اوتیسم در بزرگسالی چگونه است؟

اوتیسم در بزرگسالی نیز شواهد خاصی را به فرد تحمیل می کند. نگرش غلطی نیز رایج است که به نظر می رسد، علائم این اختلال گسترده تنها برای کودکان هستند اما شواهد چالش برانگیز مانند محدودیت در معاشرت، برقراری ارتباط با دیگران و ناتوانی ذهنی بسته به شدت طیف، ممکن است در بزرگسالی نیز دیده شوند که به دلایلی تشخیص به تعویق افتاده است. در این مطلب می توانید با کمک اطلاعات کارآمد، علائم هشدار دهنده و راهکارهای موثر بر بهبود اختلال اوتیسم در زندگی گروه بزرگسال را بشناسید.

منظور از اوتیسم چیست؟

اوتیسم با طیف گسترده ای از علائم، محدودیت‌های جدی برای قربانیان به وجود می آورد اما بسیاری از افراد تصور می کنند که چالش هایی مانند رابطه ضعیف و درگیری با معلولیت‌های ذهنی تنها مختص کودکان است در حالی که گروه بزرگسال نیز از پیامدهای این اختلال در امان نیستند و نمی‌توانند مانند سایر افراد، زندگی نرمالی را تجربه کنند به طوری که برخی برای زندگی مستقل نیز دغدغه جدی دارند.

اگر علاقه مندید که بدانید بزرگسالان درگیر اوتیسم چگونه می توانند ضعف‌های خود را پوشش دهند مطالعه این مطلب بسیار سودمند خواهد بود.

عمده علائم اوتیسم کدامند

علیرغم پیشرفت علم و تکنولوژی و وجود بسترهای مناسب اطلاعاتی در فرهنگ عامه، برخی از افراد هنوز اوتیسم را نوعی کند ذهنی در نظر دارند.

در حالی که این اختلال متمایز از نقص ذهنی بوده و اغلب قادرند مسئولیت‌هایی را انجام دهند البته باید شدت عارضه را نیز در نظر گرفت. علائم اوتیسم متمرکز بر مشکلات جدی اجتماعی هستند به طوری که این گروه قادر به داشتن ارتباطات موثر نیستند و ممکن است نسبت به محرک های محیطی همچون سر و صدا و یا طعم خاص احساس ناراحتی کرده و دیگران را آزار دهند.

خانواده ها نقش تاثیرگذاری در تشخیص زودهنگام این اختلال دارند که می‌تواند شانس درمان را نیز دوچندان کند.

از جمله چالش های تاثیر گذار برای شناخت دقیق، همپوشانی علائم با دیگر بیماری‌ها است به طوری که نمی توان درک درستی از این شواهد را شاهد بود اما باید پذیرفت، فارغ از شدت عارضه و تنوع علائم، نقص های مشهودی در توانمندی این گروه وجود دارد به طوری که انجام امور روزمره چندان ساده نیست.

اختلال طیف اوتیسم

متخصصان برای تعریف اختلال طیف اوتیسم، نقص عصبی مزمن با پایه ژنتیکی قدرتمند را بیان می‌کنند که محدودیت های جدی در تعاملات اجتماعی را به وجود آورده است، علاوه بر آن که این گروه علاقه‌مند به انجام فعالیت ها و امور تکراری هستند به طوری که ممکن است مدت‌ها سرگرم یک فعالیت خاص شده بدون آنکه احساس خستگی نمایند.

بسته به شدت عارضه، علائم بالینی تظاهر می یابند بنابراین ممکن است گروهی برای انجام امور روزمره نیز مانند حمام کردن و غذا خوردن نیاز به حمایت داشته باشند اما برخی دیگر قادر به انجام فعالیت های بیشتر نیز هستند.

