تشخیص اوتیسم در بارداری دغدغه خانواده های بسیاری است تا بتوانند با مداخلات زودهنگام شاهد برگشت کودک به مسیر سلامتی باشند. علی رغم پیشرفت علم چنین هدفی میسر نشده است. اما می توان با کاهش ریسک عوامل خطر زا آرامش نسبی را احساس کرد. مطالعه این مطلب می تواند اطلاعات ارزشمندی را به شما ارزانی دارد.
اوتیسم چیست؟
اوتیسم یک اختلال مادرزادی و تاثیرگذار در رشد سیستم عصبی مرکزی تعریف می‌شود که حال افراد بسیاری به آن درگیر هستند که بی ارتباط با اختلال در پردازش اطلاعات نیست. رفتار خاص گروه درگیر اوتیسم به گونه‌ای بوده که آنها را "در خود مانده" معرفی می کنند.
از جمله تقسیم‌بندی هایی که برای تظاهرات بالینی این طیف بیان می شود، می توان اوتیسم در اوایل کودکی، سندروم آسپرگر، اوتیسم غیر معمول و دیگر اختلالات عمیق رشدی را اشاره کرد.
مروری بر اوتیسم و شواهد آن
اوتیسم را میتوان اختلال رشدی دانست که فارغ از علت عارضه، محدودیت‌هایی را به همراه دارد. از مهمترین عوامل تاثیرگذار در بروز شواهد می توان ژن های خاص را اشاره کرد. شواهد نشان می دهد که در برخی از خانواده‌ها، شیوع بالاتری دارد حتی حال تحقیقات نیز این نکته را نشان داده است.
زندگی در عصر حاضر با روابط اجتماعی موثر گره خورده است اما اوتیسم اختلالی است که محدودیت های جدی در این زمینه فراهم می‌کند به طوری که فرد قادر نیست مراودات اثربخش داشته و با رفتارهای تکراری موجب تعجب اطرافیان نیز می‌شود.
جالب آنکه برخی از قربانیان اوتیسم از استعداد های خارق العاده در زمینه‌های مختلف برخوردارند به طوری که خانواده ها تصور می کنند فرزندشان نابغه است.
برای تشخیص اوتیسم نیاز به نقشه راه اصولی است تا بتوان شواهد هشداردهنده را تشخیص داد. مطمئنا خانواده ها قادر به شناخت صددرصد نیستند و تنها می توانند مسیر دریافت خدمات درمانی را تسهیل کنند.
آمار قربانیان اوتیسم در سطح جهان حدود نیم تا یک درصد گزارش شده است البته تمامی افراد از شدت یکسان عوارض رنج نمی‌برند و تنها گروهی، تبعات جبران ناپذیری را احساس می کنند.
اصطلاح طیف اتیسم بیانگر، ویژگی های شخصیتی متفاوت این اختلال است به طوری که برخی درگیر شدت ضعیف بوده و گروهی نیز از چالش های شدید رنج می برند اما عمده رفتارهای مشترک قربانیان اوتیسم را میتوان در تعاملات اجتماعی شاهد بود که به دلیل عدم درک احساسات شخصی و حالت چهره ایجاد می شود به طوریکه ارتباطات کلامی موثری نیز شکل نمی‌گیرد.
همچنین رفتارهای تکراری مانند تمایل شدید به روال های ثابت نیز دور از انتظار نیست.
اوتیسم نتیجه نقص های ژنتیکی است یا عوامل اکتسابی در شیوع آن نقش دارند؟
اوتیسم با شواهد خاص رفتاری از جمله اختلالاتی است که خانواده‌ها و شخص درگیر را با چالش‌های بسیاری مواجه می‌کند.
پزشکان بر این باورند که عوامل ژنتیکی سهم بالایی در درگیری فرد به این عارضه دارد. معمولاً شرایط محیطی موجب تشدید علائم شده و یا برهم کنش ژن های خاص و شرایط محیطی در بروز آن تاثیر دارند.
فراوانی بروز اوتیسم چگونه است؟
نمی‌توان به طور دقیق فراوانی بروز اوتیسم را بیان کرد با توجه به آنکه این اختلال، شواهد یکسانی در تمامی قربانیان به وجود نمی‌آورد. حتی ممکن است برخی به دلیل مشکلاتی، شناسایی نشده باشند و گروهی نیز که درگیر طیف شدید هستند، ممکن است کند ذهن در نظر گرفته شوند.
