی و عصبی، بررسی توانمندی های هوشی، غربالگری وضعیت گفتار و زبان، سطح رفتار کودک و تعاملات اجتماعی صورت گیرد همچنین برای درک جزئیات جلسات متعددی با افراد نزدیک کودک همانند والدین صورت می گیرد تا پرسشنامه هایی نیز در اختیار قرار گیرد و مشخص شود چنین اختلالاتی سابقه خانوادگی دارند یا خیر.
بهتر است از چه متخصصانی برای ارزیابی اوتیسم کمک گرفت؟
مطمئنا برای انجام آزمایش نیاز به همکاری چندین متخصص است که می توان از جمله به پزشک روانشناس کودک، نورولوژیست، گفتار درمانگر، روانشناس و کاردرمانگر اشاره کرد تا از طریق ارزیابی های دقیق، سطح توانمندی در حوزه‌های مختلف به دست آید. در ادامه به برخی از پرسش های رایج اشاره شده است:
- سطح کسب الگوی کلامی کودک به چه صورت است؟
- شروع علائم اوتیسم در چه سنی اتفاق افتاد و بیشتر متمرکز بر چه توانمندی‌هایی هستند؟
- ممکن است ضعفی برای یک توانایی خاص کودک به وجود آمده باشد که قبلاً موفقیت شایانی کسب کرده بود؟
- چقدر مشکلات شناختی و یادگیری وجود دارند؟
- مدت زمان حفظ توجه و تمرکز کودک به چه صورت است؟
در صورت وجود چالش های دیگر مانند تشنج و بیش فعالی و اضطراب نیاز است شواهد را بیان کرد تا نتیجه کارآمد حاصل شود.
مهمترین ابزارهای تشخیص اوتیسم
برای تشخیص دقیق نیاز به یک ارزیابی دقیق و چند بعدی است تا عملکرد رفتاری شخص در زمینه های مختلف بررسی شوند. معمولاً برای جمع بندی داده های تجربی از خانواده و نزدیکان همچون معلمان نیز جمع میشود تا کمک کنند، رفتار در زمان بازی، مدرسه و منزل به دست آید علاوه بر آنکه آزمون‌های استانداردی جهت محک توانمندی کلامی، حرکتی، رفتاری و رشد نیز نیاز بوده تا عملکرد متناسب با سن به دست آید.
علت شناسی اوتیسم
مادران باردار می توانند با سبک زندگی درست، کمک کنند که درگیری فرزندشان با اوتیسم را کاهش دهند اما مطمئناً درگیری با عفونت های خاص همچون عفونت های ویروسی و یا مصرف داروهای آسیب رسان می تواند ریسک درگیری را چندین برابر کند.
حال مطالعات نیز تاثیر ریسک ابتلا را باتوجه به سابقه خانوادگی بیان کردند مطمئنا برای جمع بندی دقیق تر نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد.
تاثیر درمان دارویی بر شبه اوتیسم چقدر است؟
از جمله اختلالات رشدی است که تبعات بسیاری به همراه دارد که می‌تواند توانمندی های مختلف را تحت تأثیر قرار دهد اوتیسم است بنابراین نمی‌توان تنها متکی به درمانی دارویی بود بلکه استراتژی های غیر دارویی مانند گفتاردرمانی، آموزشی، روانشناختی، توانبخشی حرکتی نیز ممکن است مورد نیاز باشد تا مهارت های اساسی را بیاموزند و برای حضور در زندگی خویش چالش چندانی را احساس نکنند.
اوتیسم دنیای خاص برای قربانیان
اوتیسم از جمله اختلالاتی است که منجر به رفتارهای متفاوت قربانیان میشود به طوری که شخص به نظر می‌رسد در جهانی به سر می برد که چیزی نمی تواند احساس و واکنش او را برانگیزد و یا برای طولانی مدت منجر به تمرکز و توجه شود به طوری که اطرافیان تصور می کنند در غار تنهایی خویش به سر می برند.
مطمئنا عوامل بسیاری در بروز این اختلال تأثیرگذارند که نقش وراثت بسیار پررنگ است، بی جهت نیست که دوقلوهای همسان در صورت درگیری یک نفر، دیگری ریسک درگیری حدود ۹۰ درصد افزایش می‌یابد. حتی استعداد درگیری برای خواهران و برادران نیز بسیار زیاد است.
متخصصان توصیه می کنند، مادر باردار در معرض سموم و آلاینده‌های خاص نباشد که می تواند بر روند رشد جنین تاثیر گذار باشد، همچنین بهتر است مواردی مانند وزن کم هنگام تولد، درگیری مادر با بیماری و سن بالای والدین زمان بارداری را نیز مدنظر قرار داد تا شاهد دست و پنجه نرم کردن جنین با مشکلات متعدد نبود.
