درمان اوتیسم با روش تیچ

درمان اوتیسم با روش تیچ نتایج شایانی برای بهبودی قربانیان به همراه داشته است. اوتیسم به عنوان اختلال رشدی و عصبی می تواند زندگی اجتماعی کودک را متحول کند که به صورت اشکال مختلف همچون سندروم آسپرگر و اوتیسم غیرمعمول نیز تظاهر می یابد. در این مطلب میتوانید اطلاعات کارآمدی را شاهد باشید.

اوتیسم ناشی از چیست؟

شدت علائم همواره در قربانیان اوتیسم به یک شکل نیست اما اغلب چالش‌هایی را در زمینه مهارتهای اجتماعی و مهارت‌های گفتاری و ارتباطی تجربه می‌کنند علاوه بر آنکه رفتارهای کلیشه‌ای و انجام فعالیت های ثابت نیز از دیگر شاخص های این گروه هستند.

عوامل ژنتیکی، اختلال در رشد مغز و مشکلاتی که در متابولیسم تاثیرگذارند را برای بروز شواهد اوتیسم تاثیرگذار بیان می‌کنند. درمان اوتیسم اگر چه نیاز تمامی خانواده هاست اما باید دانست که اوتیسم یک بیماری محسوب نمی‌شود بنابراین رویکردهای درمانی تنها می توانند بهبودی علائم را ممکن کنند.

عمده علائم اوتیسم کدامند

شناخت عمده علائم اوتیسم به خانواده ها کمک می کند تا زنگ خطرهایی هشدار دهنده را تشخیص دهند و در زمان طلایی، اقداماتی را صورت دهند بنابراین اگر فرزندتان دچار مهارت‌های اجتماعی ضعیف و مشکلات گفتاری مشهود بوده علاوه بر آن که ساعت ها زمان برای حرکات تکراری و کلیشه‌ای اختصاص می دهد باید نظرمتخصصین درمانگر را جویا شوید.

نوع و شدت علائم در تمامی افراد یکسان نیست بنابراین پزشک درمانگر برای تشخیص از معیارهای علمی کمک می‌گیرد.

علائم اوتیسم در تعاملات اجتماعی چگونه است؟

در زندگی امروزی، داشتن ارتباطات اجتماعی گسترده به عنوان یک نیاز مطرح هستند اما گروه اوتیسم از این نظر ضعف مشهود دارند به طوری که حتی نمی توانند در گروه هم سن و سالان نیز حضور داشته باشند. خانواده‌ها می‌توانند زنگ خطر هشدار دهنده را در دوران نوزادی نیز متوجه شوند با توجه به آنکه داشتن ارتباط چشمی به سختی صورت می‌گیرد و حتی علاقه‌ای به ارتباط با والدین نیز ندارند.

به طور مثال نوزادان معمولاً برای ایجاد صمیمیت به دنبال نگاه مادر و تماس فیزیکی هستند اما گروه درگیر اوتیسم از این نظر متفاوت بوده به طوری که رغبتی برای تماس چشمی نیز ندارند و چندان برای تقلید لبخند نیز تلاشی نمی کنند، دیگران این گروه را بی حس و بی احساس معرفی می کنند.

ممکن است برخی از والدین نیز گمان کنند که فرزندشان دچار ناشنوایی یا نابینایی است که نسبت به محرک های محیطی واکنش نشان نمی دهد.

ضعف در ارتباطات اجتماعی با بزرگ‌تر شدن فرد بهتر نمی‌شود بلکه این چالش در نوجوانی و بزرگسالی نیز همچنان مشهود است. قربانیان اوتیسم نمی توانند روابط دوستانه نیز تشکیل دهند، به همین دلیل انزوا و تنهایی را ترجیح می دهند. نحوه بازی کردن نیز متفاوت است به طوری که با اسباب بازیهای خاصی ساعت ها سرگرم می شوند.

درک احساسات متفاوت در گروه کودکان اوتیسمی چگونه است؟

کودکان اوتیسمی چندان توانمندی بالایی در زمینه درک احساسات دیگران و همدلی نیز ندارند به طوری که نمی‌توان انتظار اشتراک احساسات را داشت، همچنین این گروه چندان توانمندی در زمینه واکنش در مجامع عمومی را ندارند به طوری که ممکن است بی دلیل شروع به خندیدن کنند و یا واکنش غیر معمول نسبت به گفته های دیگران بروز دهند.

