پرسشنامه تشخیص اتیسم از ابزارهای کارآمدی است که می تواند به تشخیص نشانه های این اختلال کمک شایانی کند. برخلاف تصور عمومی تنها علائم محدود به نقص در مراودات اجتماعی نیست. مطالعه این مطلب می تواند زنگ خطرهای هشدار دهنده را یادآوری کرده تا خانواده ها عملکرد سریعی برای درمان داشته باشند.
منظور از طیف اختلال اوتیسم چیست؟
شواهد در تمامی قربانیان اوتیسم به یک شکل تظاهر نمی یابد بلکه علائم از خفیف تا شدید متغیر هستند اما نکته حائز اهمیت این بوده که تمامی این گروه‌ها که درجاتی از شواهد را نشان می دهند، نیازمند دریافت خدمات حمایتی هستند تا بتوانند به طور مستقل در امور آموزشی و یا اشتغال نیز رفتار کنند.
متاسفانه برخی از افراد علاوه دست و پنجه نرم کردن با الگوهای خاص رفتاری اوتیسم با چالش‌های دیگری مانند تشنج، صرع و مشکلات گوارشی نیز مواجه هستند که می‌تواند تشدید علائم را به وجود آورد به طوری که خشم و عصبانیت دور از انتظار نیست.
حقایقی کوتاه درباره اوتیسم
علائم اختلال طیف اوتیسم گسترده هستند و ممکن است نیاز به حمایت بیشتر حتی در دوران بزرگسالی داشته باشند اما تعدادی نیز تنها محدودیت هایی را در برقراری ارتباط با دیگران تجربه می کنند. در ادامه به چند حقیقت کوتاه در مورد اوتیسم اشاره شده است که مطالعه آن خالی از لطف نیست:
- علائم اوتیسم در تمامی قربانیان به یک شکل نیست اما معمولاً اغلب مبتلایان رفتارهای تکراری غیر معمول به نمایش می‌گذارند و روال محدودی دارند و همواره در حال پیگیری امور ثابت و سختگیرانه دیده می شوند.
- تشخیص اوتیسم معمولاً در کودکی قبل از دو سالگی اتفاق می‌افتد و می تواند برای تشخیص اقدامات لازم را انجام داد.
- علائم خفیف اوتیسم در کودکان ممکن است تا سنین آموزش نیز پنهان بماند.
- اختلال اوتیسم متمایز با عقب ماندگی ذهنی است.
- درگیری با اوتیسم ناشی از سبک تربیتی غلط والدین و یا واکسیناسیون نبوده بلکه متمایز از فرزندپروری ضعیف است.
محدودیت های ناشی از نقص در ارتباطات اجتماعی و تعاملات
ارتباطات اجتماعی گروه درگیر متفاوت با سایرین است به طوری که رفتاری غیر معمول دارند و حتی در زمان نوزادی نیز تمایلی به آغوش گرفتن و برقراری تماس چشمی نشان نمی دهند علیرغم آنکه جدایی از والدین نیز ناراحتی‌های روحی را به آنها تحمیل می‌کند.
به نظر می‌رسد این گروه از کودکان علاقه ای به تامین امنیت از سوی خانواده ها ندارند و حتی بازی کردن به شیوه خاص را می‌پسندند به طوری که ساعت ها می توانند سرگرم بازی با اسباب بازی های خویش شوند و در یک روال تکراری سرگرم شوند.
کودکان نسبت به مراودات اجتماعی خارج از خانه نیز تمایلی ندارند بنابراین نمی توان شاهد دوست‌یابی کارآمد و یا حتی برقراری ارتباط اجتماعی معمول بود به طوری که همواره از تماس چشمی گریزانند و از زبان بدنی استفاده نمی کنند.
تفسیر احساسات و حالت صورت دیگران را نیز به سختی انجام میدهند. متاسفانه دیگران کودکان را عجیب و غریب می پندارند که نتیجه آن می تواند، انزوای اجتماعی باشد.
محدودیت های کلامی ناشی از اوتیسم
حال در دنیای کنونی برای پیشبرد اهداف، عدم استفاده از مهارت های کلامی را نمیتوان تصور کرد اما کودکان درگیر اوتیسم شدید حتی تمایلی به آموزش زبان نیز نشان نمی‌دهند و موانعی بر کسب مهارت نسبت به سایرین اتفاق می‌افتد، علاوه بر آنکه نحوه استفاده نیز متفاوت است به طوری که باید تکرار کلمات را پذیرفت و شاهدی کاربرد متفاوت ضمایر بود.
