راه های تشخیص اوتیسم

راه های تشخیص اوتیسم به خانواده ها کمک می کند بفهمند، فرزندشان علائم این اختلال را دارد و یا خیر. مطمئنا چنین شیوه‌هایی را نمی‌توان جایگزین مراجعه حضوری به متخصص درمانگر دانست، بلکه زنگ خطری است تا رفتارهای مشکوک را جدی گرفت. مطالعه این مطلب می تواند به خانواده ها کمک کند، عملکرد زودهنگامی داشته باشند و در انتخاب خدمات درمانی نیز موفق ظاهر شوند.

اوتیسم یا خود درماندگی چیست؟

اوتیسم از جمله اختلالات رشدی است که برخی به آن، خود درماندگی نیز می گویند. علت این نامگذاری به دلیل رفتار خاص کودکان است به طوری که اغلب دوست ندارند حرف بزنند و معاشرت با اعضای خانواده داشته باشند. حتی ارتباط چشمی را نیز توجهی ندارند به طوری که به نظر می‌رسد همواره در دنیای خویش همچون ستاره های آسمان هستند.

بی جهت نیست که برخی لقب بچه های ستاره را برای قربانیان اوتیسم نیز به کار می‌برند اما نمی‌توان انتظار بهبودی کامل اوتیسم را داشت بلکه این قربانیان با خدمات درمانی، می توانند سرنوشت خویش را تا حدودی به دست آورند و شخصیتی مستقل در جامعه داشته باشند.

مطمئنا چنین هدفی بدون حمایت خانواده به ویژه والدین میسر نیست اما باید پذیرفت این اتفاق یک شبه رخ نمی دهد بلکه ممکن است نیاز به دریافت خدمات درمانی مادام العمر نیز باشد.

مهمترین اصول درمانی اوتیسم کدامند؟

نمی‌توان برای درمان اوتیسم تنها به یک شیوه خاص اکتفا کرد بلکه برنامه های جامع، متمرکز بر شیوه های غیر دارویی است که می‌تواند موجب بهبود شواهد شود.

علاوه بر آنکه باید پذیرفت، پاسخ به چنین راهکارهایی زمان‌بر است و برای پیشگیری از درگیری فرد با سایر بیماریها نیاز است، همواره ارزیابی سلامت جسمی نیز صورت گیرد.

خانواده‌ها برای مشاهده بهبودی نسبی نیز باید استقامت اشتباه شوند و درمان آنها رها نکنند که این تسلیم شدن می‌تواند تبعات بیشماری به همراه داشته باشد.

مروری بر علائم اوتیسم در سنین مختلف

اگرچه شواهدی تشخیصی باید توسط متخصصان درمانگر تعیین شود اما می‌توان زنگ خطرهای هشدار دهنده این اختلال را نیز در سنین مختلف شاهد بود که متناسب با سن و سطح رشد نمایان هستند که در ادامه به چند مورد اشاره می شود:

• نوزاد، توجه ای به شناخت چهره های جدید ندارد و معمولاً نسبت به واکنش اطرافیان نمی توان انتظار لبخند را از کودک داشت.
• برای جلب توجه دیگران، اشارات بدنی را به کار نمی برد.
• راه رفتن متفاوت از دیگر کودکان است و با تغییر صورت می‌گیرد.
• اصوات نامفهوم را همواره بیان می کند.

علائم اوتیسم در کودکان ۲ و ۳ ساله

• مهارت کسب توانمندی حرکتی متفاوت با دیگر کودکان است.
• تنهایی را برای سرگرمی ترجیح می دهند.
• قادر نیستند مهارت‌های معمولی را مانند دیگران بیاموزند.
• اجرای دستورالعمل های ساده به سختی صورت می گیرد.
• بازی کردن تنهایی را با مراوده با سایرین ترجیح می‌دهند.
• همواره در حال مرتب کردن اسباب بازی ها دیده می شوند.

علائم اوتیسم در کودکان نوپا

• نسبت به محرک های محیطی واکنش نشان نمی دهند.
• قادر نیستند افکار، ایده ها و مفاهیم کلامی را به درستی درک کنند.
• گارد مستحکمی نسبت به تغییر قوانین و عادات روزمره نشان می دهند و وابستگی بسیاری نسبت به علایق شخصی دارند.
• احساس آزرده خاطری نسبت به برخی صداها و بوها داشته به طوری که ممکن است واکنش شدیدی را نیز نشان دهند.

