تست اوتیسم در کودکان در خانه

تست اوتیسم در کودکان(در خانه) می‌تواند به خانواده‌ها کمک کند، هر چه سریعتر این اختلال رشدی را بشناسند و برای اقدامات درمانی، عملکرد موفقیت‌آمیزی داشته باشند. مطالعه این نوشتار می تواند گام موثری برای تشخیص شواهد اختلال طیف اوتیسم باشد. اگر شما نیز تجربه موفقی در این زمینه دارید می توانید در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید تا کمک کنید، سلامتی هیچ فردی قربانی نداشتن آگاهی نشود.

اوتیسم چالش اختلال رشد کودکی

از نام آشناترین اختلالات رشد کودکی می‌توان بیش فعالی و اوتیسم را اشاره کرد که حال خوشبختانه به دلیل منابع موثق، افراد بیشتری با چنین معضلاتی آشنا هستند و مایلند با شناخت زنگ خطر های هشدار دهنده در بازه طلایی از خدمات درمانی استفاده کنند اما هنوز بسیاری خانواده ها برای درک وضعیت دچار سردرگمی و چالش می شوند.

به یاد داشته باشید کودکان درگیر علاوه بر دست و پنجه نرم کردن با شواهد خاص از نظر روحی نیز بسیار شکننده هستند و ممکن است با این احساس مواجه شوند که از سوی دیگران درک نمی شوند و محیط خانواده نیز آرامش چندانی ندارد.

کودکان درگیر اوتیسم در مواردی نیز نسبت به نزدیکان و اطرافیان گارد دفاعی دارند اما برای حل تعارضات نیاز است با متخصصانی درمانگر، مشاوره داشت تا نه تنها در این مراحل بلکه در دیگر وجود زندگی نیز بتوان کیفیت قابل قبولی را شاهد بود.

پزشکان برای کشف و تایید وجود اختلال اوتیسم، معمولا آزمایشاتی را الزامی می دانند بنابراین خانواده ها نباید با مشاهده چندین شواهد به فرزندشان برچسب بزنند، قبل از هر اقدامی نیاز است از تشخیص قطعی مطمئن بود.

منظور از اوتیسم چیست؟

حال که تا حدودی با اختلال اوتیسم و شواهد ناشی از آن آشنایی هستید، قبل از اینکه روش های تشخیص و درمان را اشاره کنیم، نیاز است یک پیش زمینه ذهنی داشته باشید تا به درستی طیف اختلال اوتیسم را بشناسید.

طیف اوتیسم نوعی اختلال رشد عصبی است که بر تکامل این سلول ها تاثیر می گذارد به طوری که فرد درگیر شواهدی همچون ضعف در تعاملات اجتماعی و برقراری ارتباط را نشان میدهد. 

معمولا قبل از ۳ سالگی نیز می‌توان علائم خاص این عارضه را شناخت که به نوعی بر نحوه سازگاری با شرایط محیطی تاثیرگذار است و محدودیت هایی را ایجاد می کند.

شاید عجیب به نظر برسد که نقص در مشکلات ارتباطی این گروه معمولاً به دلیل ناتوانی در درک ارتباطات کلامی و غیرکلامی است به طوری که اغلب عکس‌العمل های خاصی نسبت به گفته های دیگران نشان میدهند.

اگر چه این بیماری معمولاً در سنین کودکی تشخیص داده می‌شود اما باید پذیرفت جزو مشکلات مزمن است که تا بزرگسالی نیز تبعات ناشی از آن بر کیفیت زندگی تاثیر می گذارد که فرد قادر به احساس خوشبختی و استقلال نیست بنابراین برای بهبودی نیاز است از خدمات درمانی استفاده کرد.

ملموس ترین علائم اوتیسم کدامند؟

ضعف در تعاملات اجتماعی را می توان از بارزترین علائم گروه درگیر طیف دانست به طوریکه از همان نخستین روزهای تولد، رفتارهای خاصی را نشان می دهند و عکس العملی نسبت به نگاه و رفتار دیگران ندارند. همچنین می بایست عدم علاقه به داشتن تماس بدنی را نیز اشاره کرد.