زیر شاخه های اختلال اتیسم

اوتیسم دارای تقسیم بندی های مختلفی است که برای درمان نیاز است تشخیص داد، فرد کدام یک از این شواهد را نشان می‌دهد. در ادامه اشاره بیشتری به گروه‌های مختلف طیف اتیسم خواهیم داشت:

سندروم آسپرگر

قربانیان درگیر سندروم آسپرگر از نظر توانمندی به ویژه در گفتار چالش خاصی ندارند. اما قادر نیستند مانند افراد عادی ارتباطات اجتماعی را شکل دهند که می‌تواند نشان از عدم استفاده درست از کلام نیز باشد. متخصصان فاکتورهای بیشتری را برای شناخت این گروه در نظر می‌گیرند بنابراین نباید تنها به اطلاعات موجود در سطح اینترنت اکتفاء کرد، معاینه و ارزیابی دقیق مسیر درمان را تسهیل می بخشد.

اختلال اوتیستیک

شواهد رفتاری این گروه از افراد متفاوت است اما نمی‌توان خصوصیات مشترکی بسیاری را برای آنها در نظر گرفت به طوری که توانمندی همواره در تمامی قربانیان به یک شکل نیست.

اختلال فراگیر رشد

در نگاه نخست ممکن است افرادی که از این نوع مشکل رنج می برند با قربانیان درگیر اوتیسم کلاسیک، یکی در نظر گرفته باشند، در حالی که متمایز هستند. عمده چالش این گروه را می توان ضعف در عملکردهای مختلف نام برد.

سندروم رت

در شیوع سندروم رت، معمولاً جنسیت تاثیرگذار است به طوری که بانوان بیشتر درگیر این گروه هستند و معمولاً نقص عملکردی در فعالیت‌های مختلف را احساس می کنند.

اختلال انسجام گسیختگی کودکی

زنگ خطرهای هشداردهنده درگیری با این اختلال، معمولاً قبل از مدرسه قابل شناسایی است به طوری که این گروه نمی توانند مهارت های اجتماعی و گفتاری کارآمدی را به نمایش بگذارند و همواره نسبت به سایر کودکان ضعف‌هایی را نشان می دهند.

میزان شیوع اوتیسم چگونه است؟

در گذشته چندان اطلاعاتی از وجود اختلالات رشدی و چالش های رفتاری مشهود مانند اوتیسم نبود به طوری که قربانیان این نوع را در گروه افراد کند ذهن می‌پنداشتند. حال علی رغم منابع اطلاعاتی کارآمد برخی از خانواده‌ها زنگ خطر های هشدار دهنده را جدی نمی گیرند‌. بنابراین نمیتوان یک آمار دقیق را اشاره کرد اما در حالت کلی مشخص شده است از هر ۱۵۰ کودک یک نفر درگیر شواهد این اختلال است.

تشخیص اوتیسم در نوزادان

اوتیسم می‌تواند کیفیت زندگی فرد و تمامی اطرافیان را تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین خانواده ها در تلاشند با تست ها و آزمایشات مکرر این اختلال را قبل از تولد و یا در زمان نوزادی تشخیص دهند. در حالی که چنین تست یا ارزیابی وجود ندارد.

معمولاً پزشکان با رسیدن به سن خاصی پس از ارزیابی رفتار و بررسی سوابق خانوادگی، می توانند نظر قطعی خویش را بیان کنند.

عوامل خطرزا در ایجاد اوتیسم

شناخت عوامل خطرزا در ایجاد اوتیسم کمک می کند، ریسک درگیری کودکان را کاهش داد. بیاد داشته باشید اوتیسم طیف مختلفی از علائم را به همراه دارد، بنابراین نمی توان انتظار داشت تمامی افراد، رفتارهای یکسانی را به نمایش بگذارند. معمولاً فاکتورهایی در این شیوع تأثیرگذارند در ادامه بیشتر اشاره می شود:

جنسیت

جنسیت را می توان از مهمترین فاکتورهای تاثیرگذار دانست به طوری که پسران اوتیسیک حدود ۴ برابر دختران هستند علاوه بر آنکه نمایش محدودیت های رفتاری نیز متفاوت است و نمی‌توان انتظار تظاهر علائم بالینی یکسانی را داشت.

سابقه خانوادگی

ژن های خاص می توانند احتمال درگیری در یک خانواده را چندین برابر افزایش دهند بنابراین در صورت وجود یک کودک در خانواده می‌توان زنگ خطر های هشدار دهنده را برای دیگر اعضا شنید.