برای تشخیص اوتیسم چه مواردی را می بایست در نظر گرفت؟

راههای تشخیص اوتیسم، اگرچه کمک شایانی به شناخت کودکان درگیر می‌کند اما باید این نکته را پذیرفت، تنها پزشک متخصص، صلاحیت تایید نهایی را دارد.

خانواده ها می بایست روند کسب مهارت های رشد کودکان را دنبال کنند و در صورت وجود موانعی در مهارت های اجتماعی و زبانی، مراجعه زودهنگام به پزشک داشته باشند.

خوشبختانه حال متخصصانی حاذق و توانمند در کشور فعالیت می‌کنند که می توانند پس از تشخیص نهایی، برنامه درمانی کارآمدی را نیز پیشنهاد دهند تا کمک کنند، تبعات کاهش یابند و کودک برای کسب مهارت های معمول زندگی آمادگی داشته باشد.

نباید انتظار درمان یک شبه داشت بلکه فرایند بهبودی، دشوار و پیچیده است و حتی ممکن است مدتها، نیز زمان ببرد.

طیف اوتیسم تنها محدود به کودکان نیست حال افراد بزرگسال نیز با شواهد این اختلال دست و پنجه نرم می کنند و قادر نیستند در حوزه‌های مختلف زندگی مانند آموزش و اشتغال موفقیت چندانی را کسب کنند.

مشکلات در مسیر شناخت اختلال اوتیسم

اوتیسم، اختلالی است با نشانه های مختلف که بر توانمندی های فردی و اجتماعی قربانیان تاثیرگذار است. بسیاری از والدین نگران هستند که علائم اوتیسم در رفتار فرزندشان وجود دارد یا خیر؟ حتی برای تشخیص قطعی نمی‌دانند مراجعه به کدام درمانگر ضروری است.

اما نیاز به نگرانی نیست. خوشبختانه حال با پیشرفت علم و تکنولوژی به راحتی می توان از طریق منابع علمی نه تنها شواهد تشخیصی را شناخت بلکه با برترین متخصصان نیز در ارتباط بود. علاوه بر آنکه شدائد و سختی های مسیر نیز کاهش می یابند.

والدین مسئول باید بدانند در بسیاری از کودکان  علائم اوتیسم از ۶ ماهگی قابل تشخیص هستند و نباید چنین زنگ خطرهایی را سرسری گرفت.

تشخیص اختلال اوتیسم از چه سنی آغاز میشود؟

زمان تشخیص اختلال اوتیسم را در سنین قبل از دوسالگی بیان می کنند به طوری که خانواده ها قادرند زنگ خطر های هشدار دهنده را ببینند اما متاسفانه به دلایل مختلف از مراجعه به درمانگر می پرهیزند. متخصصین اطفال از جمله افرادی هستند که صلاحیت تشخیص و تجویز خدمات درمانی را برعهده دارند.

معمولاً این درمانگران در جلسات مشاوره ای، لیستی از سوالات را در اختیار دیگر مراقبان همچون پرستاران و معلمان قرار می دهند تا ارزیابی دقیق صورت گیرد.

بیاد داشته باشید که خانواده ها زوایای پنهانی از رفتار کودک را درک می‌کنند که هیچ کس مانند این افراد نمی تواند در واکاوی از شواهد اختلالات رشدی، موفق ظاهر شود. اگر احساس کردید فرزندتان الگوی روش کلامی غیر طبیعی و کمتری دارد و برای حضور در دورهمی های معمول نیز احساس اضطراب دارد، می تواند به منزله وجود یک چالش جدی باشد.

خوشبختانه حال اینترنت به عنوان یک بستر کارآمد اضافه شده است تا بتوان شرح علائم اولیه اوتیسم را دریافت کرد و برای استفاده از خدمات درمانی عملکرد زودهنگامی را داشت. برای بهبودی رفتارهای خاص این گروه نیز گزینه های درمانی مبتنی بر آموزش وجود دارند که نیاز است در منزل، تمریناتی را با کودک انجام داد. مطمئنا رفته رفته پیشرفت شایانی نیز حاصل خواهد شد.