این گروه از قربانیان مشکلات جدی در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی دارند، ممکن است اصرار خاصی به تکرار کلمات نشان دهند، درک منظور آنها به سختی میسر است. این رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری را نیز نباید از قلم انداخت به طوری که به برخی از اشیا نیز علاقه خاصی دارند و با یک روال تکراری نیز سرگرم می‌شوند.

کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً نیاز به آرامش بسیاری در محیط خانه دارند تا بتوانند از خدمات آموزشی و پشتیبانی والدین بهره مند شوند. اوتیسم می‌تواند تبعاتی را در تعاملات اجتماعی و کیفیت ارتباطات ایجاد کند علاوه بر آن که الگوهای رفتاری، علایق و فعالیتهای محدود تکراری و کلیشه‌ای نیز دیده می شود.

تاثیر کرونا بر تشدید علائم اختلال طیف اوتیسم

اوتیسم، مشکلات خاصی را برای کودک درگیر و خانواده‌ها به وجود می‌آورد به طور کلی کیفیت زندگی تنزل پیدا می‌کند. حال در این روزهای سخت نیز با وجود همه گیری ویروس کرونا نیاز است که فاصله گذاری اجتماعی نیز رعایت شود و اغلب افراد، زمان زیادی را در منزل سپری می کنند شرایط بغرنج و پیچیده تر شده است با توجه به آن که قربانیان اوتیسم، رفتارهای خاصی را دارند و ماندن در خانه چندان ساده نیست اما صبوری و شکیبایی می تواند کمک کند این چالش نیز با درد و رنج کمتری سپری شود.

توصیه می‌شود خانواده‌ها اطلاعات خود را درباره این اختلال افزایش دهند تا زمان به صورت خوشایندتری سپری شود. داشتن روال جدید و انجام فعالیتهای خاص می تواند اوقات خوشی را برای کودک رقم زند. 

میبایست با مشورت از متخصصان درمانگر یک برنامه‌ریزی دقیق و مبتنی بر فعالیت‌های خاص تشکیل دهید تا زندگی روزمره بهتر، سپری شود.

می توان از تکنولوژی و امکانات مبتنی بر فناوری کمک گرفت تا اوقات فراغت کودکان به صورت مفرح سپری شود. انجام مسئولیت های معمول زندگی مانند آشپزی نیز می‌تواند فرصت خوبی باشد اما باید توجه داشت تمامی قربانیان از شدت یکسان رنج نمی برند بنابراین شرایط زندگی آنها نیز متفاوت است بی جهت نیست که درمانگران، روانپزشک کودک، روانشناس و متخصصین مغز و اعصاب کودکان در نخستین جلسات علائم و شدت عارضه را از افراد نزدیک خانواده جویا می شوند.

اوتیسم یک بیماری است یا خیر؟

اوتیسم در کودکان را می توان به عنوان یک اختلال رشد عمومی و فراگیر تلقی کرد. متخصصان برای درک بهتر شواهد و تجویز خدمات درمانی، یک طبقه بندی برای شدت‌های مختلف آن ترسیم کردند. ممکن است علائم بالینی آنچنان مشخص نباشد و فرد تنها درگیر گروه خفیف باشد اما در مواردی رفتار شخص به شدت پررنگ است و می‌توان به راحتی تشخیص چنین عارضه ای را داشت.

کودک درگیر اوتیسم چه تفاوتی با سایرین دارد؟

معمولا در حالت عمومی برای تعریف اوتیسم و تاخیر در رشد، مشکلات در مراودات اجتماعی را اشاره می‌کنند البته تظاهرات بالینی در حرکات، اختلال در گفتار توجه و ادراک را نیز نباید از یاد برد به طوری که این گروه نه تنها علاقه ای به تماس بدنی با سایرین ندارند بلکه واکنشی نسبت به حرف ها و حالت چهره نیز نشان نمی دهند.