درگیری با دیگر اختلالات

کودکانی که از اختلالات رشدی دیگر مانند سندروم ایکس شکننده، سندروم رت یا اسکلروز توبول رنج می برند ممکن است در معرض درگیری با اوتیسم نیز باشند.

تولد زودهنگام نوزاد

تولد زودهنگام نوزاد نیز از دیگر عواملی است که می‌تواند منجر به درگیری طیف اوتیسم باشد. آمارها نشان می دهد نوزادانی که قبل از ۲۶ هفتگی متولد می شوند، بیشتر درگیر اوتیسم خواهند شد.

سن بالای پدر و مادر

سن بالای پدر و مادر نیز می تواند ریسک درگیری با اوتیسم را افزایش دهد بنابراین خانواده ها باید به زمان بچه دار شدن خود نیز توجه کنند.

به یاد داشته باشید که علیرغم تلاش محققان برای شناخت علت، علائم و راهکارهای پیشگیری از درگیری با اوتیسم، نیاز است خانواده‌ها خود نیز همواره الگوی رشد فرزندشان را با دقت دنبال کنند تا در صورت چالش و نگرانی با درمانگران حاذق و توانمند مشورت داشته باشند. مطمئناً چنین شیوه ای نه تنها به تسکین روحی می‌انجامد بلکه می تواند مداخله زودهنگام درمانی را نیز ممکن کند.

منظور از اوتیسم در بزرگسالی چیست؟

به دلایل مختلف، برخی از افراد در بزرگسالی متوجه درگیری خویش به اوتیسم می شوند. شاید این اتفاق بی ارتباط با درگیری طیف خفیف نباشد به طوری که تظاهر علائم بالینی پررنگی ندارند اما با فراز و فرودهایی نیز در طی زندگی مواجه شده اند به طوری که خود را کاملاً عادی در نظر نمی گیرند اما شدت شواهد بسیار جزئی بوده است به طوری که مراجعه به متخصص درمانگر نیز ضروری به نظر نرسیده است.

حتی اطرافیان رفتارهای خاص را نیز اغلب مرتبط با جنون، حساسیت بیش از حد و یا خجالت توجیه می کردند.

حال در قرن حاضر کلیشه ثابت و تضعیف کننده اوتیسم نه تنها منسوخ شده است بلکه افراد می دانند همواره اوتیسم موجب محدودیت های قدرتمند بر عملکرد و امور روزمره نیز نمی شود.

برخی از افراد می‌توانند آموزش ببینند حتی در اشتغال مستقل شوند و تشکیل خانواده نیز بدهند بطوری که نیاز چندانی به حمایت ندارند اما به منزله‌ی نداشتن تفاوت رفتاری با افراد معمولی نیست.

علت تعویق تشخیص اوتیسم در بزرگسالی

علت تعویق تشخیص اوتیسم در بزرگسالی شاید سوال شما نیز باشد. برای درک بهتر نیاز است مجموعه عواملی را در نظر گرفت از جمله:

