آن روز، دلقک ماهی های کوچولو پشت مرجان ها بازی می کردند که بچه مارماهی را دیدند. معلوم بود که راهش را گم کرده. دلقک ماهی های کوچولو دست از بازی کشیدند و با تعجّب نگاهش کردند. یکی آهسته گفت: وای! تا حالا بچّه ای به این زشتی دیده بودید؟ یکی دیگر گفت: چه قدر دراز و بی ریخت است! سوّمی گفت: خال هایش را نگاه کنید! و همه زدند زیر خنده. همه، به جز ماهی کوچکی به نام آلبالو.
آلبالو مثل دوستانش هیچ وقت از پشت مرجان ها بیرون نرفته بود و هیچ وقت مارماهی ندیده بود. آن جا فقط دلقک ماهی ها زندگی می کردند. آلبالو با خودش گفت: چه بچّه ی عجیب و غریبی! ولی ازش خوشم می آید. دلم می خواهد با او دوست شوم.
امّا دلقک ماهی های کوچولو این قدر خندیدند که بچه مارماهی بدون گفتن یک کلمه از آن جا رفت.
آن روز، آلبالو برای اولین بار از پشت مرجان ها بیرون رفت و یواشکی دور شد. می ترسید دوستانش از این که می خواهد با بچه مارماهی دوست شود؛ مسخره اش کنند. آلبالو هیچ وقت این همه ماهی جورواجور ندیده بود. میانشان دنبال بچه مارماهی گشت تا این که او را از خال هایش شناخت. ولی به خاطر اتّفاق آن روز، رویش نشد نزدیک شود و یواشکی دنبالش رفت. این قدر پشت سر بچه مارماهی رفت و رفت تا یک دفعه...
یک دفعه به پشت صخره ای رسید که پر از مارماهی بود. چند بچه مارماهی دورش را گرفتند و با تعجّب نگاهش کردند. یکی آهسته گفت: هی! ماهیِ خط خطی دیده بودید بچّه ها؟ یکی دیگر گفت: چه قدر قد کوتاه است! سوّمی گفت: تا حالا بچّه ای به این عجیبی ندیده بودم. و همه زدند زیر خنده.
آلبالو خیلی دلش گرفت. از خودش پرسید: یعنی برای این ها این قدر عجیب و غریبم؟ دلش خواست از خودش دفاع کند، ولی نمی دانست چه بگوید.
یک دفعه بچه مارماهی خال خالی، همان که آلبالو دنبالش کرده بود، از پشت سر بچه ها جلو آمد و گفت: هی! این دوست من است و اجازه نمی دهم مسخره اش کنید. تازه اگر از این جا بیرون بروید، می فهمید که خیلی از ماهی ها شکل ما نیستند. ما هم برایشان عجیب و غریبیم.
بعد باله اش را زیر باله ی آلبالو انداخت و گفت: برویم بازی؟
آن روز، به خاطر دوست جدیدش، آلبالو با دلی پر از شادی به پشت مرجان ها برگشت. به دوستانش گفت: من با بچّه ی عجیب و غریبی که این جا آمده بود دوست شدم. درست است که با ما فرق دارد. ولی او هم شنا می کند، مثل ما. او هم بازی می کند، مثل ما. گاهی خوش حال و گاهی غمگین می شود، مثل ما. تازه خیلی هم مهربان است.
یکی از دلقک ماهی های کوچولو پرسید: مثل ما؟
آلبالو محکم سر تکان داد و گفت: نه، نه، خیلی بیشتر. چون ما هم برایش عجیب و غریب بودیم، ولی به ما نخندید. تازه وقتی بچّه های دیگر مسخره ام کردند، از من دفاع کرد.
آن روز، آلبالو دوستانش را به پشت مرجان ها برد تا ماهی های جورواجور را ببینند. دلقک ماهی های کوچولو با دهانی باز از تعجّب به اطرافشان نگاه کردند. ولی نه به شکل سفره ماهی خندیدند، نه به قیافه ی اردک ماهی، نه به سبیل های گربه ماهی.
اى اهل ایمان! نباید گروهى گروه دیگر را مسخره کنند، شاید آن ها از این ها بهتر باشند... (قرآن کریم، سوره حجرات (۴۹)، آیه ۱۱)
کلر ژوبرت
افزودن دیدگاه جدید