احتمال پیشگیری از اوتیسم چگونه است؟
تاکنون شیوه خاص برای پیشگیری از اوتیسم بیان نشده است علاوه بر آن که شیوه‌های درمانی تنها می‌توانند علائم را کمرنگ کنند و نباید به بهبودی صددرصد امیدوار بود. دارو درمانی نیز رفتار هایی همچون پرخاش، استرس، اضطراب و خودزنی را کاهش می‌دهد.
کاربرد شیوه های متمرکز بر اصلاح رفتاری تاثیر شایانی دارند تا کمک کرده کودک مانند سایر هم سن و سالان بتواند، ضعف‌های آموزش الگوی کلامی و مهارتهای اجتماعی را کمرنگ کند مطمئناً در طولانی مدت می توان شاهد پیشرفت چنین مهارت‌هایی بود به طوری که کیفیت زندگی افراد به طور محسوسی بهتر شود.
رژیم غذایی مناسب کودکان درگیر اوتیسم
اغلب کودکان درگیر اوتیسم با مشکلات گوارشی، دست و پنجه نرم می کنند با توجه به آنکه غذاهای خاصی را تمایل دارند و قادر به پذیرش تغییر برنامه غذایی نیز نیستند، به همین دلیل مشکلات روده ای و ضعف سیستم ایمنی دور از انتظار نیست که در مواردی منجر به التهاب مزمن نیز خواهد شد.
خانواده ها می بایست مواد مغذی را به صورت رژیم های غذایی به کودک بدهند. دریافت ویتامین نیز بسیار مثمرثمر است به همین جهت استفاده از مکمل‌های غذایی بسیار توصیه میشود که می‌تواند مزایایی همچون هضم، تقویت مراودات ارتباطی و بهبود رفتاری را نیز به دنبال داشته باشد.
متخصصان توصیه می کنند ویتامین های گروه بی در برنامه روزانه وجود داشته باشد که کمترین نتیجه آن را می توان به شکل بهبود یادگیری مهارت ها مشاهده کرد.
متاسفانه برخی از کودکان به مواد غذایی خاصی نیز حساسیت دارند که می‌تواند واکنش‌های احساسی مانند خشم و عصبانیت را نیز برانگیزد.
متخصصین نیز توصیه می کنند که در رژیم غذایی، گلوتن و کازئین کمتر وجود داشته باشد اما در حالت کلی نیاز است برنامه غذایی با صلاحدید متخصصان تهیه و تنظیم شود.
تحقیقات برای رهایی از اوتیسم
خوشبختانه حال محققان بسیاری در سطح بین‌الملل زمان برای واکاوی ریشه‌های اختلال اتیسم گذشتند تا بتوانند بر اساس علائم، شیوه‌های درمانی موثری را پیشنهاد دهند.
خانواده‌ها نباید ناامیدی بسیاری را احساس کنند که می تواند مسیر بهبودی را با چالش هایی مواجه کند، اگر احساس می‌کنید درد و رنج فرزندتان شما را آزار می‌دهد می‌توانید با روانشناس صحبت کنید، مطمئنا داشتن روحیه شاد و سالم کمک می‌کند، کودک نیز برای همراهی و استفاده از خدمات درمانی انگیزه دو چندانی داشته باشد.
مطمئنا انتظار برای یافتن شیوه پیشگیری از اوتیسم نه تنها عاقلانه نیست بلکه می تواند فرصت های متعدد را نیز از بین ببرد.
سخن آخر
در سال‌های اخیر تعداد مبتلایان به اوتیسم چندین برابر افزایش یافته است که می‌تواند به دلیل سبک زندگی غلط خانواده ها باشد و یا ارتباطی با پیشرفت علم و تکنولوژی در تشخیص چنین اختلالاتی نیز داشته باشد اما مهمترین نکته برای رهایی از این اختلالات رشدی که می‌تواند زندگی فرد و خانواده را تحت تاثیر قرار دهد، شناخت علائم هشدار دهنده است. بنابراین نیاز است با آگاهی، تست و آزمایش اوتیسم را شناخت.
مطمئناً نقص در تعاملات اجتماعی را می توان نشانه ای از اختلال دانست که در دوران شیرخوارگی نیز ضعف هایی را به وجود می آورد به طوری که نسبت به درخواست دیگران بی توجه است و یا تماس چشمی نیز برقرار نمی کند.
اوتیسم اختلالی است که بر رشد و عملکرد مغز تاثیر می‌گذارد اما میتوان با مراقبت‌های اولیه در زمان طلایی کمک کرد، همچون سایرین فرصت حضور در جامعه را یافته و عملکرد درخشانی نیز بر جای بگذارد.
افزودن دیدگاه جدید