از دیگر محدودیت های گفتاری کودکان درگیر اتیسم میتوان به ناتوانی در استفاده از لحن گفتاری مناسب اشاره کرد، علاوه بر آنکه به اشتراک گذاشتن نظرات، افکار و احساسات نیز به سختی صورت می گیرد.
رفتار خاص گروه درگیر اوتیسم به چه شکل است؟
افراد درگیر اختلال طیف اوتیسم قادر به پذیرش تغییرات نیستند به طوری که همواره وابستگی بسیاری نسبت به غذا های همیشگی، اسباب بازی ها و وسایل خانه و حتی لباس ها نشان می دهند. حتی در صورت علاقه به اشیای خاص می توانند ساعت ها سرگرم شوند و کار تکراری را انجام دهند علاوه بر آنکه تکان دادن سر، چرخاندن اشیا نیز از دیگر رفتار خاص این گروه است.
کودکان اوتیسیک علایق غیرمعمول دارند به طور مثال ممکن است اعتیاد به بازی با جاروبرقی پیدا کنند.
نحوه واکنش افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم نیز متفاوت است. اگرچه نسبت به احساسات اطرافیان توجه چندانی ندارند اما محرک های محیطی مانند درد، گرما و یا احساس سرما می تواند بسیار عادی برای این گروه تلقی شود اما در مقابل، برخی اوقات نسبت به بو ها، طعم ها و احساس لمس، واکنش غیر معقولی نشان میدهند که می تواند منجر به آزرده خاطری دیگران نیز شود.
مهمترین علائم اوتیسم کدامند
اختلال اوتیسم شواهد مختلفی برای قربانیان به همراه دارد که ناشی از شدت درگیری متفاوت است با این حال معمولاً علائم متمرکز بر دو حوزه هستند:
- دشواری در برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی
- داشتن علایق و فعالیت های غیر معمول و رفتارهای تکراری
متاسفانه برخی از خانواده‌ها، کاربرد خدمات درمانی برای کودکانی که در سنین پایین نیز قابل شناسایی هستند را به تعویق می اندازند. در حالی که این گروه از نوزادان از همان نخستین روزهای تولد، نه تنها تماس چشمی برقرار نمی‌کنند بلکه علاقه ای به آغوش گرفتن نیز ندارند.
زنگ خطر های هشدار دهنده اوتیسم در کودکان خردسال چگونه است؟
کودکان خردسال اوتیسم، مشکلات ارتباطی و تعاملات پررنگی دارند که در ادامه به برخی از این شواهد گریزی زده می شود:
- کودک همواره آرام صحبت می‌کند و قادر نیست، مهارت های کلامی مانند لحن درست را به کار ببرد.
- علاقه ای به برقراری تماس چشمی حتی با نزدیکان نیز ندارد.
- همواره صحبت دیگران را تکرار می‌کند و لحنی عجیب و غریب داشته، لحن گفتاری نیز متفاوت است.
- درک احساسات از طریق حالت چهره و زبان بدن دیگران را چالشی عظیم می‌داند بنابراین نمی‌تواند واکنشی نسبت به عصبانیت یا غمگین بودن اطرافیان نشان دهد.
- افکار و احساسات خویش را نمی تواند به دیگران به‌درستی منتقل کند.
- حضور در جمع های هم سن و سالان را نمی‌پذیرد و علاقه ای به دوست یابی نیز ندارد.
- بازیهای خاصی را همواره دنبال می کند و وابستگی بسیاری به برخی وسایل خویش دارد.
- تغییرات در روال روزمره مانند غذا، اسباب بازی و لباس می تواند واکنش احساسی را برانگیزد.
- نسبت به برخی از طعم ها و بوها نه تنها وابستگی بسیار دارد. همواره در حال چرخش و یا پریدن دیده می شود.
- ممکن است اقدام به خودزنی کند و یا دستان خود را گاز بزند. علایق غیر معمول به وسایلی همچون پنکه سقفی دارد، نسبت به یادگیری مهارت ها عملکرد کندی نشان میدهد.
نقص های ناشی از اوتیسم کدامند؟
اوتیسم از جمله اختلالاتی است که محدودیت‌های جدی برای افراد درگیر و خانواده ها به وجود می آورد به طوری که می توان موانع زبانی محسوس، ارتباطات اندک با دنیای پیرامون و رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری را اشاره کرد که متمایز از گروه عقب مانده ذهنی نیز هستند.