مشکلات اوتیسم در زمینه ارتباطات چگونه هستند؟

مشکلات اتیسم را می توان در حوزه گفتار نیز شاهد بود به طوری که در سنین خردسالی نیز علائمی همچون لحن کلام تکراری و استفاده از واژگان خاص دیده می‌شود. گفتار مهیج نیز وجود ندارد به طوری که دیگران کلام فرد را مشابه ربات تصور می‌کنند، در مقابل گروه درگیر سندروم آسپرگر اگر چه زبانی توسعه یافته دارند اما در مواردی نیز یکنواخت و سست به نظر می رسند.

پزشکان بیان می‌کنند اگر فرزندتان برای شروع یا حفظ مکالمه چالش جدی دارد و توسعه زبان متناسب با سن صورت نمی گیرد همچنین دایره واژگان محدود دیده می شود، هر چه سریعتر باید برای تشخیص به متخصصین درمانگر مراجعه کنید، مطمئناً تاخیر در این اقدام می تواند مسیر بهبودی را با چالش‌های دیگری مواجه کند.

نحوه علایق و الگوهای رفتاری تکراری در قربانیان اوتیسم

سومین علامت مشهود قربانیان اوتیسم، داشتن رفتاری کلیشه‌ای است به طوری که همواره در حال پیگیری اقدامات و عادات خاصی دیده می‌شوند و در صورت جلوگیری، رفتاری همچون فریاد زدن و حملات وحشتناک دور از انتظار نیست.

همچنین باید پذیرفت افراد مبتلا به اوتیسم، وابستگی بسیاری به وسایل خاص دارند به طوری که مایلند همواره آنها را حمل کنند. اگر رفتار گروه درگیر اوتیسم را پیگیری کنید، متوجه خواهید شد، زمان بسیاری را می‌توانند بدون خستگی بر روی جزئیات خاص وسایل متمرکز شوند و لذت واضحی را دریافت کنند.

بنابراین اگر فرزندتان همواره به جزئیات غیرمعمول توجه دارد و نمی‌تواند سایرین را اعمال و رفتارهای خاص پیگیری کند به طوری که ساعت ها مشغول فعالیت‌های کلیشه‌ای است به منزله زنگ خطر جدی بوده و باید برای تشخیص دقیق، راهی مطب های متخصصین درمانگر شوید.

پیگیری روال ثابت در بازی‌های این گروه نیز دیده می شود به طوری که اغلب در غار تنهایی خود با وسایل خاصی سرگرم هستند.

نمونه هایی از علائم و نشانه های اختلال طیف اوتیسم

شواهد هشدار دهنده اوتیسم را می‌توان در نخستین سالهای تولد فرد شاهد بود، مراجعه به متخصص درمانگر می تواند به تشخیص و استفاده از خدمات درمانی کمک کند. متاسفانه بسیاری از افراد علیرغم شواهد خاص برای استفاده از خدمات درمانی اقدامی را صورت نمی‌دهند به طوری که برخی در دوران بزرگسالی متوجه چالش های خاص خود می شوند.

خانواده‌ها باید مواردی را مد نظر قرار دهند که در ادامه به چند علائم اشاره شده است که به عنوان هشدار مطرح هستند:

کودک قادر نیست تماس چشمی را برای مدت طولانی حتی با والدین داشته باشد، واکنشی نسبت به شنیدن نام خود ندارد و عدم علاقه به افراد دیگر و مراوده بسیار چشمگیر است.

تکرار جملات و کلمات نیز بر مراودات کلامی تاثیرگذار است. همواره ناراحتی‌های غیرمعمول را با صدای بلند بیان می‌کنند. در زمان اشاره‌ دیگران به شیء خاصی، توجهی نشان نمی دهند اما علاقه بسیاری به انجام برخی امور نشان می‌دهند و با اسباب بازی های معمول دیگران بازی نمی کنند حتی تقلید رفتار دیگران دیده نمی شود.

رفتارهای خاص کودکان اوتیسمی در ماه‌های نخست تولد نیز به شدت خاص هستند به طوری که نه تنها علاقه‌ای به برقراری ارتباط چشمی دیده نمی‌شود بلکه لبخند نزدن نیز ممکن است شما را به اشتباه بیندازد که کودک، شخصیتی خجالتی دارد. در مواردی متاسفانه برخی والدین کودک را با تنبیه و سرزنش وادار به حضور در محیط‌های اجتماعی می‌کنند در حالی که چنین رفتاری می‌تواند آسیب‌های جدی نیز به دنبال داشته باشد. اوتیسم به عنوان یک اختلال محسوب می‌شود بنابراین انتظار درمان ۱۰۰% ، امیدی واهی و پوچ است.

