عکس چهره کودکان اوتیسم + تصاویر

(عکس) چهره کودکان اوتیسم چندان معیار قدرتمندی برای تشخیص این عارضه نیست. این گروه قربانیان چالش جدی در مراودات اجتماعی و ارتباطات را تجربه می کنند بنابراین برای شناخت دقیق باید چنین شواهدی را ارزیابی کرد. این مطلب اطلاعاتی درباره علائم و راهکارهای درمانی اوتیسم را به اشتراک گذاشته است که مطالعه آن توصیه می شود.

منظور از اوتیسم چیست؟

وقتی صحبت از اتیسم می‌شود، نخستین تصوری که برای عموم مردم شکل می گیرد، گوشه‌گیری و داشتن مشکلات روانی است، در حالیکه این اختلال رشدی گسترده، موانع جدی بر ارتباطات اجتماعی داشته و علایق محدود و الگوهای رفتاری کلیشه‌ای را نیز باید به عنوان اصلی ترین مشخصه در نظر گرفت.

این گروه از کودکان هوشی متوسط دارند، اگرچه برخی ممکن است از ناتوانی های عظیم نیز رنج می برند. متاسفانه این اختلال رشدی حال تبدیل به یک مشکل بهداشت عمومی جهانی شده است که برای خانواده و جامعه نیز هزینه‌های بسیاری از نظر اقتصادی و روانی به ارمغان آورده است. تشخیص زودهنگام و استفاده از خدمات درمانی می تواند مسیر بهبودی را کوتاه تر کند، اما نباید به درمان صد درصد امیدوار بود.

پزشکان همواره بیان می‌کنند که خانواده‌ها برای این گروه از کودکان باید شرایط منزل را به گونه‌ای فراهم کنند تا بتوانند ضمن بهبود ارتباطات اجتماعی در زمینه عملکرد های تحصیلی نیز پیشرفت داشته باشند.

بهترین زمان تشخیص اوتیسم در کودکان

نخستین ماه های تولد به عنوان زنگ خطر هشدار دهنده می‌تواند والدین را برای تشخیص به موقع اوتیسم کمک کند بنابراین هرگونه رفتار مشکوک به ویژه در زمینه ضعف مهارتهای اجتماعی و گفتاری و انجام فعالیت‌های ثابت را جدی بگیرید.

متاسفانه اگر چه خانواده‌ها در تلاش‌اند سواد عمومی خود را ارتقا بخشند اما به دلیل گستردگی علائم این طیف و دلایل دیگر، بسیاری از والدین قادر نیستند در زمان طلایی ناهنجاری های فرزندان خود را تشخیص دهند.

تجربه خانواده ها از اوتیسم کودکان

 برخی از والدین نیز تجربه خود را اینگونه بیان می کنند که قبل از تشخیص قطعی، همواره رفتار کودک اگر چه غیر عادی نبود اما علاقه بسیاری به تنها بازی کردن دیده می‌شد به طوری که اطرافیان کودک را فردی خجالتی می پنداشتند. 

همچنین در موقعیت‌هایی که مورد خطاب قرار می‌گرفت، واکنش خاصی نشان می‌داد و علاقه‌ای به تماس چشمی نیز دیده نمی شد. متاسفانه خانواده ها چندان چنین شواهدی را جدی نمی گیرند اما مراجعه به پزشک درمانگر کمک می کند تا ضمن استفاده از معیارهای علمی برای تشخیص، بهترین خدمات درمانی نیز پیشنهاد شوند.

بسیاری از خانواده‌ها، ممکن است پس از شناسایی اختلال فرزندشان، ناراحت و نگران شوند اما پزشک در جلسات مشاوره ای، راهنمایی های لازم را ارائه می‌کند تا نه تنها شاهد پیشرفت وضعیت کودک بود بلکه آسایش فکری و روحی نیز فراهم شود.

لزوم آگاهی از نشانه های اوتیسم در کودکان

(عکس) چهره کودکان اوتیسم نمی تواند برای تشخیص و درمان قطعی بکار برود. خانواده‌ها زمان زیادی را با کودک سپری می‌کنند بنابراین می‌توانند زنگ های هشدار دهنده را تشخیص دهند. مطمئناً شناخت چنین شواهدی کمک می‌کند تا اقدامات در اسرع وقت صورت گیرند و فرصت‌های ارزشمند برای درمان و مداخله زودهنگام فراهم شود به طوری که کودک در زندگی روزمره بهبودی شایانی را شاهد خواهد بود، بنابراین تماشا نکنید، نادیده نگیرید و چنین نشانه‌هایی را سریع رد نشوید. رفتار کودکان می بایست به عنوان یک الگو برای خانواده ها مطرح باشد تا چالش های غیر عادی را سریعتر تشخیص دهند.

شواهد اوتیسم در نوزادی

دوران نوزادی اگرچه چندان شناخت شواهد اوتیسم میسر نیست اما پزشکان بیان می‌کنند گروه درگیر اغلب خوابی نامنظم دارند به طوری که ممکن است ساعت ها بخوابند و گروه دیگر از کمبود خواب رنج می برند. 

گریه مداوم، جیغ زدن نیز از رفتارهای کودکان است علاوه بر آنکه مشکل در تغذیه و یا آرام بودن غیر عادی نیز می‌تواند به منزله زنگ خطر هشدار دهنده باشد. 