اما به طور کلی آمارهای پزشکی بیان می‌کند که فراوانی اختلالات طیف اتیسم در سراسر جهان حدود یک درصد است که در این آمار، جنسیت نیز تاثیرگذار است به طوری که پسران بیشتر از دختران با علائم این اختلال دست و پنجه نرم می کنند و متاسفانه ناتوانی های مکرر نیز به وجود می آورد.
عمده علائم اوتیسم کودکان
اوتیسم طیفی از ویژگی های متنوع را برای قربانیان به همراه دارد که ناشی از مشکلاتی در رشد عصبی بوده اما از محدودیت های مشترک می توان به محدودیت های تعاملات اجتماعی، ارتباط گفتاری و داشتن الگو ها، علایق و فعالیتهای تکراری اشاره کرد که در ادامه بیشتر، جزئیاتی را مطرح کرده ایم.
تعاملات اجتماعی
از شاخص ترین ویژگی های اوتیسم میتوان به محدودیت در تعاملات اجتماعی اشاره کرد به طوری که این گروه قادر نیستند، رابطه بین فردی همچون دوست یابی را مانند سایر همسالان انجام دهند. علاوه بر آنکه درک و همدلی نسبت به احساسات اطرافیان ندارند و نباید انتظار حفظ تماس چشمی را داشت.
برقراری سیگنال های اجتماعی همچون تکان دادن سر، لبخند ظریف یا اخم پیشانی برای قربانیان اوتیسم به منزله یک چالش جدی مطرح بوده که می‌تواند مراودات اجتماعی را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
ارتباطات گفتاری
قربانیان اوتیسم معمولاً الگوی کلامی سالمی ندارند و در مقایسه با دیگران دچار رشد تاخیری نیز هستند به طوری که نباید انتظار جملات و عبارات تاثیرگذار داشت.
متاسفانه برخی حتی از نظر گفتاری محدودیت دارند که بخشی از این نظر مهارتی نیز مشاهده نمی‌شود. گروهی همواره کلمات را به صورت کلیشه‌ای تکرار می‌کنند و با ترکیب واژگان خاص نقص های گفتاری را نشان می‌دهند.
همواره لحن کلام به صورت یکنواخت بوده و در کاربرد ضمایری همچون "من و یا تو" نیز چالش دارند.
علاوه بر چالش های گفتاری این گروه از افراد برای ارتباطات غیرکلامی نیز دشواری هایی را احساس می کنند با توجه به آن که قادر نیستند، حالت صورت حرکات و اشارات بدنی را رمزگشایی کنند. تفهیم کنایه، جوک، ضرب المثل و استعاره نیز به درستی صورت نمی‌گیرد.
رفتار، علایق و فعالیت های تکراری و کلیشه ای
خانواده های درگیر اوتیسم کودکان همواره، سختی‌های بسیاری را متحمل می شوند. این گروه از کودکان قادر نیستند، فعالیتهای روزمره را نیز به درستی انجام دهند تا زمانیکه پشتیبانی صورت گیرد.
این گروه از کودکان نمی‌توانند در شرایط جدید، سازگاری شایانی را شاهد باشند و همواره به دنبال تکرار رفتارهای کلیشه ای هستند به طوری که به حرکات جلو و عقب علاقه بسیاری دارند و قادر نیستند ساختار ثابت و همیشگی را تغییر دهند.
نسبت به تغییر عادات نیز همواره جبهه‌گیری دارند به طوری که علاقمند هستند فعالیتهای خاصی را ساعت ها پیگیری کنند بدون آنکه احساس خستگی داشته باشند.
از تفریحاتی مجذوب کننده این گروه از کودکان، میتوان تماشای چرخ اتومبیل، چراغ های راهنمایی و منظم کردن وسایل اسباب بازی را اشاره کرد.
دیگر خصوصیات خاص کودکان اوتیسم
تشخیص اوتیسم در بارداری آرزوی تمام خانواده‌هاست تا بتوانند با دریافت خدمات درمانی، شاهد بازدهی دوچندانی نیز باشند اما جنبه هایی مختلف رفتاری اوتیسم در تمامی قربانیان به یک شکل نیست.