بهبودی اوتیسم چگونه ممکن است؟

از شیوه هایی که برای کاهش تبعات اوتیسم تاثیر گذار یاد شده اند می توان رفتار درمانی و گفتار درمانی را اشاره کرد، جالب آنکه گروه درگیر نوع خفیف اوتیسم می توانند زندگی مستقلی نیز تشکیل دهند و برای پرورش استعداد و توانمندی نیز تلاش کنند اما بسیاری از افراد درگیر همواره نیاز به حمایت مادام العمر دارند به طوری که اعضای خانواده نیز چالش‌های بسیاری را متحمل می‌شوند که می‌تواند زمینه‌ساز مشکلاتی همچون افسردگی و اختلالات اضطرابی باشد.

تظاهر علائم بالینی اوتیسم بسته به شدت اختلال متفاوت است، برخی درگیر نوع خفیف بوده و شاهد تاثیرگذاری کمی بر زندگی روزمره هستند اما گروهی از معلولیت های شدید رنج می برند همچنین باید تفاوت هوش و مهارت های زبانی گروه درگیر را پذیرفت.

مهمترین عامل برای درگیری با اوتیسم کودکان کدام است؟

عوامل ژنتیکی و محیطی به عنوان عوامل تاثیر گذار درگیری اوتیسم کودکان یاد می‌شوند. تحقیقات نشان داده است که وراثت، مسئول حدود ۸۱ درصد از موارد است.

همچنین باید نقش تاثیرگذاری عوامل محیطی را نیز اشاره کرد، استفاده از داروی خاص در دوران بارداری و سن بالای والدین می‌تواند تاثیرات شایانی بر ریسک اوتیسم بر جای بگذارد.

مادران باردار همواره باید نسبت به سبک زندگی خود دقت نظر داشته باشند و از خود درمانی یا مصرف دارو بدون نسخه بپرهیزند.

تاثیر عوامل ژنتیکی بر بروز اوتیسم چگونه است؟

کارشناسان معتقدند که تغییر در ساختار ژنتیکی، ریسک درگیری با اختلالات اوتیسم را افزایش داده است بی جهت نیست که می توان شاهد بود، این اختلال در دوقلوها شیوع بالاتری دارد. همچنین در خواهران و برادران کودکان اتیسم نیز احتمال بیشتری برای درگیری با این اختلال دیده شده است بنابراین بدیهی است که برخی تغییرات ژنتیکی در ایجاد اوتیسم نقش دارند.

مشکلات تاثیر گذار بر توسعه مغز و درگیری با اوتیسم

تاکنون محققان نتوانستند تغییرات مشهودی که در مغز گروه درگیر اوتیسم وجود دارد را به روشنی بیان کنند اما نتایج مطالعات نشان داده است که این چالش، ناهنجاری هایی را در قسمت هایی از مغز که مسئول مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی هستند بر جای می گذارد البته باید این نکته را نیز اشاره کرد که مشخص نیست چالشی در نتیجه اوتیسم وجود آمده است یا این علائم منجر به بروز اوتیسم شده اند.

رشد مغزی کودکان درگیر اوتیسم احتمالاً در رحم مادر دچار چالش شده است به طوری که تبعاتی را بر روند رشد طبیعی مغز بر جای گذاشته است. این گروه در سنین نخست تولد نیز شاخصه های فیزیکی خاصی دارند به طوری که به نظر می رسد قسمت عقب مغز بزرگتر بوده و دور سر نیز ابعاد بیشتری دارد.

معاینه و تشخیص اوتیسم چگونه صورت میگیرد؟

برای تشخیص اوتیسم نمی‌توان تا سن ۱۸ ماهگی به شواهد رفتاری متکی بود اما رفته رفته نقص های ناشی از این اختلال پررنگ خواهند شد به طوری که به نظر می رسد در زمینه ارتباطات اجتماعی، مهارت‌های زبانی و حرکتی چالش‌های جدی دارند.

متخصص درمانگر می‌تواند در این زمینه کمک شایانی را ارائه کند، تشخیص زودهنگام گام موثری برای بهبودی است تا از این طریق حمایت صورت گیرد.