ممکن است در نگاه نخست حرکات تکراری گروه درگیز نیز نگاه شما را جلب کند به طوری که همواره دستان خود را تکان می‌دهند و در زمان بازی نیز آیین‌های پیچیده را به شکل تکراری پیگیری می‌کنند.

این خانواده‌ها نیز همواره درباره رفتار کودک نگران هستند به طوری که تنها به موارد محدودی واکنش نشان می دهد و قادر نیست تغییرات را بپذیرد.

موارد کننده به تشخیص طیف اوتیسم کودکان

اوتیسم با شدت متفاوت، افراد بسیاری را درگیر کرده است که ممکن است برخی خانواده ها برای تشخیص دقیق، احساس چالش کنند اما تنها یک آزمایش پزشکی خاص وجود ندارد بلکه نیاز است رفتار کودک را ملاک قرار داد. 

معمولاً متخصصین، سوالاتی را درباره تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی و تغییر رفتاری کودک طی زمان می پرسند، بنابراین خانواده ها و دیگر اعضای نزدیک مانند پرستاران، معلمان و مربیان می توانند منابع اطلاعاتی موفقی باشند همچنین در جلسات مشاوره ای ممکن است متخصص، تست های خاصی را به کودک برای ارزیابی دقیق توانمندی شنوایی، گفتاری، زبانی، سطح رشد و مشکلات اجتماعی رفتاری بدهد.

پیشنهاد می‌شود قبل از هر اقدامی خانواده‌ها برای درک ارتباطات ساختاری و تعاملات اجتماعی یک ارزیابی دقیق داشته باشند تا درباره روند درمانی، همکاری بهتری با متخصصان صورت گیرد. در مواردی نیز ممکن است، انجام آزمایش ژنتیک را پیشنهاد دهند تا وجود اختلال ژنتیکی، سندروم ایکس شکننده و سندرم رت نیز مشخص شود.

آینده کودکان درگیر اوتیسم چگونه است؟

کودکان درگیر طیف اتیسم معمولاً شواهد یکسانی ندارند. گروهی می‌توانند در صورت دریافت حمایت برای یادگیری و حضور در اجتماع انگیزه داشته باشند. خانواده ها می بایست پس از مشورت با پزشک یک برنامه‌ریزی داشته باشند تا سرنوشت آینده فرزندشان در تحصیل و استقلال و حضور در اجتماع کاهش نیابد.

باید پذیرفت ابتلا به اوتیسم در واقع مجموعه ای از مشکلات را پدید می‌آورد که نه تنها در زندگی فردی بلکه محدودیت حضور در اجتماع را رقم می زند.

همچنین امکان دسترسی به خدمات آموزشی و حمایتی می‌تواند تاثیر راهکارهای درمانی را چندین برابر افزایش دهد. با توجه به آنکه کودکان درگیر شدیدترین طیف اتیسم نیز می توانند مهارت های خاصی را بیاموزند بنابراین نباید این گروه را با قربانیان درگیر کند ذهنی، یکی پنداشت.

چگونه می توان در خانه آزمایش کرد که یک کودک درگیر اوتیسم شده است یا خیر؟

اوتیسم از جمله اختلالات رشدی است که آن را طیفی خاص معرفی می کنند بنابراین برای تشخیص دقیق، عملکرد زودهنگام خانواده‌ها نیاز است تا پزشکان و متخصصان درمانگران، ارزیابی دقیق داشته باشند. در این مطلب سعی شده است به خانواده ها کمک کرد تا در خانه نیز بتوانند شواهد هشداردهنده این اختلال را شناسایی کنند. برای درک بهتر تجربه یکی از والدین درباره تبعات اوتیسم در روابط خانوادگی اشاره شده است:

دخترم هفت سال سن دارد و می‌بایست حال برای آموزش در مدرسه حضور یابد اما به دلیل رفتار خاصی که با اطرافیان دارد، نگران هستم می‌تواند با سایر هم سن و سالان نیز سازش داشته باشد یا خیر؟ فرزندم در منزل نیز چندان تمایلی به برقراری ارتباط و تماس چشمی نیز ندارد به طوری که دیگران شخصیتش را کمی عجیب و غریب می پندارند. گوشه گیری می تواند رفتاری روزانه باشد به طوری که ساعت ها با یک وسیله خاص بازی می‌کند و تمایلی به حضور در جمع خانوادگی نیز ندارد‌.