• برخی خانواده ها چندان با شواهد هشدار دهنده اوتیسم آشنا نیستند، بنابراین در مراجعه به متخصص درمانگر تعلل می‌کنند.
• علاوه بر آنکه باید پذیرفت اوتیسم دارای طیف از شواهد مختلف است و تمامی افراد شدت عارضه یکسانی را نشان نمی‌دهند به طوری که برخی علیرغم چالش در روابط اجتماعی و ارتباطی چندان ضعف مشهود ندارد که میتواند مرتبط با درگیری اوتیسم خفیف باشد حتی اطرافیان رفتار آنها را عجیب و غریب می‌پندارند اما تصور وجود چنین اختلالی را نمی کنند.
• از دیگر عوامل تاثیرگذار میتوان به وراثت پذیری اوتیسم اشاره کرد با توجه به آن که درگیری با این اختلال، یک مولفه ژنتیکی وابستگی دارد بنابراین در بعضی از خانواده ها، چندین فرد شواهد تشخیصی را نشان می دهند بنابراین والدین الزامی برای مراجعه کودک جدید به مشاوره نمی‌دهند.
• گروهی ممکن است تشابه شخصیتی کودک با والدین را علت رفتارهای خاص در نظر بگیرند و چندان نگرانی خاصی نداشته باشند.
• در مواردی نیز حمایت اعضای خانواده، معلمان و افراد نزدیک کودک شرایطی را رقم می‌زند که فرد می تواند چالش های خاص رفتاری ناشی از اوتیسم را پنهان کند به طوریکه شناسایی و دریافت خدمات درمانی نیز صورت نگیرد.
• اگر در نزدیکان شما نیز فردی مبتلا به اوتیسم خفیف وجود دارد که یک زندگی نرمال را تجربه می‌کند اما شواهد کمرنگی از این اختلال را نیز به نمایش می‌گذارد. بهتر است با درمانگر یا روانشناس مشورت داشته باشید تا سریع‌تر کیفیت زندگی را بهبود بخشید.
• برخی از افراد نیز به دلیل آنکه چندان عارضه سختی را تجربه نکردند، احتیاجی به مراجعه برای دریافت خدمات درمانی متخصصین ندیدند.
• نباید توانمندی های خاصی که از اوتیسم ناشی می‌شود را نیز از یاد برد. برخی از این کودکان علی‌رغم این چالش های رفتاری از نظر استعدادی خاص، نابغه هستند به طوری که می‌توانند امور مختلف را حرفه‌ای انجام دهند. حتی علاقه مند به موضوعات چالش‌برانگیز  مانند فیزیک و شیمی هستند که موفقیت تحصیلی می تواند خانواده ها را برای شناخت و مراجعه به درمانگر دچار تعلل نماید به طوری که وجود چالش های اجتماعی یا برقراری ارتباط را چندان جدی نمی‌گیرند.

مشکلات اصلی اوتیسم بزرگسالان

از مشکلات اصلی بزرگسالان باید روابط اجتماعی چالش برانگیز را اشاره کرد به طوری که حتی گروه موفق نیز محدودیت هایی را در زندگی شخصی و شغلی شاهد هستند. نباید دوست یابی قدرتمند را انتظار داشت که رفتار خاص آن ها از نگاه دیگران اگرچه مهربانانه است اما صمیمیتی در آن دیده نمی‌شود به طوری که این سوء تفاهم ها در زمینه ارتباطات می تواند موقعیت های ناخوشایندی را رقم زند در نهایت انزوا اجتماعی تنها انتخاب باشد.

این گروه از افراد قادر نیستند برای پیش بردن اهداف، ترفندهایی مانند دروغ گفتن یا استفاده از آداب و رسوم اجتماعی بهره گیرند. صداقت مثال زدنی آنها علیرغم تحسین دیگران، چالش‌هایی را رقم می‌زند، به طوری که شخصیتی بدون پروا به نمایش می گذارند که در برخی موقعیت های اجتماعی چندان پسندیده نیست به طور مثال ممکن است در موقعیتی که دوستی درباره لباس خویش از فرد درگیر اوتیسم نظرخواهی می کند، صادقانه جواب رد بدهد که موجب دلخوری خواهد شد.

شاید چنین رفتاری در نگاه برخی چندان چالش‌برانگیز به نظر نرسد اما در دراز مدت، صداقت مثال زدنی بر مراودات اجتماعی تاثیرگذار است به طوریکه شکست در روابط عاطفی و روابط بین فردی موجب کمبود اعتماد به نفس نیز می‌شود. حتی زندگی زناشویی نیز تحت تاثیر این رفتار است به طوری که برخی ناچار به طلاق شدند.

تشخیص اوتیسم در بزرگسالان چگونه اتفاق می افتد؟

تشخیص اوتیسم در بزرگسالان در مواردی زمانی رقم می‌خورد که مشخص شود یکی از اعضای خانواده از این اختلال رنج می برد بنابراین اغلب این گروه زمانی نسبت به چالش خویش دچار سوء ظن می شوند که کودکی تازه متولد شده مشکوک به اوتیسم است.

خوشبختانه حال مراجعه به متخصصین درمانگر بسیار افزایش یافته است به طوری که افراد پس از شناخت شواهد تشخیصی برای درمان اختلالات رشدی اوتیسم به دنبال بهترین ها هستند.