در برخی از افراد ممکن است علائم ناشی از بیماری‌های جسمانی دیگری باشد بنابراین پزشک از طریق معیارهای علمی و روشهای آزمایشگاهی می تواند شواهد را به درستی بررسی کند.

درمان اوتیسم چگونه صورت میگیرد؟

شواهد اوتیسم در تمامی قربانیان به یک شکل نیست بنابراین نمیتوان انتظار برنامه درمانی ثابت را داشت بلکه متناسب با شواهد فردی، شدت عارضه و سن، پزشک اقداماتی را پیشنهاد می‌کند که می‌توانند برای حمایت از مهارت های موجود کودک و توسعه مهارت‌های جدید تاثیرگذار باشد.

خانواده‌ها در این زمینه نقش تاثیرگذاری دارند با توجه به آنکه آموزش مهارت ها ممکن است به صورت گروهی در کنار خانواده و یا همراه سایر کودکان صورت گیرد.

متخصص درمانگر برای کمرنگ کردن ضعف کودکان در زندگی روزمره، تمارین و تکنیک هایی را پیشنهاد دهد که مبتنی بر بازی بوده و از طریق پاداش، تلاش فرد افزایش یابد. رفته‌رفته می‌توان شاهد پیشرفت شایانی بود به طوری که علاوه بر شناخت محیط، نحوه واکنش درست نیز نهادینه خواهد شد.

رفتار درمانی و بهبود چالش های اوتیسم

تکنیک های رفتار درمانی شرایطی را مهیا می کنند که نه تنها می‌توان به بهبود مهارت‌های اجتماعی امیدوار بود بلکه شخص، رفتارهای کلیشه‌ای کمتری را نیز به نمایش می‌گذارد و در بازی‌های گروهی می‌تواند حضور داشته و نقش تاثیر گذاری در بهبود ارتباطات اجتماعی داشته باشد.

برای آموزش مهارتهای کلامی، متخصصان درمانگر، گفتار درمانی را پیشنهاد می‌دهند به طوری که فرد علاوه بر آشنایی با عناصر زبانی می تواند شاهد بهبود درک زبان و مراوده نیز باشد. بهترین زمان برای شروع چنین تکنیک های قبل از ۸ سالگی است.

مهم‌ترین اهداف درمانی اوتیسم مبتنی بر بهبود چالش های رفتاری و کلامی است تا کودک بتواند شاهد استقلال بوده و تمایل به تماس فعالیت اجتماعی، بهبود ارتباطات، یکدلی، درک زبان و نقص حرکات کمرنگ شود و زندگی روزمره معمولی خود را پیش ببرد بدون آنکه چالش جدی را احساس کند.

باید پذیرفت شدت عارضه بیانگر موفقیت درمانی است، خوشبختانه حال تعداد بسیاری از رویکردهای درمانی وجود دارند که می توان از این طریق شاهد بهبود علائم اوتیسم بود.

کمک به خانواده ها برای رهایی از چالش های اوتیسم کودکان

اتیسم نقص بر مهارت های مشهود تحمیل میکند به طوری که اغلب برای انجام مسئولیت‌های خویش نیز چالش جدی دارند بنابراین حمایت والدین می‌تواند برای دستیابی به استقلال نقش تاثیرگذاری داشته باشد. والدین کودکان اوتیسمی نیز در زندگی روزمره بسیار بیشتر از والدین کودکان عادی در معرض استرس هستند بنابراین باید همواره مشاوره تخصصی با روانشناس داشته باشند تا ضمن کاهش هیجانات بتوانند نحوه برخورد صحیح با کودکان درگیر را نیز بیاموزند، مطمئنا شاهد برقراری ارتباط سازنده نیز خواهند بود.

تاثیر دارو درمانی بر کاهش تبعات اوتیسم کودکان

اوتیسم به عنوان یک بیماری طبقه‌بندی نمی‌شود بنابراین نمی توان انتظار داشت با مصرف دارو، چالش‌های ناشی از این اختلال کمرنگ شوند اما در گروهی علاوه بر وجود شواهد اوتیسم بیماری‌های دیگر نیز دیده می‌شود که رفتار درمانی را به چالش می کشاند به عنوان مثال فرد ممکن است با افسردگی، اختلالات اضطرابی و صرع نیز مواجه باشد بنابراین مصرف دارو می تواند نتایج شایانی را به ارمغان آورد.