توجه به رفتار کودک در منزل

والدین می توانند به عنوان نخستین افراد در تشخیص اختلال اوتیسم تاثیرگذار باشند بنابراین نیاز است که رفتار کودک را به شکل دقیق دنبال کنند. 

این گروه کودکان چندان تمایلی به حرف زدن ندارند و برای بیان افکار و اندیشه ها نیز معمولاً حرکات خاصی را نشان می دهند.

همچنین کودکان درگیر اوتیسم، گفتار خاصی دارند به طوری که همواره خندیدن نیز متفاوت با سایرین است که نمی‌توان انتظار مراودات کلامی قدرتمندی را داشت.

در مواردی نیز علاوه بر آن که ارتباط با دوستان ندارند، به صحبت کردن تنهایی نیز عادت می‌کنند و در جملات و عبارات نیز یک کلیشه تکراری دیده می شود.

از دیگر رفتارهای خاص مبتلایان می توان فریاد زدن و یا زمزمه کردن متوالی را اشاره کرد به طوری که دیگران درکی از واژگان و عبارات ندارند. بی جهت نیست که متخصصان معتقدند این گروه زبان خود محور دارند.

اگر چه والدین می توانند در خانه برای تشخیص اختلال، یک خودآزمایی داشته باشند اما نمی‌توان این شیوه را جایگزین مراجعه به پزشک و متخصص درمانگر دانست.

تست تشخیص اوتیسم در کودکان (در خانه)

تست تشخیص اوتیسم در کودکان(در خانه) متمرکز بر شواهد رفتاری است تا از این مقیاس بتوان زنگ خطر های هشداردهنده را تشخیص داد و برای مراجعه به درمانگر عملکرد زودهنگامی را انجام داد بنابراین در ادامه به پرسش‌های زیر پاسخ دهید تا در صورتی که بیش از نیمی علائم را در رفتار فرزندتان دیدید بدانید چه رفتاری عاقلانه است، بهتر است برای مشورت با درمانگر تعلل نکنید:

کودک دوست دارد، اوقات زیادی را به تنهایی سپری کند به طوری که همواره در حال چرخش دیده می شود.

علاقه بسیاری به یادگیری امور خاص نشان می‌دهد اما فراموشکاری مانع از نتیجه درخشان می شود.

علاقه به تماس با محیط  و اطرافیان ندارد.

دستورالعمل های ساده مانند نشستن، آمدن و رفتن را توجهی نمی‌کند.

به برخی اسباب بازی ها، علاقه خاصی دارد به طور مثال همواره در حال چرخاندن ماشین و یا زدن دکمه های برخی وسایل دیده می شود.

در توانایی تشخیص بصری نیز معمول ضعف دارد به طوری که قادر نیست ابعاد یک شی و رنگ و موقعیت آن را تشخیص دهد.

رفتار غیر اجتماعی نیز دارد به طوری که همواره با دیگران سرد برخورد می‌کند و نباید انتظار لبخند زدن را نیز داشت.

استفاده از ضمایر و اشتباه در کاربرد واژگان بسیار متداول است.

علاقه بسیاری به نگهداشتن وسایل خاصی نشان می‌دهد.

اطرافیان فکر می‌کنند شخص درگیر اوتیسم توجهی به حرف های آنها ندارد و معمولاً احتمال مشکلات شنوایی می دهند علاوه بر آنکه معمولاً خارج از ریتم صحبت می‌کند.

همواره در حال چرخش و تکان دادن سر و دیگر اعضای بدن دیده می شود.

درک درستی از مقیاس های مکانی ندارد و اغلب دچار اشتباه می شود.

نسبت به تغییرات محیطی و کارهای روزمره عکس العمل نامناسبی نشان می دهد.