علائم اولیه اوتیسم

علائم اولیه اوتیسم به منزله نقشه راه اصولی هستند تا بتوان تشخیص درستی داشت اما به معنای تایید وجود اختلال نیست. بنابراین اگر فرزندتان برخی از مشخصات زیر را دارد نیاز است، هرچه زودتر با متخصصان همچون پزشک در تماس باشید.

علائمی که قبل از شش ماهگی و یک سالگی به منزله زنگ خطر وجود اوتیسم هستند:

• ۶ماهگی: کودک در چهره خود نشانی از خنده و کاربرد عبارات گرما بخش را ندارد.
• ۹ ماهگی: کودک نه تنها لبخند نمی‌زند بلکه نسبت به سر و صدای اطرافیان نیز واکنش نشان نمی‌دهد. حتی عکس العملی نسبت به شنیدن نام خود ندارد.
• ۱۲ ماهگی: الگوی رشد کلامی در مقایسه با سایر کودکان متفاوت است. حتی اصواتی نامفهوم را نیز نشان می‌دهد. علاقه به حرکات رفت و برگشتی دارد و برای منظور خویش از اشاره استفاده نمی کند.
• ۱۶ ماهگی: کودک قادر نیست، مانند سایر هم سن و سالان کلامی بر زبان جاری کند.
• ۲۴ ماهگی: نمی‌توان انتظار بیان عبارات معنی دار داشت و حتی تقلید واژگان نیز به درستی صورت نمی‌گیرد.

شواهد خاص رفتاری کودکان ۱۲ تا ۱۸ ماه درگیر اوتیسم

• نداشتن علاقه به برقراری ارتباط چشمی را می‌توان از ملموس ترین شواهد بیان کرد به طوری که درک مفاهیم کلامی، به سختی صورت می‌گیرد.

• نباید انتظار لبخند زدن از کودک را داشت، حتی اگر دیگران لبخند بر چهره داشته باشند.
• نمی توان انتظار پاسخ به شنیدن نام و یا گفته های دیگران را داشت به طوری که عکس العمل خاصی نشان نمی دهد.
• معمولا این گروه از کودکان، علاقه ای به جلب نظر دیگران از طریق اشاره بدنی ندارند و کاربرد زبان بدن متفاوت است.
• رفتار خاص کودکان اتیستیک به گونه ای است که حتی برای خداحافظی نیز قادر به تکان دادن انگشتان و یا دست خویش جهت برقراری ارتباط نیستند و نباید انتظار پیگیری حرکات دست دیگران را از سمت این کودکان داشت، حتی اگر اشاره به شیوه خاصی باشد.
• این گروه از کودکان علاقه ای به استفاده از سر و صدا جهت جلب نظر خانواده ها ندارند.
• لمس و در آغوش گرفتن می‌تواند منجر به عکس العمل خاصی این گروه از کودکان شود، به طوری که خشم و عصبانیت دور از انتظار نیست.
• یادگیری مهارت های معمول زندگی مانند درک حالت چهره نیز به سختی میسر است.
• کودک علاقه‌ای به بازی با هم سن و سالان نشان نمی‌دهد و می‌تواند مدت‌ها بدون خستگی سرگرم بازی با وسایلی خاص شود.

نواقص اوتیسم مربوط به چه توانمندی‌هایی هستند؟

اوتیسم از جمله اختلالاتی است که می‌تواند با شواهد مختلف، افراد بسیاری را درگیر کند بنابراین می توان انتظار رفتار یکسان برای تمامی قربانیان را داشت اما اغلب خصوصیات متمرکز بر ارتباطات و مراودات شخصی هستند به طوری که فرد قادر نیست مانند سایر همسن و سالان مهارت‌های اجتماعی را بیاموزد و برای کاربرد کلام و ارتباط غیرکلامی چالش جدی دارد. حتی نسبت به زبان بدن نیز نباید انتظار بالایی را داشت.