همچنین اگر شما نسبت به خودتان یا دیگران رفتار تهاجمی دارید مصرف داروهای اعصاب نیز کمک کننده خواهند بود اما باید این نکته را نیز مدنظر قرار داد افراد مبتلا به اوتیسم اغلب به دارو حساس هستند و عوارض جانبی بیشتری را خواهند دید بنابراین نسبت به تجویز دارو ها و تاثیرگذاری آن دقت نظر داشته باشید و هرگونه عارضه جانبی را سریعاً با پزشک درمانگر در میان بگذارید.

نحوه درمان اوتیسم در بزرگسالان

گروهی از افراد دچار اوتیسم خفیف هستند که در بزرگسالی تشخیص داده می شوند اما میتوان با استفاده از خدمات درمانی، شاهد بهبود رفتار و چالشهای ناشی از این اختلال بود. متخصصان درمانگر شیوه هایی را پیشنهاد می دهند که فرد بتواند احساسات خود را درک کرده و با دیگران نیز همدلی نماید به طوری که روابط اجتماعی نیز بهبود یافته و می تواند در گروه های مختلف شخصیت مستقلی را به نمایش گذاشت.

روش های جایگزین درمان در اوتیسم چگونه هستند؟

درمان اختلال اوتیسم، شرایط بهتری را برای فرد و خانواده به ارمغان می آورد اما برخی والدین مراجعه به درمانگر را به تعویق می‌اندازند و استفاده از شیوه های خود درمانی را ترجیح می‌دهند اما باید دانست تنها پزشک صلاحیت تشخیص و تجویز خدمات درمانی را دارد. استفاده از روش های درمانی جایگزین نیز می بایست با مشورت صورت گیرد با توجه به آنکه اثربخشی بسیاری از شیوه‌ها تا به کنون به اثبات نرسیده است و حتی برخی ممکن است چالش‌های جدیدی را نیز به وجود آورند علاوه بر آنکه هزینه و وقت نیز تلف می شود.

برای بهبودی چالش‌های ناشی از اتیسم، برنامه درمانی متمرکز بر پیشنهادات متخصصانی همچون گفتار درمانگر، کاردرمانگر، روانشناس، پزشک متخصص کودکان و معلمان خواهد بود به همین دلیل کسب بهبودی دور از انتظار نیست.

متاسفانه برخی از خانواده ها برای کسب بهبودی دچار عجله می شوند اگرچه درمان زودهنگام همیشه مطلوب‌ترین نیاز بوده اما برای کسب دستاوردهای بیشتر باید صبور بود و برنامه‌های درمانی را به درستی پیگیری کرد.

زمان طلایی برای تشخیص اوتیسم کودکان سه سالگی بیان می شود، بنابراین استفاده از خدمات درمانی می تواند نتایج دو چندانی را به همراه داشته باشد.

شدت اختلال اوتیسم چگونه است؟

بازدهی، خدمات درمانی بستگی بالایی به سطح اختلال اوتیسم دارد به طوری که می‌توان از طریق این خدمات شرایطی مهیا کرد، فرد به استقلال نزدیک شود اما مهمترین اهداف درمانی برای گروه درگیر اوتیسم شدید و متوسط به گونه‌ای است که توانمندی انجام کارهای روزمره همچون لباس پوشیدن، مسواک زدن، غذا خوردن و حمام رفتن را کسب کنند.

برای گروه درگیر اوتیسم خفیف، اهداف درمانی به گونه ای است که شخص زندگی همانند افراد عادی تجربه کند و بتواند تعاملات اجتماعی اثربخشی را شکل دهد به طوری که از لحظات دلپذیر زندگی لذت ببرد.

متاسفانه عمده چالش اوتیسم در زمینه ارتباطات است، بنابراین استفاده از خدمات درمانی می تواند شرایطی مهیا کند فرد با دستاوردهای، چالش ها را پشت سر بگذارد که می‌توانند به معنای ایجاد روابط دوستی خوب، آموزش کارآمد در کلاس درس، فارغ التحصیلی از دانشگاه، کسب استقلال مالی و ایجاد رابطه عاشقانه و تشکیل خانواده نیز باشد.