این گروه علاوه بر چالش های معمول بسیار حواس پرت نیز هستند به طوری که محرک هایی همچون صدا، نور و یا لمس نیز می تواند واکنش غیر معمولی را برانگیزد.
این کودکان در پردازش حواس چالش دارند به همین دلیل ممکن است واکنش های غیر معمولی مانند عصبانیت و یا پرخاش را نیز نشان دهند. خانواده‌ها باید توجه جدی نسبت به محرک ها داشته باشند که فرزندشان با طغیان احساسات مواجه نشود.
دلایل بروز اوتیسم کدامند؟
اوتیسم از جمله اختلالاتی است که نمی‌توان یک دلیل خاص را به عنوان منشا بیان کرد علاوه بر آن که در شرایط فعلی، تحقیقات هنوز برای یافتن عوامل پنهان انجام می گیرد. در ادامه به چند عامل تاثیر گذار اشاره شده است تا اطلاعاتی در این باره کسب کرد:
عوامل ژنتیکی
عوامل ژنتیکی تاثیرگذار بر بروز اوتیسم کودکان می توانند به ارث برسند و یا در اثر جهش هایی به وجود آیند. بنابراین والدین باید سابقه خانوادگی درگیری با چنین چالشی را بررسی کنند تا متوجه شوند فاکتور خطر برای فرزند جدید چقدر است.
سبک زندگی مادر باردار
سبک زندگی مادر باردار می تواند تاثیر بسزایی بر احتمال درگیری نوزاد داشته باشد. معمولاً عواملی همچون درگیری با عفونت سرخچه و یا مصرف داروهای ضد سردرد در بارداری می تواند از عوامل پرخطر باشد.
همچنین مادر باردار باید نسبت به مصرف نوشیدنی های مضر مانند الکل نیز توجه بیشتری داشته باشد تا شاهد ناهنجاریهای رشدی نبود.
تشخیص علائم اوتیسم در چه زمانی ممکن است؟
خانواده‌ها می‌توانند برای تشخیص علائم اوتیسم و رفتار فرزندشان، الگوی رشد را در سال‌های نخست زندگی دنبال کنند اما باید پذیرفت تنها پزشک درمانگر، نظر نهایی را اعلام می‌کند و خانواده‌ها تنها می‌توانند زنگ خطر های هشدار دهنده را اطلاع دهند.
معمولاً در سال نخست زندگی الگوی کسب مهارت های گفتاری به شدت ملموس است علاوه بر آنکه، نخستین شواهد مهارت های اجتماعی مانند حضور در انجام بازی های معمول علاقه نشان نمی دهد.
معمولا تا دو سالگی، یک سوم از کودکان درگیر طیف اوتیسم، نشانه‌های دقیقی از محدودیتهای مهارتهای زبانی و اجتماعی را به نمایش می‌گذارند که می‌تواند کمک شایانی باشد.
عمده علائم اوتیسم قبل از سه سالگی
کودک علاقه به برقراری تماس چشمی نشان نمی‌دهد و نمی‌توان انتظار پیگیری رفتار دیگران را از این کودکان داشت.
برخلاف دیگر همسن و سالان از طریق انگشت، اشاره ای به اشخاص ندارند و نسبت به شنیدن نام خود واکنش چندانی نشان نمی دهند. برای حضور در بازی‌های معمول علاقه‌ای ندارند و مراودات اجتماعی به شدت ضعیف است حتی نسبت به رفتار دیگران واکنش خاصی نشان نمی‌دهند. کسب الگوی رشد کلامی در مقایسه با دیگران به شدت ضعیف است و محدودیت هایی را احساس می کنند.
دیگر علائم احتمالی اوتیسم کودکان
کودک همواره در حال جیغ زدن دیده می شوند و مشکل در الگوی خواب نیز چالش همیشگی است. همچنین مشکلات گوارشی، چالش‌هایی را برای کودک به وجود می‌آورد. حتی علاقه به تنهایی بازی کردن ندارند که موجب انزوای اجتماعی می شود.
نسبت به تغییرات، تحریک پذیری بالایی دارند و رفتارهای عجیب و غریب نیز موجب تعجب اطرافیان می‌شود. نباید انتظار همدلی و تقلید توانمندی ها را از این گروه کودکان داشت.