متاسفانه روش درمانی کارآمدی که بتواند تمامی شواهد را بهبود بخشد، وجود ندارد و این اختلال رشدی مادام العمر همراه فرد است. در بسیاری از کشورها و مناطق کم درآمد برای تشخیص اوتیسم مشکلاتی وجود دارد که می تواند موجب پیشرفت عارضه و ماندگاری رفتارهای این گروه نیز شود.
لزوم استفاده از پرسشنامه اوتیسم
حال در کشورهای پیشرفته برای شناخت شواهد پنهان اختلالات رشدی، شیوه هایی مانند استفاده از تست ها و پرسشنامه های جامع وجود دارد که کمک می کند طرز تشخیص علائم برای استفاده از خدمات درمانی مشخص شود تا عملکرد زودهنگامی داشت.
خانواده ها می بایست بدانند که تظاهر علائم بالینی معمولاً در دو سال نخست زندگی کودک رخ می دهد اما در مواردی نیز تشخیص طیف اوتیسم تا سنین آموزش به تعویق می‌افتد.
در حالت کلی این اختلال علائم را بر ارتباطات اجتماعی و تعاملات متمرکز می کند علاوه بر آن که الگوهای رفتاری محدود و تکراری نیز موجب چالش های جدی می شود.
آیا افراد درگیر اوتیسم کند ذهن هستند؟
اگرچه ممکن است برخی از قربانیان اوتیسم تا حدی ناتوانی ذهنی داشته باشند اما نباید این گروه را کند ذهن پنداشت. بلکه در صورت وجود شرایط قادرند، مهارت های مختلف را بیاموزند و به شکل شخصی مستقل حضور پررنگی در اجتماع داشته باشند.
شاید جالب به نظر برسد که برخی مهارت ویژه ای در برخی هنرها مانند موسیقی یا نقاشی نیز برجای می گذارند.
تشخیص اوتیسم بر مبنای نظر چه متخصصانی است؟
اوتیسم یک اختلال با طیفی گسترده از علائم است که نمی توان انتظار داشت رفتار تمامی قربانیان به یک شکل باشد بنابراین برای تشخیص دقیق، پس از ارزیابی، متخصص گزارشی از رفتار کودک از سمت والدین و دیگر مراقبان دریافت میشود، علاوه بر آن که تست غربالگری مختص اوتیسم نیز کمک شایانی به این پروسه می کند.
معمولاً تست های غربالگری استاندارد برای تعیین اوتیسم، پرسشنامه تعاملات اجتماعی و تکنیک اصلاح شده برای اوتیسم در دوران کودکی هستند تا شناسایی کودکان به درستی صورت گیرد.
متخصصانی مانند روانشناسان می‌توانند از طریق ابزارهای کارآمد به واکاوی از علائم کمک کنند همچنین پزشکان ممکن است آزمایشات استانداردی را برای یافتن بیماری های زمینه قابل درمان، الزامی بدانند.
پزشک برای تشخیص اوتیسم چه مواردی را در نظر میگیرد؟
اوتیسم یک اختلال است که شواهد آن متمرکز بر توانمندی‌های بسیاری است، بنابراین نمیتوان تنها با یک جلسه در خصوص شواهد قطعی نظر داد.
معمولاً پزشک کودک را در اتاق بازی رها می‌کند و پرسشنامه نیز در اختیار والدین قرار میدهد. در مواردی نیاز به همکاری روانشناس نیز وجود دارد تا اطلاعات تکمیلی دریافت شوند. انجام آزمایش خون کمک می‌کند بیماری‌های پنهان شناسایی شوند.
حوزه‌های درمانی اوتیسم چگونه هستند؟
نباید انتظار درمان کامل اوتیسم را داشت بلکه علائم معمولاً مادام العمر همراه فرد هستند و حتی گروهی که درگیر تیپ شدید این اختلال هستند ممکن است تا بزرگسالی نیز به حمایت شدید نیاز داشته باشند اما درمان اختلال متمرکز بر رفتار درمانی برای بهبود مهارت‌های اجتماعی بوده علاوه بر آنکه آموزش ویژه مدارس نیز نیازمند است.
پزشک بسته به شرایط فردی، داروهایی مانند مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین یا دیگر داروهایی را تجویز می‌کند تا ریسک آسیب رساندن به خود کاهش یابد.