در زمان حرف زدن با دیگران توجهی به شنیدن نام خود ندارد.

راه رفتن نیز به گونه ای خاص است به طوری که همواره بر روی انگشتان پا راه میرود و یا دست ها را به هم می فشارد.

واکنشی نسبت به حالات چهره دیگران نشان نمیدهد.

از کلماتی همچون بله یا ضمیر "من" بسیار بهره می گیرد.

گاهی رفتارهای خاصی نشان می‌دهد که برخی تصور می‌کنند دچار عقب ماندگی ذهنی است.

دستورالعمل های ساده که حاوی حروف اضافه هستند را به درستی پیگیری می کند.

فاصله چندانی نسبت به انجام امور ندارد.

از برقراری تماس چشمی با دیگران واهمه دارد.

عکس العمل شدیدی نسبت به تماس بدنی و یا در آغوش گرفتن نشان میدهد.

واکنش خاصی نسبت به شرایط دردناک مانند زمین خوردن، بریدگی و یا تزریق نشان می دهد.

در مواقعی بدن خود را بشدت منقبض نگه می دارد که نگهداری کودک در آغوش سخت می شود.

استفاده از حرکات را برای تفهیم بهتر منظور به کار می‌برد.

رفتارهای آزاردهنده مانند صدمه به دیگران و لگد زدن را نیز نشان میدهد.

معمولاً از جملات کوتاه، استفاده زیادی میکند.

در بازی دیگر کودکان، مشارکت نمی کند.

قادر به بیان چندین جمله درست، پشت سر هم نیست.

در دوستیابی همواره چالش‌های جدی را احساس میکند.

با شنیدن صدای زیاد معمولاً گوش های خود را میپوشاند.

همواره در حال چرخش و برخورد با اشیا دیده می‌شود.

در مواردی نیز قادر به کنترل ادرار نیست.

در اغلب موارد چهره‌ای ترسیده و بسیار مضطرب دارد.

با چشمان بسته در شرایط خاص، نظیر نور طبیعی، اعتراض خود را نشان میدهد.

ممکن است برخی از صداها و کلمات را بارها و بارها تکرار کند.

تمایل بسیاری به صدمه زدن افراد و لمس کردن برخی وسایل نشان می دهد.

واکنش بصری نسبت به مشاهده افراد غریبه ندارد به طوری که نباید انتظار تماس چشمی داشت.

در مراودات کلامی، روزانه معمولاً جملات کوتاه با تعداد کم زیر ۳۰ جمله را به کار می برد.

علاقه بسیاری به شکستن وسایل اسباب بازی ها دارد.

نسبت به تغییر شرایط واکنش شدیدی نشان می‌دهد به طوری که دوست دارد همواره از یک مسیر راه برود و یا غذایی خاصی را میل نماید.

اگر چه سعی شد به طور کلی شواهد تشخیص دهنده را در قالب یک تست تفکیک کرد اما باید دانست که برای درک بهتر وجود و شدت عارضه نیاز است پزشک متخصص یک ارزیابی دقیق در جلسات مشاوره ای داشته باشد که ممکن است آزمایشات خاصی نیز تجویز گردد.

انواع روش درمانی طیف اوتیسم

باید توجه داشت که در تمامی قربانیان شواهد، به یک شکل نیست بلکه گروهی ممکن است درگیر طیف شدید باشند و برخی نیز تنها شواهد خاصی را نشان می دهند بنابراین گزینه‌های درمانی متفاوت هستند که در ادامه به چند مورد اشاره شده است:

درمان های رفتاری و ارتباطی

مشکلات اجتماعی، زبانی و رفتاری قربانیان اوتیسم، معمولاً هدف اغلب خدمات درمانی است. خوشبختانه حال برنامه های متفاوتی توسط پزشکان پیشنهاد شده است که توانسته رفتارهای مسئله‌ دار این گروه را کاهش دهد و کمک شایانی به آموزش مهارت های جدید نیز داشته باشد.