علائم و نشانه‌های اختلالات گفتاری در کودکان اوتیسیک به چه شکل هستند؟

کودکان درگیر اوتیسم معمولاً از نقص زبانی رنج می‌برند بنابراین نمی توان انتظار گفتاری سلیس و روان را داشت به طوری که ارتباطات را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر به کلام‌ کودکان درگیر اوتیسم نگاه کنید، متوجه شواهدی مشترک خواهید شد که در ادامه به چند مورد گریزی زده شده است:

• کودکان اتیستیک لحنی عجیب و غریب دارند، یک ریتم ثابت در واژگان دیده می‌شود به طوری که به نظر می رسد در حال سوال پرسیدن هستند. همواره کلماتی را انتخاب می‌کنند و با تکرار این واژگان، مفاهیم را به سختی منتقل می کنند.
• نمی توان انتظار پاسخ درست به سوالات دیگران را از این گروه از کودکان داشت. کاربرد ضمایر شخصی نیز به خوبی صورت نمی گیرد به طوری که همواره خود را سوم شخص خطاب می‌کنند.
• از دیگر شواهد تاثیرگذار بر درک مفاهیم کلامی می توان خطاهای دستوری و اشتباهات کلامی را نام برد. برای بیان نیازهای خویش نیز موانع جدی احساس می‌کنند، نباید انتظار داشت کودکان اتیسیک، کنایه، شوخ طبعی و طنز کلامی را به خوبی درک کنند که می‌تواند مراودات اثربخش را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم و نشانه های اختلال اوتیسم در مراودات غیر کلامی

کودکان اوتیسمی قادر به درک نشانه های رفتاری غیر کلامی اطرافیان نیز نیستند، بلکه ممکن است رفتارهای عجیب و غریب نشان دهند و نتوانند با سایر همسالان نیز رابطه اثربخشی داشته باشند. از جمله این رفتارها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• این گروه از کودکان تمایلی به برقراری تماس چشمی نشان نمی‌دهند بنابراین درک مفاهیم کلامی نیز به سختی میسر است. حتی معمولاً حالت چهره کودک با مفاهیم مطابقت نداشته که موانعی را برای مراوده به وجود می‌آورد.
• نباید از کودکان اوتیستیک، انتظار درک حالت چهره گفتاری و حرکات اطرافیان را داشت. از دیگر رفتارهای مشهود می توان به حالت روبات مانند، اشاره کرد به طوری که حرکات بسیار کمی دیده می‌شود.
• حساسیت بالایی نسبت به محرک های محیطی نشان می‌دهند به طوری که صداها و بوها و برخی اصوات، می‌توانند واکنش غیر طبیعی را برانگیزند.
• معمولاً حالت عجیب و غریبی رفتار می کنند به طوری که راه رفتن نیز متفاوت است. حتی با نوک انگشتان پا راه میروند.

محدودیت های ناشی از اوتیسم بر رفتار های این گروه

کودکان مبتلا به اوتیسم مقاومت بسیار نسبت به برخی از رفتارها نشان می‌دهند. حتی علایق و فعالیتهای خاصی را مدتها پیگیری می کنند. در ادامه بیشتر به این شواهد عجیب و غریب گریزی زده شده است تا بتوان درک بهتری از این اختلال و محدودیت های ناشی از آن داشت:

• در زندگی روزمره خویش، پایبند به روال خاصی هستند به طوری که نمی‌توان انتظار داشت، برای مدرسه رفتن نیز مسیر خویش را تغییر دهند.
• سازگاری کمی نسبت به تغییر در برنامه ها نشان می دهند بنابراین نیاز است هر گونه تغییر برنامه را از قبل متوجه شوند به طوری که ممکن است، حتی یک چیدمان متفاوت مبلمان نیز منجر به واکنش شدید احساسی مانند خشم و هیاهو شود.
• بازی کردن کودکان اتیستیک متفاوت است، وابستگی بسیاری به وسایل خاص مانند کلیدها و نوارهای پلاستیکی دارند. حتی می توانند ساعت ها سرگرمی بازی با وسایلی شوند که در یک ردیف، چیده شده اند.
• علایق این گروه از کودکان محدود است به طوری که مایلند اعداد و نمادها را بیاموزند و حتی نسبت به یادگیری اطلاعات مرتبط با نقشه و آمار ورزشی نیز تلاش بسیاری دارند.
• از سوی دیگر رفتارهای خاص کودکان اوتیسمی که موجب تعجب اطرافیان می شود، خیره شدن متوالی به وسایلی است که در حال حرکت هستند از جمله می توان پنکه سقفی را اشاره کرد.
• تکرار مداوم برخی از رفتارها مانند کف زدن و چرخش به عقب و جلو را نیز نباید از یاد برد که از نظر آرامش روانی دستاوردهای بسیاری برای کودکان به همراه دارد.