داشتن رژیم غذایی خاص نیز کمک می‌کند، بازدهی خدمات درمانی دوچندان شوند، مطمئناً این گروه از کودکان دچار فقر مواد مغذی نیز هستند با توجه به آن که تمایلی به برخی گروه‌های غذایی ندارند و حتی همواره یک روال ثابت غذایی نیز دیده میشود که خانواده‌ها قبل از انتخاب خدمات درمانی، مشورت با پزشک نیاز دارند. هرگونه تصمیم بدون مشورت می‌تواند تشدید علائم را نیز منجر شود.
وجوه تمایز اوتیسم و ارتباط با شخصیت درونگرا
اوتیسم با شخصیت های درونگرا متفاوت است متاسفانه برخی چندان اطلاعی از ویژگی های این طیف ندارند و شواهد خاص رفتاری را به دلیل خجالت یا شخصیت های درون گرا می پندارند. در حالی که این اختلال رشدی ناشی از عملکرد غیر طبیعی مغز است و تنها یک مشکل روانشناختی ساده نیست.
حتی مردمان عامیانه نیز به گروه درگیر اوتیسم، کودکان ستاره می گویند که این اصطلاح بی‌ارتباط با نحوه ارتباط گیری متفاوت و نحوه مراوده های متفاوت نیست، گویی این کودکان از یک ستاره دور هستند و با دیگران مراوده می کنند.
علت بروز اوتیسم چیست؟
برای بیان علت دقیق اوتیسم تاکنون شواهد علمی به یک نتیجه مشخص نرسیده اند اما باید پذیرفت چندین عامل مختلف تاثیرگذار هستند و نمیتوان تنها ژن های خاص و تاثیرگذار بر رشد مغز جنین را نام برد که منجر به چنین اختلالی می شود.
کودکان همواره سرشار از انرژی هستند و برای جلب نظر اطرافیان رفتارهای خاصی را انجام میدهند اما این کودکان اغلب رفتاری آرام دارند و در دنیای درونی خویش وقت می گذرانند، به طوری که محرک های خارجی نمی‌تواند توجه آنها را جلب کند.
یافتن سرنخ های تشخیصی برای خانواده ها ممکن نیست و می تواند استفاده از خدمات درمانی را نیز به تعویق اندازد، به طوری که وضعیت کودک روزبه‌روز بغرنج شده و منجر به واکنش های بیش از حد نیز گردد.
نحوه بازی کودکان درگیر اوتیسم
در نگاه نخست، رفتار گروه درگیر اوتیسم معمولاً کسل کننده و کم تحرک به نظر می‌رسد اما این گروه می توانند ساعت ها مشغول بازی با اسباب بازیهای خاصی شوند و انرژی بسیاری نیز دریافت کنند، بطوری که عدم تمایل به بازی با دیگران منجر به انزوای اجتماعی شده است، سایر هم سن و سالان جایی در مرودات این گروه ندارند.
منظور از رفتار کلیشه‌ای در گروه درگیر اوتیسم چیست؟
از مشخص ترین علائم گروه درگیر اوتیسم، می توان رفتاری کلیشه ای را اشاره کرد به طوری که برای پیگیری برخی امور مقاومت سرسختانه نشان میدهند.
حتی گروهی برای خرید اسباب بازی وسواس زیادی دارند و همواره اسباب بازی ها را در یک نظم خاص می چینند.
نحوه غذا خوردن، الگوی خواب و رفتن به توالت نیز متفاوت است به طوری که همواره نسبت به پذیرش تغییرات مقاومت دارند و اگر خانواده ها بدون پیش زمینه، تغییری در روال ثابت امور روزمره این کودکان ایجاد کنند، مطمئنا به واکنش خاصی را منجر میشود.
همچنین حرکات ثابت خاصی مانند راه رفتن روی نوک انگشتان، چرخش در حلقه ها یا تکان دادن بدن به جلو و عقب نیز دیده میشود.
اختلال رشد زبانی در کودکان اوتیسیک چگونه است؟
تاخیر در کسب الگوی کلامی در قربانیان اوتیسم غیر معمول نیست به طوری که اغلب از نقص گفتاری رنج میبرند و نسبت به سایر هم سن و سالان مهارت ملموسی ندارند.
اطرافیان حتی والدین نیز نسبت به لحن گفتاری و ریتم کلام این گروه متعجب هستند به طوری که درک محتوا به سختی صورت می گیرد.
نباید از این گروه انتظار کاربرد کلمات درست را داشت به طوری که همواره تکرار سوالات دیگران را انتظار دارند، ضمایر شخصی را نیز به درستی به کار نمی‌برند، برقراری تماس چشمی نیز ممکن نبوده که می تواند درک مفاهیم و احساسات اطرافیان را ناممکن کند.