بنابراین نیاز است نحوه رفتار در موقعیت های اجتماعی را بیاموزند و مراودات اثربخشی با دیگران داشته باشند. سیستم انگیزشی مبتنی بر پاداش نیز کمک می کند تا کودکان بتوانند نه تنها در موقعیت های حساس، عملکرد موفقیت‌آمیزی داشته باشند بلکه با واکاوی دقیق مسئله از انجام چنین برخوردهایی نیز مطلع شوند.

درمان های آموزشی

کودکان درگیری اوتیسم نسبت به برنامه های آموزشی ساختاری نیز واکنش مثبتی نشان می‌دهند. معمولاً گروهی از متخصصان برای بهبود مهارت های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری پیشنهاداتی را ارائه میکنند.

اماً زمانی می‌توان شاهد موفقیت چنین راهبردهای آموزشی بود که کودک درک درست نیز داشته باشد بی جهت نیست که سن پیش دبستانی را تأثیرگذار می دانند که می‌تواند پیشرفت درمان را نیز کمک کند.

درمان های خانوادگی

خانواده به ویژه والدین نقش تاثیرگذاری در شناسایی و بهبود اختلالات کودکان به ویژه اوتیسم دارند بنابراین توصیه می‌شود که زمان زیادی را برای بازی و داشتن تعامل سازنده اختصاص دهند تا شاهد تقویت مهارت های تعاملی و اجتماعی نیز باشند. باید رفتارهای خاص این گروه را نیز به گونه‌ای گوشزد کرد که منجر به لجبازی کودک نشود که در سایه آن شاهد آموزش مهارت‌های زندگی و ارتباطی نیز بود.

دیگر روش های درمانی

معمولاً گروه درگیر نیز ممکن است به دلیل چالش‌های معمول نیاز به استفاده از خدمات گفتار درمانی داشته باشند که می تواند مهارت های ارتباطی را ارتقا بخشد. همچنین پزشکان نیز برای آموزش فعالیت های روزمره کاردرمانی را توصیه می کنند. از دیگر خدمات تاثیرگذار می‌توان به فیزیوتراپی برای بهبود حرکت تعادلی اشاره کرد. مشاوره با روانشناسان نیز می تواند آسودگی خیال بسیاری به همراه داشته باشد که شاهد حل رابطه مشکل‌دار نیز بود.

درمان دارویی

نمی‌توان درمان دارویی را برای کنترل کامل مشکلات اوتیسم انتظار داشت بلکه کمک می کند تا علائم اصلی کاهش یابد. به ویژه آنکه گروهی از قربانیان درگیر چالش، شواهد دیگری نیز دارند از جمله می‌توان به بیش‌فعالی اشاره کرد که نیازمند استفاده از داروهای خاص است. مشکلات جدی رفتاری نیز با کمک داروهای ضد روان پریشی کاهش می‌یابند. در صورت بروز افسردگی و اضطراب نیاز به مکمل های دارویی خاصی است.

دیگر مشکلات همراه با طیف اوتیسم

اگر چه عمده تمرکز طیف اتیسم بر اختلال در روابط اجتماعی و تعاملات رفتاری است اما ممکن است کودک نوجوان و بزرگسال نیز با مشکلات دیگری نیز دست و پنجه نرم کند که در ادامه می توان به چند مورد اشاره کرد:

مشکلات پزشکی و بهداشتی

کودکان درگیر طیف اوتیسم ممکن است با دیگر مشکلات پزشکی، اختلالات خواب و گوارشی نیز دست و پنجه نرم کنند بنابراین نیاز است چنین شواهدی را مطرح کرد تا بتوان برای بهبودی گام موثری برداشت.

بد نیست بدانید این مشکلات پزشکی بهداشتی می توانند به بغرنج کردن شرایط نیز منجر شود بنابراین درمان می‌تواند بسیار حائز اهمیت باشد.

تغییرات هورمونی

با ورود به دوره نوجوانی می‌توان شاهد تغییرات بدن و نوسانات هورمونی بود که می‌تواند شرایط را به طور فزاینده‌ای پیچیده تر کند به طوری که مشکلات رفتاری در دوران بلوغ تشدید می یابند.