مشکل دفع ادرار و مدفوع را نیز از مشکلات شایع این گروه می شمارند. در برخی از کودکان نیز اختلال توجه دیده می‌شود.
تشخیص اوتیسم چگونه صورت میگیرد؟
اوتیسم از جمله اختلالات کودکی که چالش های بسیاری را به فرد و خانواده تحمیل می کند که برای تشخیص دقیق آزمایش و تست خاصی پیش بینی نشده است اما متخصص درمانگر برای درک بهتر خصوصیات خاص رفتاری، معاینات حضوری را الزامی می داند به همین دلیل همواره باید نحوه تعاملات اجتماعی و محدودیت های رفتاری کودک را رصد کرد، تا با تشخیص زودهنگام بتوان شاهد بازدهی خدمات درمانی نیز بود.
معمولاً معیارهای تشخیصی مرتبط با ویژگی‌های رفتاری همچون تعاملات اجتماعی، ارتباطات و فعالیت های کلیشه ای و تکراری هستند. البته نباید فراموش کرد در تمامی قربانیان، شواهد تشخیصی به یک شکل نیستند بلکه ممکن است گروهی نقص های جدی را احساس کنند به طور مثال در سندروم آسپرگر تشخیص، فرایندی بسیار پیچیده دارد با توجه به آن که توانمندی های ذهنی تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
مراحل غربالگری جهت تشخیص اوتیسم کودکان چگونه است؟
تاکنون حتی در کشورهای پیشرفته نیز بررسی سیستماتیک جهت شناخت گروه درگیر اوتیسم معرفی نشده است. بنابراین زمانی انجام آزمایشات الزامی است که عوامل خطرزا یا تغییرات محسوسی را شاهد بود. معمولاً متخصصین درمانگر معیارهایی را مد نظر قرار می‌دهند از جمله:
- مصاحبه حضوری جهت تشخیص و بررسی رفتار کودک
- ارائه پرسشنامه جهت دریافت داده های تجربی
- بررسی رفتاری کودک در جلسات حضوری
در صورت وجود زنگ خطر های هشدار دهنده معمولاً معاینه حضوری الزامی است تا علاوه بر مشاهده رفتار بتوان عملکرد فیزیکی و آزمون‌های توسعه زبان را صورت داد. تشخیص افتراقی نیز بسیار مهم است با توجه به آن که برخی اختلالات روانی شواهدی مشترک با اوتیسم دارند و نباید این همپوشانی مانع تشخیص دقیق شود.
در گروهی از قربانیان نیز بیماری‌های عصبی دیگری ممکن است همراه با این اختلال تظاهر یابد از جمله میتوان به اختلالات اضطرابی و افسردگی اشاره کرد.
گزینه های درمانی اوتیسم کودکان
گزینه های درمانی اوتیسم کودکان وابسته به پارامتر هایی همچون سن، شدت و شرایط زندگی است اما باید پذیرفت تشخیص به موقع می‌تواند مانع از پیشرفته عارضه شود و بازدهی خدمات درمانی را نیز افزایش دهد بنابراین هر چه زودتر خانواده های باید با درمانگر مشورت داشته باشند تا شانس بهبودی نیز افزایش یابد.
عمده گزینه های درمانی برای آموزش مهارتهای اجتماعی است تا فرد بتواند رفتاری عادی داشته باشد. در ادامه راهکارهای مختلف، بیشتر اشاره شده است.
انواع خدمات درمانی اوتیسم
انواع خدمات درمانی اوتیسم، بسته به شدت اختلال، سن و شرایط انتخاب می شوند. در ادامه به چند مورد اشاره شده است از جمله:
رفتار درمانی
رفتار درمانی متمرکز بر آموزش مهارت های شناختی و ذهنی است تا فرد از چالش هایی همچون تکرار فعالیتهای خاص، رها شود و بتواند رفتاری معقول داشته باشد. مطمئناً بسته به شرایط ممکن است پزشک، درمان فردی و یا گروه درمانی را پیشنهاد دهد.
در گروه درمانی میتوان شاهد تقویت بهتر تعاملات اجتماعی بود به طوری که چالش‌های کمتری در محیط های آموزشی نیز احساس شود. در مواردی کنترل احساسات درونی مانند خشم و عصبانیت نیز ممکن می‌شود.