نقش خانواده ها برای همراهی شخص درگیر اوتیسم
اوتیسم اختلالی است که علاوه بر فرد درگیر، خانواده‌ها را نیز با چالش هایی، بسیاری مواجه می کند بنابراین نیاز است صبر و حوصله بسیاری داشت و با آگاهی مسیر درمان را پیمود.
مطمئناً انتظار بهبودی در کوتاه مدت نه تنها غیر واقعی بلکه ناامید کننده است. اوتیسم به عنوان یک اختلال روانی جدی مطرح بوده که می‌تواند محدودیت‌هایی را بر رشد و نمو به کودکان تحمیل کند.
مداخله زودهنگام می تواند شانس بهبودی را دوچندان کند، بی جهت نیست که پزشکان همواره توصیه می‌کنند خانواده‌ها در این زمینه عملکرد شایانی داشته باشند، همچنین نیاز است فضای خانواده از نظر روانی مطلوب باشد تا کودکان بتوانند بدون فشار مضاعف برای کسب مهارت های معمول زندگی آماده شوند، مطمئناً کیفیت زندگی نیز دو چندان خواهد شد و تلاش خواهند کرد که شخصیتی مستقل داشته باشند.
نقش معلمان و والدین برای آموزش کودکان اوتیسمی
کودکان اوتیسمی قادر نیستند مانند سایرین در کسب مهارت های معمول زندگی موفق شوند و نیاز است از حمایت اطرافیان و خانواده و معلمان، برخوردار شوند. در ادامه به چند مورد اشاره شده است تا یادگیری با سختی کمتری مواجه شود:
- مطمئناً تمامی کودکان حتی گروهی از بیماران دارای توانمندی‌های خاصی هستند که برای پرورش این استعدادها نیاز است برنامه‌های عملی را تنظیم کرد.
- مهمترین نکته فراهم نمودن شرایط از نظر نبود استرس و اضطراب است تا قدرت دستیابی به یادگیری نیز تحت تاثیر قرار نگیرد.
- برای حمایت روانی از کودکان نیاز است امید داشت تا پیشرفت هر چند کوچک را جدی تلقی کرد مطمئنا گام‌های کسب مهارت سریعتر پیموده خواهند شد.
- کودکان اوتیسمی نیاز دارند، فعالیت های یادگیری غنی داشته باشند که متناسب با شرایط خاص پیش رود. مطمئناً سرگرمی برای این کودکان می‌تواند انرژی شایانی به همراه داشته باشد بنابراین فرصت هایی در طی روز برای بازی با اسباب بازی ها، گوش دادن به موسیقی و یا انجام فعالیت های مورد علاقه می بایست وجود داشته باشد مطمئناً نتایج سریع تر دیده خواهند شد.
- پروژه آموزش خودمراقبتی نیز اهمیت بالایی دارد که می‌تواند منجر به استقلال کودکان درگیر اوتیسم شود تا برای حضور در موقعیتهای مختلف زندگی عملکرد شایانی داشته باشند.
- محتوای تدریس می بایست به شیوه عملی انتخاب شود تا شاهد بازدهی چندین برابری نیز بود. با توجه به اینکه این گروه با چالش‌های ناشی از اوتیسم نیز مواجه هستند
- نباید انتظار آموزش کارآمد قربانیان مانند سایر کودکان را داشت و یا بنا به میل آنها قطع شود. مطمئناً کسب مهارت زمان‌بر است و چالش‌های عظیمی نیز وجود خواهند داشت.
- بهتر است زمان و مکان تدریس نیز دارای انعطاف باشد. با توجه به اینکه قربانیان اوتیسم قادر نیستند همواره به مهارت های آموزشی گوش دهند بنابراین تنوع می تواند بازدهی را چندین برابر افزایش دهد.
چگونه باید با کودکان اوتیسم کنار آمد؟
اوتیسم اختلالی با شواهد متعدد است که می‌تواند زندگی روزمره و عادی را نیز تحت تاثیر قرار دهد به طوری که برخی از قربانیان این اختلال را کندذهن نیز می دانند.
وظیفه سنگینی بر عهده والدین است تا همواره به صورت فعالانه، مراقبت از روح و روان فرزندشان داشته باشند. این گروه قادر نیستند با دیگران ارتباط موثری، شکل دهند اما حمایت عاطفی می تواند موثر باشد تا چنین چالش‌هایی سریعتر بهبود یابد.