خودزنی در کودکان اوتیستیک

کودکان اتیستیک به دلیل محدودیت‌های جدی که این اختلال برای آنها به ارمغان آورده است. در مواردی ممکن است رفتارهای تحریک‌آمیز نشان دهند که منجر به خودزنی نیز شود.

از دیگر رفتارهای خاص می‌توان به خراشیدن گوش، حرکت جلو و عقب سر، چرخاندن مداوم وسایل، قرار دادن دستان بر روی چشم ها و پیکه خواری اشاره کرد. در مواردی ممکن است ساعتها چراغها را خاموش و روشن کنند و یا مشغول تکرار کلمات و یا اصواتی خاص شوند.

غربالگری اوتیسم در منزل چگونه است؟

برای غربالگری اوتیسم در منزل نیاز است رفتارهای پرخطر کودکان را شناسایی کرد که نتیجه آن می تواند عملکرد زودهنگام برای استفاده از خدمات درمانی باشد. مطمئناً هر چه سریعتر بتوان کمک کرد شواهد این اختلال کمرنگ شوند، کیفیت زندگی فردی و اجتماعی نیز بهبود می یابد. غربالگری از طریق ابزارهای تشخیصی صورت می‌گیرد بنابراین نیاز است رفتارهای خاص را در سنین کم دنبال کرده و قبل از ۳ سالگی نظارت کرد.

به یاد داشته باشید اگرچه منابع اطلاعاتی بسیار کمک کننده هستند اما تشخیص قطعی تنها با نظر پزشک درمانگر صورت میگیرد.

نخستین گام پس از تشخیص اختلال اوتیسم چیست؟

تشخیص اوتیسم روندی زمان‌بر دارد و حتی ممکن است مدت ها نیز طول بکشد. بنابراین خانواده ها می بایست آمادگی روانی داشته باشند و با ناامیدی موجب افسردگی خویش نشود. ارتباط عاطفی که بین فرزندان و والدین وجود دارد می‌تواند سختی‌های مسیر را کمرنگ کند.

بنابراین با شیوه های موثر و اصولی امنیت روانی کودک را تأمین کنید. درمانگران توصیه می‌کند با برچسب های نامعقول مانند کند ذهن، موجب آزرده خاطر کردن کودک نشوید که حتی می تواند تشدید علائم را نیز منجر شود.

کودکان اتیستیک معمولا نیازهای خاصی دارند بنابراین مشاوران درمانگر می توانند راهنمایی هایی را ارائه کنند که رفتارهای ناشی از این اختلالات کمرنگ شود و بهبودی شایان نیز حاصل شود.

شیوع اختلال اوتیسم چگونه است؟

شیوع اختلال اوتیسم به دلیل یک طیف گسترده از شواهد رفتاری به طور دقیق مشخص نیست اما باید پذیرفت سبک زندگی حال بشر، تاثیر بسیاری بر تشدید علائم و همه‌گیری این اختلال رشدی داشته است.

در گذشته آمار به صورت یک در ده هزار نفر گزارش شده بود اما حال قربانیان چندین برابر شده اند. خانواده ها نیاز است آگاهی خویش را درباره شواهد رفتاری این اختلال افزایش دهند و بدانند که اوتیسم یک بیماری مستقل نیست بلکه سندرمی است با رفتارهای محدودکننده متفاوت.

بنابراین تمامی قربانیان به یک شکل از این مشکل رنج نمی‌برند، گروهی ممکن است دچار تأخیر در رشد زبانی باشند و سایرین نقص هایی را در تعاملات اجتماعی به دلیل رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری مواجه شوند. برخی نیز با حرکات و رفتار غیرطبیعی، رنج و سختی بسیاری را به خانواده ها تحمیل می کنند.

نتیجه مراجعه به کاردرمانگر ها

برای بهبود وضعیت کودکان درگیر اوتیسم، خدمات بسیاری وجود دارد اما مطمئنا، کار درمانگر ها می توانند به بهبود وضعیت کمک شایانی کنند. در ادامه به توصیه های رایج این گروه گریزی زده شده است که مطالعه آن خالی از لطف نیست:

تقویت رشد طبیعی کودک

باید پذیرفت اختلال اوتیسم به دلیل عملکرد ناقص رشد مغزی بوده به همین دلیل نسبت به سایر کودکان تفاوت‌هایی را دارند. بنابراین بیماران درگیر ممکن است شرایط خاصی را نشان دهند به طوری که سر و صدای کمتری دارند و حتی توجهی به اطرافیان ندارد و علاقه‌ای به ارتباطات چشمی نیز نشان نمی‌دهند.