عوامل تاثیر گذار بر انتخاب شیوه درمانی اوتیسم

تشخیص دقیق اختلال اوتیسم بر اساس چالش ها و پتانسیل های فردی اهمیت بسیاری دارد تا بتوان شاهد بهبودی شایانی بود. ممکن است نیاز به اقدامات درمانی خاصی باشد و گروهی می بایست از تمام روش های درمانی با شدت یکسان بهره مند شوند بنابراین هیچ شیوه درمانی درست یا غلط وجود ندارد متخصصان درمان را با توجه به نیازهای شخصی، برنامه‌ریزی می‌کنند تا علاوه بر کاهش ضعف های مهارتی، ارتقای توانمندی نیز صورت گیرد.

لزوم گفتار درمانی کاربردی برای اوتیسم

مهمترین چالش کودکان درگیر، ضعف در برقراری ارتباط است به طوری که آنها کلامی توسعه یافته ندارند و اغلب نمی توانند احساسات، افکار و نیازهای خود را به اشتراک بگذارند. برخی نیز با استفاده و تفسیر ارتباطات غیر کلامی نیز مشکل دارند. گفتار درمانی می‌تواند برنامه‌ای برای بهبود این چالش‌ها ترسیم کند اما نخستین قدم ارزیابی شدت ضعف و تعیین برنامه درمانی برای توسعه مناطقی است که منشا مشکل هستند.

گروه درگیر اوتیسم شدید و یا متوسط نیز ممکن است برای بهبود چالش های کلامی نیاز به روش های ارتباطی جایگزین داشته باشند تا بتوانند نیازهای خود را برطرف کنند و حضور موثری در اجتماع نیز داشته باشند اما تاخیر در استفاده از خدمات درمانی می تواند شانس بهبودی را کاهش دهد.

تاثیر فیزیوتراپی و بهبود مهارتهای حرکتی گروهی اوتیسم

اوتیسم با چالش های مختلفی همراه است به طوری که ممکن است مهارتهای حرکتی را نیز تضعیف کند، متخصصین فیزیوتراپی می‌توانند در این زمینه کار آمد ظاهر شوند بطوریکه فیزیوتراپیست جهت توسعه و بهبود عملکردهای اساسی همچون راه رفتن، نشستن، ایستادن، بازی کردن و …. نیز پیشنهاداتی را صورت می دهد که نتیجه ی آن را می‌توان به شکل بهبود هماهنگی حرکتی شاهد بود علاوه بر آنکه توسعه قدرت جسمانی صورت می‌گیرد.

خانواده‌ها با مشاوره از گروه متخصصین می‌توانند تمارین تاثیرگذار برای کودکان اوتیسمی را بیاموزند، به طوری که در محیط منزل نیز آنها را اجرا کنند اما همواره میبایست والدین و سرپرستان نظارت لازم بر اجرای تمایل را داشته باشد، مطمئنا سریعتر چالش‌های حرکتی نیز برطرف خواهند شد.

جالب آنکه فیزیوتراپی در بین درمان های اوتیسم تاثیرگذاری شایانی را نشان داده است که می‌تواند به تعامل کودک با هم سن و سالان نیز کمک کند به گونه ای که اعتماد به نفس بیشتری برای حضور در دورهمی های هم سن و سالان و بازی نیز خواهند داشت.

کار درمانی و بهبود چالش های اوتیسم

کاردرمانی به عنوان یک حوزه از خدمات درمانی است که می‌تواند تاثیر شایانی بر پیشگیری و درمان افراد درگیر مشکلات شناختی، عاطفی، ادراکی و حرکتی داشته باشد، بی‌جهت نیست که گروه درگیر نیز همواره برای رهایی از مشکلات خویش از خدمات کاردرمانی بهره مند می شوند.

کاردرمانگر فعالیت خود را متمرکز بر آموزش، بازی و مسئولیت های روزمره می کند تا کودک بتواند شخصیتی مستقل داشته و شاهد کیفیت زندگی بهتری در خانه و مدرسه نیز باشد.

از عمده وظایف درمانگر می‌توان بهبود مهارت ها را اشاره کرد که کمک می‌کند این گروه برای حضور در اجتماعات، توانمندی بیشتری داشته باشند. در ادامه به چند مورد از مهارت هایی که در خدمات کاردرمانی ارتقا می یابند اشاره شده است:

استفاده از خدمات کاردرمانی می‌تواند معمول ترین فعالیت‌هایی که گروهی درگیر اوتیسم چالش دارند مانند لباس پوشیدن، دستشویی رفتن، شانه زدن موها پوشیدن‌کفش و غذا خوردن به تنهایی را کمک کند.