اگر شما نیز فرزند مشکوک به اوتیسم دارید که برخی از رفتارها عجیب و غریب به نظر می رسد، برای آرامش خیال خویش با درمانگر مشورت داشته باشید. مطمئنا سرمایه گذاری بهتری در وقت و هزینه نیز صورت می‌گیرد.

خانواده ها به عنوان بازوی اصلی درمان مطرح هستند بنابراین همواره باید اطلاعات خویش را به روز کنند و برای مدیریت بهتر با روانشناسان و دیگر متخصصان حرف بزنند تا علاوه بر بررسی دقیق رفتار، سابقه خانوادگی را نیز رصد کنند و برای جمع بندی تشخیص را انجام می دهند.

ممکن است فرزند شما نیز درگیر طیف خفیف اتیسم باشد به طوری که تا سال‌های بعد، ضعف جدی را احساس نکند. به یاد داشته باشید بسیاری از افراد زمانی متوجه وجود اختلال اوتیسم شدند که همواره متهم به بی علاقگی به روابط اجتماعی و یا رفتارهای خشن بودند در حالی که مرتبط با وجود اوتیسم بوده است.

لزوم‌ درمان اوتیسم بزرگسالی

درمان اوتیسم در بزرگسالی از آن جهت اهمیت دارد که نه تنها می‌توان با راهکارهای ساده، چالش های رفتاری را کمرنگ کرد بلکه فرد احساس بهتری نسبت به خویش خواهد داشت و می‌تواند در زندگی روزمره نیز کیفیت بهتری را احساس نماید به همین دلیل پیشرفت در زندگی اجتماعی و شخصی نیز ممکن می شود.

خوشبختانه حال درمانگران توانمند، استراتژی های روانشناختی کارآمدی برای بهبود جنبه های مختلف این اختلال معرفی کردند که می‌توان شاهد تغییر وضعیت نیز بود.

وضعیت بزرگسالان مبتلا به اوتیسم

در این مطلب سعی شد گریزی به علائم و شواهد خاص اوتیسم بزرگسالان زده شود همانطور که اشاره شد درگیری با طیف این اختلال، منجر به عدم شناخت اغلب قربانیان در سنین کودکی است، علیرغم آنکه چالش‌هایی را در زمینه تعاملات اجتماعی درک کردند و دوست یابی قدرتمند نیز نداشتند اما این خانواده‌ها زنگ خطر های هشدار دهنده را چندان جدی نگرفتند با توجه به آن که کیفیت زندگی و عملکردهای مختلف چندان تفاوتی با کودکان عادی نداشت.

بنابراین تمامی افراد مبتلا این شانس را ندارند که در زمان طلایی شناسایی شوند که می‌تواند منجر به تعویق در دریافت خدمات درمانی نیز گردد.

در هر صورت این تفکر که گذشت زمان می تواند شواهد اوتیسم را از بین ببرد باید کنار گذاشته شود، همچنان در نوجوانی و بزرگسالی نیز علائم این اختلال وجود خواهند داشت و بر عملکرد نیز تاثیر گذارند.

آنچه در مورد اوتیسم بزرگسالان باید بدانید

علائم اوتیسم بزرگسالان تفاوت هایی با شواهد کودکان دارند با توجه به آنکه این گروه آموختند چگونه ضعف خود را پوشش دهند و کیفیت زندگی مطلوبی را نیز تجربه کنند. اختلالات طیف اوتیسم از شایع‌ترین مشکلات تکامل عصبی مطرح می‌شوند که در سراسر جهان، قربانیانی را با محدودیت هایی مواجه کرده است.

معمولاً زنگ خطرهای تشخیص دهنده پس از ۴ سالگی قابل ردیابی هستند ولی خانواده‌ها می‌توانند نقش تأثیرگذاری را ایفا کنند. با این حال برخی از بزرگسالان از اوتیسمی تشخیص داده نشده رنج می‌برند.