نیاز است نخستین هدف را جبران و تقویت چنین رفتارهایی گذاشت. چنین برنامه ای، کمک می کند تبعات ناشی از اوتیسم کمرنگ شود و کودک برای حضور در جامعه، مهارت‌های ملموسی را کسب نماید و کیفیت بهتری از زندگی اجتماعی را نیز تجربه نماید.

آموزش حذف رفتارهای نامناسب

افراد درگیر اوتیسم نیاز دارند همواره با آموزش، رفتارهای نامناسب را کاهش دهند و برای تقویت اصول اخلاقی داشته باشند که در صورت عدم پشتیبانی نتیجه شایانی حاصل نمی‌شود و حتی می‌توان شاهد کاهش رفتارهای ثابت کلیشه‌ای نیز بود.

از عمده مشکلات این گروه، چالش‌ داشتن عادات رفتاری خاص است به طوری که همواره در یک مسیر ثابت امورات را پیش می‌برند و تغییرات جزئی نیز منجر به واکنش شدید می‌شود به طوری که اطرافیان را نیز آزرده خاطر می کند بنابراین نیاز است، با یادگیری فضایی بهینه فراهم کرد تا چنین پیامدهایی کاهش یابد.

محیطی که کودکان اوتیسمی در آن حضور دارند، می بایست چگونه باشد؟

کودکان اتیستیک به دلیل شرایط خاص رفتاری قادر نیستند، در محیط‌های مختلف حضور یابند و اغلب زمان خویش را در منزل و کنار والدین سپری می کنند بنابراین نیاز است فضایی خاص، وجود داشته باشد که در ادامه به چنین شرایطی اشاره شده است:

کاهش فشار روانی

مطمئنا اعضای خانواده نیز به دلیل شرایط خاص فرزند درگیر اوتیسم، تبعات روانی را تجربه می‌کنند که می‌تواند بر آموزش نیز تاثیرگذار باشد.

پیشنهاد می شود خانواده ها اجازه ندهند این هیجانات کاذب بر یادگیری کودک تاثیرگذار باشد حتی می‌توان از درمانگر نیز برای نهادینه کردن رفتار درست کمک گرفت.

چنین برنامه ای نیاز به همکاری تمامی اعضای خانواده دارد، در غیر این صورت نه تنها مشکل تشدید می شود بلکه شدت عارضه نیز چندین برابر افزایش می یابد.

فراهم نمودن شرایط یادگیری

یادگیری کودکان اوتیسم متمایز با دیگر هم سن و سالان است بنابراین نیاز بوده، شرایط را متناسب با نیازهای فردی فراهم کرد تا علاوه بر حمایت می تواند بازدهی را چندین برابر کند. حتی در صورت موانعی بر این مسیر، نباید خونسردی خود را از دست داد که می‌تواند تشدید علائم را نیز به همراه داشته باشد.

تمرین مکرر

پایبندی به تمرین مکرر کمک می کند پیشرفت شایانی در آموزش به وجود آید. با توجه به اینکه رفتارها نهادینه می شوند و کودک می آموزد، فعالیت های معمولی همچون شستن دست ها و الگوی خواب منظم را رعایت کند.

وجود انعطاف

کودکان اوتیسم نسبت به برنامه‌های آموزشی معمولاً مقاومت دارند و قادر نیستند رفتار ناشایست خود را کاهش دهند. بنابراین نیاز است انعطاف در برنامه‌ریزی رعایت شود تا پذیرش محتوا نیز به درستی صورت گیرد. در صورت تاخیر جزئیات بهتر است اطلاعاتی در اختیار گذاشته شود تا این چالش‌ها را بهتر بپذیرند.

توجه به تاثیر داروها بر ثبات رفتاری

مطمئنا اوتیسم چالش‌های بسیاری به همراه دارد که ممکن است، پزشک دارو درمانی را مناسب بداند. در مواردی تغییر ثباتی عاطفی، کاهش توجه و فعالیت بیش از حد نیز از عوارض داروها گزارش می شود که می تواند بر روند یادگیری تاثیرگذار باشد. بنابراین نیاز است با پزشک مشورت کرد تا تجدید نظری نسبت به نسخه های درمانی داشته باشد.