از حوزه هایی که توسط خدمات کاردرمانی بهبود یافتند، میتوان حمایت از توسعه هماهنگی حرکتی برای استفاده از قیچی و انجام فعالیت هایی همچون خوشنویسی را اشاره کرد

متخصصین کاردرمانگر شرایطی مهیا می‌کنند تا کودک درگیر اوتیسم می‌تواند برای مهارت های حرکتی گسترده و تعادل به ویژه در زمان دوچرخه سواری انگیزه داشته باشد.

چالش های ناشی از اوتیسم محدودیت های بسیاری را برای فرد به وجود آورده اند بنابراین استفاده از خدمات کاردرمانی می تواند به آموزش نشستن مناسب نیز منجر شود.

این خدمات به ارتقا مهارت های مانند بیان تفاوت بین رنگها و اشکال و اندازه ها نیز منجر میشود، کمک از نیروی خدمات کاردرمانی، این گروه از افراد قادر میسازد با ساختار بدنی خویش نیز آشنا شوند و ارتباطات موثری را با دیگران شکل‌دهند.

متخصصین کاردرمانگر فرصتی را مهیا می‌کنند که فرد مهارت های بصری برای خواندن و نوشتن را نیز کسب کند علاوه بر آنکه حل مسئله و بهبود مهارت‌های اجتماعی نیز ممکن می‌شود.

خانواده‌ها پس از پیگیری جلسات کاردرمانی مطمئناً متوجه ادغام حسی با هدف کاهش رفتارهای کلیشه‌ای خواهند شد.

از شاخص نتایجی که با پیگیری خدمات کاردرمانی صورت می گیرد، می توان استقلال، اعتماد به نفس و روابط با همسن و سالان را اشاره کرد به طوری که می‌توانند احساسات خود را شفاف تر، بیان کنند.

نکات تاثیرگذار بر بازدهی درمان اوتیسم

درمان اوتیسم براساس شدت اختلال، سن و شرایط متفاوت است اما مهمترین اقدام، مراجعه زودهنگام برای استفاده از خدمات درمانی است که متخصصان بسیاری در کشور فعالیت می‌کنند که می‌توانند با مداخلات درمانی نه تنها موجب کاهش علائم شده بلکه ارتقا استقلال کودک درگیر را نیز صورت دهند.

متاسفانه برخی از افراد درگیر نوع شدید هستند که معلولیت‌های جدی را احساس می کنند بنابراین از مهمترین اهداف این گروه، دستیابی به مهارت های معمولی همچون لباس پوشیدن، مسواک زدن و غذا خوردن بدون حمایت خانواده است علاوه بر آن که فرصتی مهیا شود تا بتوانند نیازها و احساسات خود را به درستی بیان کرده و ارتباطات اثربخش را نیز شکل دهند.

گروه درگیر اوتیسم خفیف هدف از درمان را بهبود تعاملات اجتماعی می دانند به طوری که فرد بتواند علاوه بر دوست یابی قدرتمند، روابطی شکل دهد که از نظر تحصیلی و حرفه‌ای نیز پیشرفت شایانی حاصل شود. اگرچه تمامی کودکان منحصر به فرد هستند و باید درمان خاصی را مد نظر قرار داد اما شیوه های درمانی مبتنی بر بهبود جنبه‌های ارتباطی هستند تا حضور در اجتماع ممکن شود.

برخلاف باور برخی از مردم، گروه درگیر اردیسم ناتوان ذهنی نیستند بلکه می توانند مهارت های مختلفی را نیز کسب کنند بنابراین نباید زنگ خطر های هشداردهنده را سرسری گرفت به طوری که ممکن است هرگز توانمندی کلامی دست نیاید بنابراین چنین شواهدی بسیار جدی هستند.

درمان اوتیسم با روش تیچ

تاریخچه درمان اوتیسم با روش تیچ به تلاش گروهی از متخصصین دانشگاه کارولینای شمالی بر می گردد که کمک می کند چالش‌های ناشی از این اختلال کمرنگ شوند.

یادگیری کارآمد از مهمترین اصول روش درمان اوتیسم با روش تیچ بوده که کمک می کند چالش های ناشی از این اختلال گسترده برطرف شوند. در ادامه به چند مورد اشاره شده است.

آموزش ساختار: گروه درگیر اوتیسم می‌توانند بازدهی بهتری در محیط های آموزشی دارای ساختار مشخص و معینی شاهد باشند بنابراین در این روش نمی توان شاهد فضای نظامی بدون ساخت بود، به همین دلیل در این شیوه راحت‌تر می‌توان امیدواری نسبت به بهبودی انتظار داشت.