درمان بیماری های همراه اوتیسم مانند اضطراب و اختلالات وسواسی نیز از طریق رفتار درمانی ممکن است. در مواردی ممکن است دارو درمانی پیشنهاد شود که اغلب برای حل علائم بیماری هایی همچون افسردگی، بیش فعالی و پرخاشگری است.
دیگر روش های درمانی
گفتار درمانی می‌تواند کمک شایانی به آموزش مهارتهای اساسی گفتار داشته باشد به طوری که بتوان مراقبت های اثربخشی را شکل داد. همچنین کاردرمانی از دیگر شیوه هایی است که به آموزش مهارتهای حرکتی ظریف کمک می‌کند.
از دیگر خدمات تاثیرگذار می توان هنر درمانی و موسیقی درمانی را اشاره کرد که علیرغم سرگرمی نتایج شایانی را نیز به همراه داشته است.
درمان اوتیسم، واقعیت یا رویا؟
اوتیسم اختلالی است با شواهد مختلف که نمی‌توان به درمان صددرصد علائم بالینی امیدوار بود اما استفاده از خدمات درمانی فرصتی است تا چالش های رفتاری را بهبود بخشید. مطمئناً کیفیت زندگی نیز بهتر می‌شود و خانواده‌ها با چالش کمتری مواجه خواهند شد اما متاسفانه اوتیسم محدودیتهای جدی را برای برخی کودکان به همراه دارد که همواره نیازمند حمایت هستند تا کارهای روزمره را پیش ببرند.
چالش های اوتیسم برای تحصیل در مدرسه
اوتیسم، تبعات بسیاری برای فرد به همراه دارد به طوری که زندگی عادی روزمره دچار تغییرات بسیاری می‌شود، حتی نمی‌توان انتظار تحصیل در مدرسه را نیز داشت. این گروه ممکن است محدودیت های جدی را تجربه کنند، با توجه به آنکه این گروه از دانش آموزان نیاز به چارچوب محکمی دارند تا عوارض کاهش یابند.
در صورت عدم همکاری اعضای مدرسه میتوان شاهد یادگیری محدودی بود اما همواره نیاز است برای انجام تکالیف حمایت شوند و حتی برای آموزش از ابزارهای پیشرفته بهره مند شد.
در غیر اینصورت حضور در این فضای آموزشی، نه تنها کارآمد نیست بلکه می‌تواند واکنش‌های احساسی را نیز منجر شود.
اوتیسم در تمامی قربانیان به یک شکل تظاهر نمی‌یابد. برخی از افراد قادرند شخصیت مستقلی داشته و برای امرار معاش نیز در فعالیتهای مختلف حضور یابند اما باید با کمک خدمات درمانی، چالش‌های ناشی از این اختلال را کاهش دهند.
لزوم تست غربالگری اوتیسم در بارداری
زندگی در قرن حاضر با چالش‌های بسیاری گره خورده است که ریسک درگیری با اختلالات رشدی برای نوزادان دو چندان شده است. خوشبختانه در سه هفته اول بارداری نیز می توان یک قضاوت کلی درباره درگیری با بیماریها و اختلالات مادرزادی داشت که به تشخیص زودهنگام منجر می شود.
متاسفانه علی رغم تبعات گسترده این اختلالات، نمی توان در دوران بارداری احتمال خطر را بیان کرد اما بهتر است شرایط را مد نظر قرار داد تا مادر باردار سبک زندگی سالمی داشته و دیگر پارامترهای تاثیرگذار کاهش یابند.
اهمیت تشخیص زودهنگام اوتیسم
تشخیص زودهنگام اوتیسم می تواند با بازدهی دو چندان خدمات درمانی، سرمایه‌گذاری وقت و هزینه را نیز کاهش دهد. معمولا در سال‌های نخست زندگی تا قبل از ۳ سالگی، شواهد روشن می‌شوند اما برای شناسایی دقیق نیاز است با متخصصان مشورت کرد تا بهتر محدودیت‌هایی که بر ارتباطات، عملکرد اجتماعی و دیگر جنبه های زندگی به وجود آمده است را درک نمود.