این گروه از کودکان مهر و محبت شما را درک خواهند کرد اما نمی توانند واکنش مناسبی نشان دهند، در صورت عصبانیت یا خشم، نیاز بوده مدارا کرد و شرایط را درک نمود تا رفته رفته کودک نیز همکاری لازم را انجام دهد.
کودکان به روال خاصی علاقه مند هستند، بنابراین پزشکان توصیه می کنند با واکاوی دقیق علت این اتفاق و جزئیات محیط را در نظر داشته باشند. شناخت محرک‌های محیطی نیز منجر به کنترل احساسات شخصی می شود.
روش های درمانی کودکان اوتیسم چگونه هستند؟
متخصصان برای انتخاب شیوه های درمانی موثر، مولفه های مختلفی را در نظر می‌گیرند که شاهد بازدهی باشند. در ادامه به چندین راهکار، گریزی زده شده است که مطالعه آن خالی از لطف نیست:
کنترل محیطی
کودکان درگیر اتیسم، چالش‌های عظیمی را تجربه می کنند بنابراین نیاز است در فضای پایدار و شاد حضور داشته باشند. توصیه میشود محیط مدرسه و خانواده سرشار از گرما و محبت باشد تا به نوعی پشتیبانی قدرتمندی نیز صورت گیرد.
تشویق نیز می‌تواند منجر به همراهی کودک برای عبور از محدودیت های مختلف باشد. درمانگران توصیه می‌کنند هر گونه پیشرفت هر چند کوچک را نیز به کودک یادآوری کنید تا از نظر اعتماد به نفس نیز شاهد قدرت بالایی باشد.
مداخله رفتاری
در مداخله رفتاری نیاز است رفتار کودک مدنظر قرار گیرد که شاهد عملکرد شایانی بود که می تواند توسعه یادگیری مهارت های مختلف را نیز به دنبال داشته باشد.
آموزش گام به گام
یکی از تفکرات خطرناک و تاثیرگذار که می تواند بازدهی خدمات درمانی را نیز کاهش دهد، انتظار برای نتیجه گیری سریع است در حالی که مجموعه رفتارهای نامناسب کودکان حاصل یک دوره طولانی هستند و نیاز است برای کاهش چنین چالش‌هایی صبور بود.
مطمئناً کودکی که قبلاً ۲۰ روز فریاد می زد، می تواند با حمایت خانواده‌ها این روند را به ۱۵ بار سپس ۱۰ بار و در آخر به ۵ بار کاهش دهد تا چنین رفتاری از بین برود.
کاربرد مدل جایگزین
کودکان اتیستیک درکی از رفتارهای ناخوشایند ندارند، خانواده می‌بایست رفتارهای ممنوع را تذکر دهند و حتی به آموزش رفتارهای جایگزین نیز بپردازند که این راهنمایی می تواند نتایج شایانی را به دنبال داشته باشد. حتی می توان از شیوه تشویق نیز برای علاقه مند کردن کودک به انجام رفتار مثبت کمک کرد.
پیشنهاد میشود از درمانگر خود برای انتخاب شیوه موثر راهنمایی بگیرید که می تواند کمک شایانی کند.
تاثیر پیشرفت علم در درمان اوتیسم به چه صورت است؟
حال در قرن بیست و یکم علیرغم پیشرفت علم و تکنولوژی، امیدواری چندانی برای درمان کامل اوتیسم وجود ندارد اما خانواده‌ها می‌توانند با تشخیص زودهنگام و مداخله تاثیرگذار کمک کنند هر چه زودتر کودک زندگی با کیفیت تری را تجربه کند و برای زندگی و شرایط معمول نیز چالش کمتری داشته باشد.
متاسفانه برخی از والدین پس از تشخیص اوتیسم فرزندشان، واکنش‌های احساسی نشان میدهند و برای پذیرش آن زمان زیادی را از دست می دهند در حالی که درمان به موقع می‌تواند، شدت ناهنجاری های رفتاری را کاهش دهد.
حال درمان متمرکز بر آموزش است به طوریکه کمک می‌کند، این کودکان برای آموزش مهارت های رشدی انگیزه داشته باشند و شخصیتی مستقل نیز نشان دهند.
شاید تعجب کنید که برخی از بیماران بزرگسال اوتیسم حال در حوزه‌های شغلی، موفقیت هایی را کسب کردند، مطمئناً چنین موفقیت‌هایی را نمیتوان برای تمامی قربانیان انتظار داشت اما آموزش خوب می تواند یک حمایت کارآمد برای کسب حداقل مهارت های مورد نیاز باشد بنابراین شانس بهبودی را از فرزندتان نگیرید و سعی کنید با مداخله زودهنگام مانع تشدید علائم شوید.