در گذشته همواره تظاهر علائم بالینی شدید با قربانیان ناتوانی ذهنی یکی در نظر گرفته می شد از دیگر، اختلالات تاثیر گذار در این فرآیند می‌توان بیش فعالی با کمبود توجه را اشاره کرد که در مواردی چالش های رفتاری شباهت بالایی دارند.

عمده شواهد کمک کننده به تشخیص اوتیسم در بزرگسالی

برای تشخیص اوتیسم در بزرگسالی نقشه راهی علائم هشدار دهنده درج شده است تا بهتر بتوان این گروه افراد را شناخت و برای بهبود کیفیت زندگی از خدمات درمانی استفاده کرد:

• قربانیان اوتیسم اغلب رفتاری ناشیانه دارند به طوری که نمی‌توانند با اطرافیان نزدیک نیز مکالمات اثر بخشی را تجربه کنند.
• محدودیت در برقراری ارتباط یا حفظ دوستی های نزدیک نیز به دلیل محدودیت‌ بر مراودات اجتماعی است به طوری که اطرافیان، چندان تمایلی به دوست یابی ندارند.
• حفظ تماس چشمی طولانی می‌تواند آزاردهنده باشد به طوری که شخص احساس ناراحتی نیز تجربه نماید.
• فرد قادر نیست، احساسات خود را درست مدیریت کند و با چالش های مختلف مواجه می شود.
• علاقمند به یک موضوع خاص بوده به طور مثال به یک دوره تاریخی علاقه بسیاری را نشان می دهد و زمان زیادی را صرف آگاهی می کند.
• آلرژی شدید نسبت به برخی محرک های محیطی مانند صداها یا بو های عادی نیز نشان می دهد.
• در تعاملات اجتماعی ممکن است صداهای غیر عادی مانند تمیز کردن مکرر گلو نشان دهد که آزاردهنده است.
• ناتوانی در درک درست جوک، کنایه و اصلاحات نیز به عنوان چالش جدی مطرح است.
• برای صحبت کردن لحن گفتاری تغییر چندانی ندارد و همواره به یک شکل شنیده می شود.
• فعالیت های انفرادی بر حضور در اجتماعات مختلف ترجیح داده می شوند به طوری که لذت بسیاری نیز تجربه می شود.
• این گروه قادر به درک درست احساسات دیگران نیستند بگونه‌ای که ممکن است بی عاطف نیز تلقی شوند.
• قربانیان قادر نیستند، تغییر در روال زندگی روزمره را بپذیرند و همواره به یک رویه ثابت معتقد هستند.
• توانمندی خاصی اغلب در برخی مهارتها مانند ریاضیات به نمایش می‌گذارند که تحسین اطرافیان را نیز بر می‌انگیزد.
• اضطراب اجتماعی نیز ممکن است روحیه فرد را آزار دهد.
• همواره تمایل به چیدن مرتب وسایل افراد اطراف دارند.
• بیا داشته باشید تمامی افراد درگیر نمی توانند علائم و نشانه های فوق را همزمان داشته باشند، بلکه جنسیت نیر بر شدت عارضه و نمایش ضعف تاثیرگذار است به طوری که معمولاً زنان درگیر، ساکت تر از مردان هستند علاوه بر آن که می‌توانند موقعیت‌های اجتماعی را بهتر مدیریت کنند به همین دلیل باید پذیرفت تشخیص اوتیسم در بزرگسالی در زنان سخت تر بوده و دشواری دو چندانی به همراه دارد.

چالش های مسیر تشخیص اوتیسم در بزرگسالی

تشخیص اوتیسم در بزرگسالی با چالش بیشتری همراه است که در این مسیر عواملی تاثیر گذارند که در ادامه به چند مورد اشاره شده است:

افراد بزرگسال که در سنین کودکی شناسایی نشده‌اند، معمولاً درگیر شدت خفیف این اختلال هستند بنابراین تشخیص برای پزشکان نیز با چالش بیشتری همراه است.

گروه بزرگسال معمولاً بهتر شواهد تشخیصی را پنهان کنند و یا در مواقع لزوم با آنها مقابله کرده به همین دلیل پزشکان نیز نیاز بوده معیارهای بیشتری را مد نظر قرار دهند.