دریافت آهن در اوایل بارداری و ارتباط آن با خطر درگیری اوتیسم
کمبود آهن مادر باردار می تواند احتمال درگیری کودک اوتیسم را چندین برابر افزایش دهد. بنابراین باید قبل از اقدام به بارداری نسبت به فقر آهن اطلاعاتی را کسب کرد.
تحقیقات علمی نیز نشان داده است که کمبود آهن در این برهه حساس می تواند خطر درگیری با اختلالات رشد عصبی را چندین برابر افزایش دهد. بنابراین نباید چنین نکات مهمی را نادیده گرفت. همچنین دریافت ویتامین قبل از بارداری نیز می تواند یک شیوه کارآمد برای کاهش ریسک درگیری باشد.
در دوران بارداری تامین مواد مغذی از بدن مادر صورت میگیرد که می‌تواند منجر به سلامت و یا درگیری با چالش های مختلف شود. اسید فولیک، معمولاً در ایجاد مسیرهای عصبی اهمیت بسیاری دارد، به همین دلیل پزشکان تاکید بسیاری بر داشتن منابع حاوی این ماده مغذی دارند.
تاثیر مصرف ویتامین دی در دوران بارداری درگیری به اوتیسم
ویتامین دی از نام آشنا ترین مواد مغذی است که می تواند نتایج شایانی برای سلامتی به همراه داشته باشد. بد نیست بدانید دریافت مکمل های ویتامینی در دوران بارداری نیز نقش موثری برای کاهش ریسک درگیری اوتیسم نوزاد دارد.
پزشکان همواره توصیه می‌کنند در رژیم غذایی مادران باردار به ویژه سه ماهه نخست این مکمل حیاتی وجود داشته باشد، مطمئناً تاثیرات شایانی به همراه خواهد داشت.
تاثیر درگیری به تبخال در دوران بارداری و ابتلا به اوتیسم
از دیگر عواملی که ریسک درگیری اوتیسم نوزاد را افزایش می‌دهد، وجود عفونت تبخال در دوران بارداری است اما شواهد علمی، رابطه بین وجود عفونت های قبلی و پیش از دوران بارداری برای درگیری با این اختلال را پیدا نکرده اند.
توصیه می شود مادران باردار نسبت به سلامت خویش دقت زیادی داشته باشند، آلوده شدن به ویروس تبخال تبعات بسیاری دارد که از مهمترین آنها می توان اوتیسم کودک را نام برد. داشتن رابطه جنسی ایمن یکی از اقداماتی است که ریسک درگیری به این عفونت را به شدت کاهش می دهد.
ارتباط دیابت بارداری و درگیری با اوتیسم
دیابت بارداری از شرایطی است که می‌تواند منجر به افزایش ریسک درگیری با اوتیسم نوزادان شود. معمولاً محققان بیان می‌کنند وابستگی این شرایط تا قبل از هفته بیست و ششم پررنگ‌تر است. در صورت درگیری مادر باردار به دیابت پس از هفته بیست و ششم چندان نگرانی وجود نخواهد داشت.
احتمال درگیری برای چه گروهی پررنگ تر است؟
حال از نخستین روزهای بارداری، تست های مختلف برای رصد مسیر سلامت مادر و نوزاد الزامی است که از جمله میتوان به غربالگری سلامت جنین و آزمایشات تخصصی مانند آمنیوسنتز اشاره کرد که متاسفانه تاثیر چندانی بر تشخیص اوتیسم ندارند.
شناخت عوامل خطر زا اوتیسم درخواست اغلب خانواده ها است بنابراین به چه مورد اشاره شده است:
- جنسیت از جمله فاکتورهای موثر بر ریسک درگیری اوتیسم کودکان است. پسران بیشتر از دختران از شواهد اوتیسم رنج می برند.
- سابقه خانوادگی نیز می تواند ریسک درگیری به اوتیسم را افزایش دهد. به همین دلیل خواهر و برادران فرد مبتلا در مقایسه با دیگران بیشتر در معرض خطر هستند.
- زایمان زودهنگام نیز می‌تواند از دیگر عوامل مستعد کننده اوتیسم نوزادان باشد.
- سن بالا والدین را نباید از قلم انداخت که می‌تواند منجر به اوتیسم نوزاد شود.
- مشکلات ژنتیکی مانند سندروم ایکس شکننده و سندروم داون از دیگر عوامل مستعد کننده هستند.