تاثیر گفتار درمانی بر بهبود علائم اوتیسم

محدودیت های ناشی از اوتیسم، ضعف هایی را بر درک کلام نیز تحمیل می کند به طوری که قادر نیستند همچون سایرین، کلام و گفتاری تاثیر گذار داشته باشند و حتی ممکن است واکنش اطرافیان را نیز منجر شود.

خوشبختانه حال گفتار درمانی کمک می‌کند از طریق فعالیت های ساده و روزمره، چنین چالش‌هایی کمرنگ شوند.

باید در منزل نیز فضای بهینه فراهم کرد تا شاهد آموزش مهارت صحبت کردن بود که نتیجه آن را می‌توان در تقویت تعاملات اجتماعی شاهد بود. در ادامه به چند مورد از این فعالیت های گفتار درمانی اشاره شده است.

تمارین گفتار درمانی در منزل برای قربانیان اوتیسم

خدمات گفتاردرمانی تنها محدود به کلینیک و مطب ها نیستند بلکه می‌توان فعالیت ها را در منزل نیز انجام داد و شاهد نتایج شایان نیز بود که در ادامه به چند مورد اشاره شده است:

حرف زدن مداوم با کودک

زندگی چالش برانگیز امروزی چندان فرصتی نمی‌دهد که خانواده ها با یکدیگر صحبت کنند اما به دلیل ضعف مشهود قربانیان اوتیسم نیاز است، فضایی بهینه وجود داشته باشد تا بدون فشار، توانمندی‌های گفتاری را تقویت کرد و شاهد پیشرفت شایانی نیز بود.

مهمترین نکته نبود سرزنش است تا کودک خود جوش ضعف های خویش را کاهش داده و تقویت مهارت های کلامی را دنبال کند. پس از مدتی می توان شاهد نتایجی همچون اشاره درست و زبان بدن برای تفهیم بدن بود.

داستان خوانی

کودکان درگیر اوتیسم همچون سایر همسن و سالان می‌توانند از طریق داستان و قصه سرگرم شوند اما باید نکاتی را مدنظر قرار داد. علاوه بر انتخاب کتاب متناسب با سن، تصاویر جذاب نیز می‌توانند تاثیرگذار باشد به طوری که لغات جدید را نیز می آموزد.

آواز خواندن

آوازخوانی در واقع از جمله شیوه هایی است که کودک با شور و نشاط همراهی بسیاری خواهد داشت، به طوری که بدون فشار نیز می تواند کلمات جدید را بیاموزد و شاهد تقویت قدرت شنیداری نیز باشد.

استفاده از فرصت های روزمره

یکی از ضعف‌های مشهود کودکان درگیر، آشنایی با واژگان اندک است به طوری که اشیا پیرامون را نیز نمی شناسند. اما می توان در زمان فعالیت های روزمره، توضیحی در این مورد بیان کرد.

تشویق کودک برای روایت قصه

قصه های کودکانه اغلب مفاهیمی ساده دارند که برای تمامی کودکان قابل درک هستند، بنابراین می‌توان از این شیوه برای فعالیت کودک بهره گرفت که تاثیرات شایانی نیز بر جای دارد.

کاربرد فناوری

خوشبختانه حال در عصر تکنولوژی به راحتی می توان از طریق فناوری های نوین،  اختلالات مختلف را شناخت و کمک کرد برای کاربرد خدمات درمانی نیز دغدغه ای نداشت. نرم افزارهای متنوع وجود دارند که علاوه بر جذابیت تاثیر بسزایی بر بازدهی جلسات گفتار درمانی نیز دارند.