همکاری کودکان برای استفاده از شیوه‌های آموزشی چگونه است؟
خوشبختانه حال نتایج تحقیقات نشان داده است همکاری کودک، تاثیر بالایی دارد و در صورت آموزش کارآمد، می توان مسیر رشدی متفاوتی را تجربه کرد به طوری که برای حضور در جامعه نیز انگیزه داشته باشند و تعاملات اثربخشی با دیگران شکل دهند که چنین رفتاری می تواند اعتماد به نفس شایانی به همراه داشته باشد.
گروه بزرگسال درگیر در صورت عدم دریافت خدمات، اغلب موانع عاطفی روانی و رفتاری جدی تری نشان میدهند به طوری که هزینه هنگفتی برای خانواده و حتی جامعه نیز به دنبال دارد. در حالیکه انزوای اجتماعی می تواند ناامیدی بسیاری را نیز به روح و روان فرد تحمیل کند.
دیگر خدمات توانبخشی برای گروه درگیر اوتیسم
خوشبختانه حال خدمات توانبخشی نیز تاثیرات مثبتی بر بهبود علائم اوتیسم به وجود آورده‌اند، بی جهت نیست که متخصصان نیز توصیه بر استفاده از چنین شیوه هایی دارند. در ادامه به چند مورد از آنها اشاره شده است:
روش آموزش توانبخشی هنر
این شیوه درمانی را میتوان نقاشی درمانی نامید که کمک می‌کند فرد احساسات و تعارضات ضمیر ناخودآگاه خویش را به شکل نقاشی و به صورت خلاقانه بیان کند که کمترین نتیجه آن را میتوان به شکل تقویت روحیه، شاهد بود که کمک می‌کند چالش‌های مسیر درمانی نیز کاهش یابد.
روش آموزش توانبخشی رفتاری
این شیوه درمانی از متداولترین خدماتی است که برای بهبود شواهد به کار گرفته میشود که کمک می کند، شخص رفتارهای نامطلوب خویش را به صورت برنامه‌ای مدون کاهش دهد که شکل گیری رفتارهای سازگارانه آموزش و مهارت‌های حرفه‌ای را ممکن می‌کند.
روش آموزش توانبخشی موسیقی
موسیقی درمانی مدتهاست که برای بهبودی شواهد اختلالات مختلف به کار می رود که خوشبختانه نتایج شایانی بر کاهش علائم اوتیسم نیز برجای گذاشته است به طوری که متخصصان این شیوه را به صورت گروه درمانی و درمان فردی توصیه می کنند تا به صورت بداهه نوازی، شاهد رهایی و بیان احساسات خویش باشند علاوه بر آن که تقویت تمرکز، پرورش تخیل و تثبیت احساسات را نیز به دنبال دارد.
همچنین ارتقا روابط اجتماعی ممکن میشود به طوری که فرد درک جدیدی از علایق به دست می‌آورد.
پرسشنامه تشخیص اوتیسم
پرسشنامه تشخیص اوتیسم به عنوان نقشه راهی کاربردی، می تواند کمک کند، شواهد این اختلال گسترده را شناخت تا با کمک، درمانگران خدماتی موثر بهره جست. نشانه های اوتیسم متفاوت هستند اما در مواردی همپوشانی با دیگر اختلالات رشدی، موانعی را برای شناخت این گروه از افراد به وجود می آورد که می تواند بر بازدهی، شیوه های درمانی نیز تاثیر گذار باشد.
در ادامه برای درک خانواده ها یک پرسشنامه طراحی و درج شده است که پاسخگویی به سوالات آن، می‌تواند یک سنجش توانمندی محسوب شود. در صورت وجود زنگ خطر های هشدار دهنده هر چه زودتر می بایست از راهنمایی های افراد دارای صلاحیت بهره جست.
تست تشخیص اوتیسم
تست تشخیص اوتیسم بر مبنای پاسخگویی شفاف و دقیق به سوالاتی است که می بایست، رفتارهای غالب کودک در نظر گرفته شود. مطمئناً برخی از کودکان ممکن است به دلایل مختلف یک یا دو بار، چنین شواهدی را داشته باشند اما نباید چنین عملکردهایی را مبنای پاسخگویی قرار داد.