از دیگر دلایل تاثیرگذار، نبود روش تشخیص قطعی اوتیسم بزرگسالان است اما در آینده ممکن است پیشرفت علم و تکنولوژی چنین چالشی را ممکن کند.

پزشک برای تشخیص اوتیسم بزرگسالان چه راهکاری را برمی‌گزیند؟

چالش های متعددی برای تشخیص اوتیسم بزرگسالان وجود دارد که پزشکان متخصص نیز در مواردی قادر نیستند نظر دهند اما برای جمع بندی و شناخت این گروه از افراد معمولاً آزمون‌های خودآزمایی استفاده می‌شود. همچنین اطلاعات رفتاری از دیگران کسب می‌شود.

پرسشنامه برای شناخت علایم کودکی بسیار تاثیرگذار است. همچنین در جلسات مشاوره ای رفتار به طور دقیق رصد می‌شود.

برای تعیین تاثیر دیگر شرایط سلامت جسمی و روانی تظاهر علایم بالینی بسیار کمک کننده است. در صورتی که فرد از این نظر دچار حس سلامت باشد ممکن است از دیگر متخصصان برای جمع‌بندی بهتر نیز دعوت شود.

مزایا تشخیص اوتیسم در بزرگسالی کدامند

تشخیص اوتیسم در بزرگسالی چندان ساده نیست اما در صورت شناخت این گروه از افراد، می‌توان شاهد مزایای بود از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد :

• شخص با کمک این تشخیص می‌تواند شدت درد و رنج هایی را که به دلیل درگیری، احساس می‌کند کاهش دهد و زندگی بهتری را تجربه کند.
• همدلی و درک بهتری از سوی اطرافیان نزدیک به ویژه خانواده، دوستان و همکاران نیز صورت می گیرد.
• تشخیص دقیق عارضه، مسیر کوتاهتری برای دسترسی به خدمات و مزایا در محل کار و یا دانشگاه نیز باشد.
• با این اقدام می‌توان تشخیص دیگر عارضه های نادرست همچون بیش فعالی را نیز کنار گذاشت.
• باید پذیرفت تشخیص وجود عارضه دقیق نه تنها یک انتخاب بلکه حق هر فرد است تا متناسب با شرایط و وضعیت از نیازها و خواسته‌های خویش بهره مند شود.
• اگر چه انتخاب درمان کارآمد برای اوتیسم تاکنون کشف نشده است اما شناخت عارضه می‌تواند به عنوان بخشی مهم از هویت فردی بوده و چالش های درونی را نیز کمرنگ کند.

راهکارهای موثر درمانی برای اوتیسم در بزرگسالی

شواهد و شدت عارضه در کودکان و بزرگسالان درگیر به یک شکل نیست بنابراین نمی توان گزینه های یکسان درمانی را نیز انتظار داشت. در ادامه به شیوه های موثر برای گروه بزرگسال اشاره شده است:

آموزش

آموزش اطلاعات مفید درباره اختلال اوتیسم نه تنها برای فرد درگیر، بلکه دیگر نزدیکان نیز توصیه می‌شود تا بتوان شواهد ناشی از این مشکل را بهتر درک کرد و چالش‌های مسیر را پشت سر گذاشت، بطوری که استرس و احساسات منفی نیز کاهش می یابد با توجه به آنکه همدلی بیشتری از سوی اطرافیان احساس می‌شود.

رفتار مناسب

رفتار درمانی از دیگر شیوه های کارآمد برای کاهش شرایط ناشی از اوتیسم است با توجه به آنکه این اختلال ممکن است پیامدهای دیگری مانند اضطراب، فشار کار و انزوای اجتماعی را نیز به ارمغان آورد بنابراین پزشک درمانگر می تواند گروه درمانی یا درمانی را برای آموزش رفتار پیشنهاد دهد.

اعتماد به متخصصین نخستین گام برای کمرنگ کردن شواهد است.