نشانه های اوتیسم در افراد بزرگسال چگونه است؟

اوتیسم تنها محدودیت‌هایی را برای کودکان به وجود نمی‌آورد، حال افراد بزرگسال بسیاری نیز درگیر هستند که در ادامه به چند ویژگی خاص رفتاری آنها مورد اشاره شده است:

• فرد قادر به پیگیری تعاملات اجتماعی قدرتمند نیست که نداشتن تماس چشمی نیز درک مفاهیم دیگران را به چالش می کشاند.
• حرکات غیر کلامی مانند تکان متوالی و یا فشار دادن انگشتان، وضعیت بغرنجی را به وجود می آورد.
• گفتار آنها اغلب به درستی درک نمی شود که بی ارتباط با داشتن نقص گفتاری مشهود نیست.
• معمولاً وابستگی بسیاری به روتین های زندگی احساس می‌کنند و واکنش شدیدی نسبت به تغییر امور دارند که می تواند ناراحتی بسیاری به همراه داشته باشد.
• برخی از صداها و نورها را به عنوان محرک های شدید شناسایی می‌کنند.
• رفتارهای خاص و تکراری ممکن است مراودات آنها را تحت تاثیر قرار دهد.
• علایق محدود منجر به ضعف در فعالیت‌های این گروه شده است.
• اغلب حافظه‌ای متوسط دارند.
• گروه درگیر اوتیسم شدید معمولاً نه تنها با دیگران گفتاری اثربخش ندارند بلکه اغلب در غار تنهایی خویش به سر می‌برند.
• حتی برای انجام امور روزمره مانند حمام و لباس پوشیدن نیز نیاز به پشتیبانی هست.
• اضطراب و استرس بسیار در گروه اوتیسم شدید که اغلب بزرگسال هستند نیز دور از انتظار نیست.

عمده مشکلات گوارشی ناشی از اوتیسم

اغلب قربانیان اوتیسم، با مشکلات گوارشی دست و پنجه نرم می کنند که می تواند شامل ریفلاکس معده، اسهال و یبوست، گاستریت مزمن و التهاب مخاط دوازدهه باشد. متاسفانه دست و پنجه نرم کردن با این چالش های غذایی موجب تشدید علائم می‌شود به طوری که شخص واکنش های شدید احساسی مانند خشم و عصبانیت را نشان می‌دهد که بر سازگاری اجتماعی تاثیر گذار است.

پزشکان توصیه می کنند علاوه بر رژیم غذایی سالم، بهتر است از مصرف مواد حاوی گلوتین، کازئین و مصنوعی پرهیز شود.

راهکار رهایی از مشکلات گوارشی در قربانیان اوتیسم چگونه است؟

اوتیسم اختلالی است که شواهد مختلفی را به دنبال دارد. برخی از قربانیان نیز مشکلات دستگاه گوارشی دارند که به دلیل رژیم غذایی خاص و حساسیت های ویژه ای که نسبت به برخی از مواد غذایی دارند.

این کودکان معمولاً کمبود ویتامین داشته که می‌تواند تبعات بسیاری مانند تشدید علائم را به دنبال داشته باشد. درمانگران توصیه می‌کنند در رژیم غذایی این گروه منابع غذایی متنوع و سالم وجود داشته باشد. علاوه بر آنکه بهتر است محصولات لبنی و گلوتن نیز از رژیم غذایی حذف شود.

چشم انداز تحقیقات اوتیسم چگونه است؟

چشم انداز تحقیقات اوتیسم مبتنی بر پیشرفت‌های پزشکی، کمک کرده است راهکارهای نوین درمانی برای این اختلال وجود داشته باشد. به طوری که حال علاوه بر آموزش و درمان های دارویی، ارتباط حسی نیز به کار می رود.

همچنین نیاز به رعایت نکاتی است مانند تنظیم رژیم غذایی، دریافت مکمل ها و ویتامین ها تا شاهد کاهش علائم بود.

به یاد داشته باشید حال تنها نمی توان برای درمان متکی به سابقه پزشکی بود. بلکه معاینه فیزیکی و داده‌های تجربی بالینی کمک می کنند، بهترین راهکار درمانی انتخاب شود مطمئناً عوامل دیگری مانند سن و شدت عارضه نیز در این انتخاب تاثیر گذارند.

سخن آخر

راه های تشخیص اوتیسم را تنها نباید متکی به نشانه ها و علائم خاص این اختلال دانست، شیوه های بسیاری وجود دارند که نیازمند مراجعه حضوری بوده علاوه بر آنکه برای دستیابی به داده های تجربی، جلسات مشاوره ای همراه با اعضای خانواده و دیگر مراقبان همچون پرستاران صورت می‌گیرد تا پس از واکاوی از جزئیات رفتاری بتوان وجود عارضه و شدت آن را تشخیص داد.