تاثیر سونوگرافی و شناسایی اوتیسم نوزادان
برخی از محققان بر این باورند که در سونوگرافی بارداری می توان به تشخیص اوتیسم در این دوران کمک کرد.
در حالی که نمی توان تنها به این فاکتور که سر نوزادان گروه اتیسم بزرگ تر از سایرین است، اکتفا کرد. با توجه به آن که در بسیاری از بیماریها، چنین مشکلی پر رنگ است بنابراین برای تشخیص قطعی اوتیسم چندان راه عاقلانه ای نیست.
راه حل های پیشگیرانه برای کاهش ریسک نوزاد به اختلالات اوتیسم
درگیری با اوتیسم وابسته به پارامتر های بسیاری است و نمی‌توان تنها یک دلیل خاص را مدنظر قرار داد که این شیوه پیشگیری، چندان امیدوار کننده نیست اما می توان اقدامات زیر را دنبال کرد تا ریسک درگیری را کاهش داد:
- مادر باردار قبل از بارداری باید نسبت به کمبودهای تغذیه ای خویش اقدامات لازم را انجام دهد، نبود ویتامین‌ها و املاح معدنی می‌تواند تبعات پررنگی را بر سلامت جنین به همراه داشته باشد. به همین دلیل مشاوره با پزشک قبل از اقدام به بارداری الزامی است.
- سن بالای والدین نیز می تواند از دیگر عوامل تاثیر گذار باشد بنابراین بهتر است قبل از ۳۵ سالگی برای بارداری اقدام نمود.
- اضافه وزن و چاقی می تواند مشکلات سلامتی را به همراه داشته باشد بنابراین قبل از بارداری می توان با راهکارهای ساده مانند ورزش و سبک غذایی سالم از شر این چربی های اضافه رها شد و ریسک درگیری با مشکلات مختلف برای نوزاد را نیز کاهش داد.
- سبک زندگی مادر باردار حساسیت بالای نسبت به دیگر دوران دارد. بنابراین باید نسبت به مصرف مواد و داروهای مخدر نیز مواردی را رعایت کرد. بهتر است معمولاً شش ماه قبل از بارداری دریافت آنها قطع شود تا درگیری به اوتیسم نیز کاهش یابد.
- در حال حاضر اطلاعات مفید بسیاری در دسترس است که میتوان به راحتی شرایط زندگی سالمی را برای مادر باردار فراهم کرد بنابراین رژیم غذایی سالم و حضور در محیط های خطرناک در معرض دود سیگار و قلیون باید مدنظر قرار گیرد. علاوه بر آنکه داشتن برنامه منظم برای انجام مراقبت های بارداری نیز الزامی است.
حمایت خانواده ها از کودکان درگیر اوتیسم چگونه است؟
کودکان درگیر اوتیسم، برای انجام مسئولیت های معمولی نیز نیاز به پشتیبانی همیشگی دارند. بنابراین خانواده ها پس از مراجعه به متخصص اطفال یا روانشناس کودک می بایست اطلاعاتی دقیق درباره نحوه رفتار نیز کسب کنند.
معمولا پس از شناسایی، نا امیدی و ناراحتی عمیقی را والدین احساس می‌کنند اما تعویق دریافت خدمات درمانی فکر خوبی نیست و می تواند بازدهی را نیز کاهش دهد بنابراین دریافت اطلاعات کارآمد می‌تواند مسیری روشن باشد.
سخن آخر
تشخیص اوتیسم در بارداری اگر چه آرزوی اغلب خانواده است اما حال تاکنون شواهدی مبنی بر این امکان ثابت نشده است و پزشکان تنها می‌توانند با دادن آگاهی ریسک درگیری را کاهش دهند اما تشخیص زودهنگام تنها پس از تولد ممکن است. خانواده‌ها نقش بسزایی دارند تا الگوی رشد سلامت فرزندشان را دنبال کنند تا با برخورد به محدودیتهای جدی با پزشک درمانگر مشاوره داشته باشند. حال شیوه‌های مختلفی مانند درمان‌های حسی، کاردرمانی و گفتاردرمانی، هنر درمانی مصرف دارو و رژیم غذایی سالم بسیار کارآمد معرفی شده اند به طوری که میتوان شواهد این اختلال را کاهش داد و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کرد.
افزودن دیدگاه جدید