توانبخشی حرفه ای

توانبخشی حرفه‌ای نیز از دیگر خدمات  است که به گروه بزرگسال درگیر اوتیسم مزایای بیشماری را ارزانی می دارد.  از جمله آن که می‌توان فراز و فرودهای مرتبط با اشتغال را نیز پشت سر گذاشت به طوریکه قربانیان، توانمندی خویش را در حوزه‌های دیگر مانند تاثیر خدمات داوطلبانه و تغییرات شغلی نیز امتحان کنند.

محرک های محیطی همواره از حساسیت‌های مشترک گروه درگیر اوتیسم هستند به طوری که می تواند راندمان کاری را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

این گروه از افراد علاقه به حضور در محل های کار با سر و صدا ندارند و حتی ممکن است که کارفرمایان نیز اقداماتی چالش‌برانگیز انجام دهند. اما استفاده از خدمات توانبخشی می‌تواند شرایط را بهبود بخشد که فرد نه تنها ارتقای شغلی را شاهد باشد بلکه احساس بهتری را تجربه کند.

پشتیبانی همتا

اوتیسم بزرگسالان نیز قربانیان بسیاری را در گوشه گوشه دنیا درگیر کرده است که هر یک برای پشت سرگذاشتن شواهد راهکاری را برمی انگیزند. ارتباط با دیگر افراد که از این چالش رنج می برند نه تنها مفید است بلکه می تواند فرصتی برای استفاده از ایده ها و خدمات جدید نیز باشد.

دارو درمانی

در مواردی اوتیسم منجر به مشکلات جدی مانند افسردگی و اضطراب نیز شده است بنابراین برای کاهش این شواهد نیاز است داروهایی را مصرف کرد و نباید نسبت به تجویزات پزشکی جبهه گرفت.

تاثیر علم بر کاهش شواهد اوتیسم در بزرگسالی

شواهد اوتیسم در بزرگسالی نیز اغلب بر ارتباطات اجتماعی و تعاملات اجتماعی است علاوه بر آن که فرد همواره الگوهای رفتاری محدود و تکراری را به نمایش می‌گذارد و چندان تمایلی به فعالیت‌های مختلف ندارد.

خوشبختانه حال پیشرفت علمی کمک کرده است بیشتر بتوان از خدمات مراقبت کننده استفاده کرد و شاهد بهبود زندگی جمعیت عظیمی از گروه بزرگسال درگیر اوتیسم نیز بود.

محققان نیز همواره در تلاش اند تا راهی برای بهبودی و پاسخگویی درباره کلیشه های اوتیسم بیابند تا این عارضه را برای تمامی قربانیان به عنوان یک غول عظیم کمرنگ کنند. خوشبختانه حال بسیاری از افراد نه تنها توانستند با زندگی روزمره خویش اخت شوند، بلکه در موارد دیگری مانند یافتن شغل، ملاقات با افراد جدید و برقراری روابط شخصی نیز موفقیت‌هایی را کسب می‌کنند.

همپوشانی برخی شواهد بیماری های روانپزشکی با چالش های اوتیسم فرایند تشخیص در زمان بزرگسالی را نه تنها زمان‌بر کزده بلکه پیچیده نیز می نماید حال درمانگران حاذق و توانمند حوزه روانپزشکی راهی را در نظر می گیرند تا علاوه بر شناخت دقیق شدت عارضه بهترین خدمات نیز بیان کنند.

سخن آخر

تشخیص اوتیسم در بزرگسالی نه تنها کارآمد است بلکه می تواند مسیری بوده تا تایید و دسترسی به خدمات ارزنده ای را نیز ممکن کند. حال، منابع اطلاعاتی کارآمدی در دسترس هستند و به راحتی می‌توان شواهد و زنگ خطر های هشدار دهنده را نیز شناخت بنابراین اگر فردی در خانواده شما از این چالش رنج می‌برد و خود احساس درگیری با شواهد مشکوک را نیز دارید میتوانید برای مشاوره به پزشک متخصص مراجعه کنید. به یاد داشته عوارض اختلال اوتیسم به عنوان یک طیف مطرح است بنابراین تمامی افراد از شدت علائم مختلفی رنج می برند و با خدمات مختلف می توانند زندگی عادی را نیز داشته باشند و در موقعیت‌های مختلف، شخصیت مستقلی را به نمایش بگذارند.