دیگر اختلالات بهداشت روان

نوجوانان و بزرگسالان در اختلال طیف اوتیسم معمولاً از دیگر مشکلاتی همچون استرس، اضطراب و افسردگی نیز رنج می‌برند بنابراین نیاز است با کمک روانشناس کمک کرد شرایط بهتر شود. استفاده از برنامه‌های درمانی خاص می‌تواند چنین رنجی را کاهش دهد.

نکات موثر بر درمان طیف اوتیسم

درمان طیف اوتیسم ممکن است با راهکارهای متنوعی صورت گیرد تا شاهد بهبود شواهد بود به طوری که کیفیت زندگی بهتر میشود اما نباید انتظار درمان کامل را داشت بلکه برخی توانمندی های کودک همچون یادگیری با مداخله زودهنگام ممکن است.

خانواده ها نیز با توجه به درد و رنجی که فرزندشان به دلیل وجود عارضه‌ متحمل می‌شوند، تحت فشار روانی هستند بنابراین برای رهایی از این شرایط طاقت فرسا، نیاز است چالش ها و دغدغه های خود را با درمانگران به ویژه روانشناسان مطرح کنند. 

مطمئناً زمانی می‌توان شاهد بازدهی خدمات درمانی بود که شرایط خانه نیز بدون استرس و اضطراب و انرژی های منفی باشد. در غیر این صورت انواع درمان های پزشکی نیز چندان موفقیت‌آمیز نخواهند بود بنابراین برای داشتن بهداشت روان نیاز است اقداماتی را انجام داد.

در صورت تشخیص درگیری کودک با اختلال طیف اوتیسم، متخصصان درمانگر استراتژی های درمانی را پس از مشورت با گروه توانبخشی، تدوین می کنند تا زندگی روزمره کودک نیز با چالش کمتری پیش رود. که قبلتر در این نوشتار برای درک گزینه های درمانی چندین مورد اشاره شده است.

تشخیص اوتیسم در بزرگسالی

اوتیسم اختلالی نیست که به یکباره در بزرگسالی بروز کند بلکه شواهد آن از کودکی همراه فرد است اما ممکن است به دلایل مختلف، گامی برای تشخیص برداشته نشود.

شواهد تشخیصی کمک می کند چنین عارضه ای را شناخت و برای استفاده از خدمات درمانی نیز گام موثری را برداشت.

گروه بزرگتری که از اوتیسم رنج می‌برند نیز متفاوت هستند و برخی محدودیت هایی را در تحصیل، کار و ارتباطات اجتماعی تجربه می‌کنند اما سایرین ممکن است علیرغم تشخیص اوتیسم همچنان عملکرد موفقیت‌آمیزی در محیط خانه و محل کار داشته باشند به طوری که نیاز به حمایت و پشتیبانی از سایرین احساس نکنند اما باید پذیرفت افسردگی، استرس و اضطراب در اغلب این گروه شایع است بنابراین استفاده از خدمات درمانی اهمیت بسیاری دارد و نباید آن را به تعویق انداخت.

سخن آخر

اوتیسم از جمله اختلالات رشد عصبی در دوران کودکی محسوب می‌شود که علیرغم پیشرفت علم و تکنولوژی، تاکنون درمان کامل آن میسر نشده است و نباید به امید بهبودی خود به خودی از دریافت خدمات درمانی سر باز زد. تشخیص به موقع می‌تواند آغازگر مسیر درمان اصلاحی باشد به طوریکه کمک کرد، برای آموزش مهارت های معمولی زندگی روزمره آماده شد بنابراین اگر احساس می کنید فرزندتان با اوتیسم دست و پنجه نرم می کند بهتر است نگرانی را کنار بگذارید و احساسات خود را کنترل کنید. مطمئنا استفاده از خدمات درمانی می تواند کمک کند تا شواهد کمرنگ شود و بتوان شاهد کیفیت بهتر زندگی روزمره نیز بود.