- کودک همواره از جنب و جوش و بازیهایی که مبتنی بر پرش و یا دویدن هستند، استقبال می‌کند.
- بالا رفتن از پله ها و بازی کردن در اماکن مرتفع جز علاقمندیهای کودک محسوب میشود.
- همواره در بازی های هیجانی مانند قایم موشک، گرگم به هوا و ... نقش پررنگی دارد.
- در بازی های کودک حضور در موقعیت های تخیلی مورد علاقه بوده به طوریکه همواره با عروسکهای که تصور زنده بودن دارند، بازی می کند.
- همواره استفاده از اشارات بدنی برای تفهیم بهتر منظور توسط کودک استفاده میشود.
- این کودکان، علاقه به انجام بازی های تکراری به شیوه ای منظم دارند.
- برای جلب نظر والدین کودکان، اشیا و عکس ها را به نمایش می گذارند.
- در مراودات کلامی کودک همواره علاقمند به برقراری ارتباط چشمی بوده تا مفاهیم گفتاری را بهتر درک کند.
- کودک، حساسیت بسیاری نسبت به محرک های محیطی مانند صدا و نور شدید نشان می دهد.
- لبخند زدن از جمله عادت همیشگی کودک محسوب میشود که برای پاسخ به مفاهیم کلامی، کاربردی زیاد دارد.
- کودک علاقه بسیاری به تقلید رفتار اطرافیان نشان میدهد.
- واکنش مناسب نسبت به شنیدن نام خود نشان می دهد.
- کودک همواره منظور دیگران از اشاره به یک شیء خاص را می گیرد.
- کودک نقصی در راه رفتن عادی ندارد.
- کودک در صورت توجه دیگران به یک نقطه خاص آن را با نگاه دنبال می‌کند.
- کودک علاقه مند به بازی با انگشتان به صورت رفتار کلیشه‌ای است.
- برای جلب نظر اطرافیان تلاشی مضاعف دارد.
- کودک در مواردی از ضعف شنوایی رنج می‌برد و نمیتوان انتظار واکنش مناسب را داشت.
- کودک درک مناسبی از کلام دیگران دارد.
- علاقه مند به انجام امور بدون هدف خاصی است.
- در مواردی که به نظر می رسد، کودک احساس غریبگی نسبت به اطراف و حتی اعضای خانواده دارد.
تفسیر نتایج تست اوتیسم
برای تحلیل نتایج تست اوتیسم نیاز است پاسخ به سوالات را با بله و خیر جواب داد که برای پاسخ های بله یک نمره و برای پاسخ های خیر دو نمره قرار داد و در انتها با جمع نمرات، نتایج را تفسیر کرد که در ادامه بیشتر اشاره شده است:
نمرات بین ۲۳ تا ۲۵ در تست تشخیص اوتیسم
اگر پاسخ تست فرزندتان بین بازه ۲۳ تا ۲۵ است، نمیتوان درباره درگیری با اختلال اتیسم نگران شد اما والدین مسئول می توانند برای رهایی از دغدغه های ذهنی، مشاوره نیز با متخصصین انجام دهند تا پس از واکاوی دقیق جزئیات، علت چنین رفتارهای مشخص شود.
افرادی که نیز نمره کمتر از ۲۵ گرفته‌اند نباید نسبت به سلامت روان فرزندشان نگرانی داشته باشند.
نمرات ۲۶ یا بیشتر در تست تشخیص اوتیسم
قربانیانی که نمرات ۲۶ یا بیشتر کسب کردند، احتمالاً مشکوک به درگیری با اوتیسم هستند و نیازمند مراجعه زودهنگام تا شاهد تشدید علائم نبود.
مطمئناً پزشک متخصص با معیارهای خاص می‌تواند احتمال درگیری و شدت اختلال را مشخص کند بنابراین دریافت خدمات درمانی موثر نیز وجود دارد.
سخن آخر
پرسشنامه تشخیص اوتیسم به منزله یک ارزیابی کلی است و نمی‌تواند جایگزین مراجعه حضوری به پزشک متخصص باشد بنابراین خانواده ها نباید تنها به چنین تستهای اکتفا کنند. خوشبختانه حال درمانگران حاذق و توانمندی در کشور فعالیت می‌کنند که نه تنها می‌توانند درگیری فرد با اختلالات رشدی مانند اوتیسم را مشخص کنند بلکه با تجویز خدمات درمانی موثر می توان شاهد بهبود نسبی نیز بود که کیفیت زندگی تعبیر شایانی خواهد داشت.
افزودن دیدگاه جدید