درمان رفتاری و شناختی: این شیوه درمانی مبتنی بر روش های یادگیری بر اساس نظریه های شناختی و رفتاری است که با واکاوی دقیق ریشه‌های این اختلال کمک می کند، محدودیت های رفتاری برطرف شوند و بتوان شاهد تاثیرگذاری بهتر شخصیت این گروه افراد بود.

آموزش کلی نگر: می‌توان برای ارتقای مهارت های فرد از خدمات درمانی نتایجی را شاهد بود که تنها بر یک رفتار خاص متمرکز نبوده بلکه شواهد مختلف به ویژه در زمینه شخصیت و عملکرد های مختلف را نیز ارزیابی کند.

مبانی تاثیر گذار در برنامه درمان اوتیسم با روش تیچ

استفاده از ارتباطات بصری مانند کاربرد تصاویر و نمادها میتواند چالش های ناشی از اوتیسم را برای گروه درگیر کاهش دهد. همچنین می بایست شرایط محل آموزش نیز به گونه ای باشد که تمرکز و آرامش فرد مختل شود و بتوان راندمان بالایی را نیز شاهد بود.

کودکان اوتیسم وابستگی بالایی به روال ثابت و انجام حرکات تکراری دارند بنابراین باید در اجرای برنامه، جزئیات از قبل بیان شود تا بهبودی صورت گیرد.

گام های اجرایی درمان اوتیسم با روش تیچ کدامند؟

زمانی می‌توان به نتایج درمان اوتیسم با روش تیچ و کاهش شواهد امیدوار بود که ارزیابی به صورت دقیق صورت گیرد که این فرآیند شناخت شواهد را به صورت دقیق ممکن می‌کند و اطلاعاتی درباره سطح مهارت به شیوه یادگیری و نیازها و علایق نیز دست می دهد.

نحوه آموزش گروه درگیر اوتیسم

به عقیده بنیانگذاران روش تیچ می‌توان از طریق شیوه های یادگیری کمک کرد، شواهد ناشی از این اختلال عصبی شناختی کمرنگ شوند بنابراین می بایست ارتباط سطح درگیری و شواهد را دانست تا متناسب با شرایط کمک کرد  مهارتهای اجتماعی بهبود یافته و تسهیل در ارتباط گیری نیز ممکن شود.

آموزش از طریق ساخت بصری می‌تواند نتایج شایانی را به ارمغان آورد با توجه به آنکه نحوه اجرا برای افراد اهمیت بالایی دارد.

برنامه های کاربردی در روش درمان اوتیسم با روش تیچ کدامند؟

درمان اوتیسم با روش تیچ کمک می کند، چالش‌های ناشی از سازماندهی و حافظه کاهش یابند و فرد بتواند مهارت های گفتاری را بهبود بخشد، همچنین فعالیت‌های اثر بخشی را نیز شکل دهد.

استفاده از سیستم متشکل از اشیای عینی نیز می‌تواند به بهبود درک اشیا و ارتباط گیری کمک نماید، رفته رفته با پیشرفت توانمندی می توان تصاویر شماتیک و  نقاشی شده اشیا را جایگزین عکس واقعی اشیا نمود و از نظر یادگیری نیز شاهد فرایند آرام و تدریجی بود. خانواده‌ها به ویژه والدین در کنار معلمان می توانند برای پشتیبانی از کودک در درگیری اوتیسم گام بردارند و شاهد کاهش چالش‌های ناشی از این اختلال باشند.

سخن آخر

روش درمان اوتیسم با روش تیچ نتایج شایان به همراه دارد اما قبل از استفاده از خدمات درمانی، نیاز بوده طیف وسیعی از علائم این اختلال را شناخت. متخصصان درمانگر، معمولاً شواهدی همچون نقص در عملکرد اجتماعی، ارتباطی و داشتن علایق و فعالیتهای محدود را به منزله زنگ خطری جدی تلقی می‌کنند بنابراین اگر فرزندتان نقصی در زمینه عملکرد های فردی و اجتماعی دارد، باید هرچه سریعتر راهی مطب متخصصان درمانگر شوید، مطمئناً تعویق در این اقدام می‌تواند چالش‌های دیگری را به همراه داشته باشد علاوه بر آنکه مسیر درمانی نیز طولانی تر میشود.