کارشناسان معتقدند که فعالیت‌های اجتماعی در مراحل اولیه زندگی نیز تظاهر می یابند بنابراین اگر مادر در حال شیر دادن به نوزاد است و لبخند می‌زند، نوزادان سالم پاسخ متقابلی را نشان می‌دهند اما این گروه از کودکان نه تنها چنین شواهدی را به نمایش نمی گذارند بلکه نسبت به شنیدن اصوات محیطی نیز بی توجه هستند.

رفتارهای معمول در گروه کودکان اتیسمی

اوتیسم به عنوان یک طیف، مطرح است بنابراین تمامی قربانیان شواهد یکسانی را به نمایش نمی گذارند اما برخی از رفتارها که مرتبط با روابط اجتماعی است، در اغلب گروه درگیر دیده می شود. به طور مثال در سنین چند ماهگی نیز این گروه هیچ واکنشی به صدا یا اشیا ندارند، به طوری که نباید انتظار نگاه کردن و یا دنبال کردن را داشت. همچنین پزشکان معتقدند کودکان اوتیسمی قادر به تمایز چهره اطرافیان حتی مادر با دیگران نیستند به طوری که صمیمیت زیادی دیده نمی‌شود و برخلاف سایرین ترس و رفتار اجتنابی نسبت به افراد غریبه دیده نمی‌شود.

این گروه، علایق محدودی دارند و نباید انتظار حس کنجکاوی معمول را از کودکان اوتیسمی داشت. خانواده ها نباید چون شواهدی را عادی بپندارند، در حالی که به منزله معلولیت در کسب توانمندی های فردی و اجتماعی است.

منظور از علایق تکراری در کودکان اتیسم چیست؟

کودکان سرشار از انرژی هستند و همواره مایلند، برای کسب مهارت های معمول تلاش کنند به طوری که جنب‌وجوش همیشگی ممکن است والدین را آزار دهد اما در برخی از کودکان اقداماتی همچون بازی های نمادین، نداشتن تخیل و خلاقیت چشمگیر است به طوری که همواره به فعالیت‌های خاصی مشغول هستند و رفتارهای کلیشه‌ای دارند.

 به طور مثال اسباب بازیهای خاصی را ساعت ها برای بازی انتخاب می کنند و می توانند در یک مسیر ثابت همواره راه بروند. وابستگی و علاقمندی خاص در رژیم غذایی نیز دیده می شود به طوری که یک غذای خاص را انتخاب می‌کنند. 

با افزایش سن بهتر می‌توان مشکلات ناشی از این اختلال را دید به طوری که در دوران پیش دبستانی، نیازها و توانمندی های ارتباطی کودک با محیط بیشتر دیده می‌شود بنابراین اگر فرزندتان همواره بازی های تنهایی را ترجیح می‌دهد و تلاش برای برقراری ارتباط ندارد و همچنین نحوه دوستیابی نیز به شدت ضعیف است، چنین شواهدی را جدی بگیرید البته کارشناسان تنها به چنین رفتارهایی اکتفا نمی‌کنند بلکه از خانواده‌ها درباره عملکردهای کودک، سوالاتی را میپرسند به طور مثال باید حالت و ژست برای بیان خواسته ها نیز در نظر گرفت، گروهی ضعف مشهود در کسب الگوی کلامی دارند به طوری که استفاده از زبان بدن نیز چالش برانگیز است.

مهمترین نکته برای درمان کارآمد کودکان اوتیسم

تشخیص زودهنگام و مداخله سریع به عنوان کلید درمانی اتیسم مطرح است، اگرچه تمامی قربانیان شواهد یکسانی ندارند اما می توان با تشخیص سریع کمک کرد رشد و تکامل کودکان در مسیری درست طی شود.

در حال حاضر روش های درمان اوتیسم شامل تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی، آموزش ساختارمندانه، مداخله و توسعه روابط بین فردی و تکنیک های کلیدی آموزش رفتار است تا کمک کند کودکان بر اساس شرایط بتوانند رفتار درست داشته باشند و در کسب توانمندی های معمول، موفقیت‌هایی را به نمایش بگذارند.

اوتیسم در بین کودکان، روند شیوع صعودی قابل توجهی دارد. برخی معتقدند شناخت این اختلال با توجه به وجود معیارهای علمی در قرن حاضر سریعتر تشخیص داده شده است اما برخی نیز معتقدند که سبک زندگی غلط در جامعه مدرن امروزی چنین نتایجی را رقم زده است.

فارغ از دلایل پنهان شیوع چنین مشکلی خانواده‌ها باید آگاه و هوشیار باشند و با غربالگری زودهنگام، کمک کنند تا استفاده از خدمات توانبخشی، ممکن شود به گونه‌ای که ارتقا در مهارتهای معمول به دست آید.

اوتیسم و ناتوانی های ذهنی

اوتیسم اگرچه در نگاه برخی افراد به عنوان یک مشکل روانی، دسته بندی می شود اما این نوع چالش رفتاری، موانع ارتباطی، تاخیر در رشد گفتار، علایق و فعالیتهای کلیشه‌ای را منجر می‌شود و متمایز از کند ذهنی و ناتوانی های ذهنی بوده به طوری که این گروه در صورت استفاده از خدمات درمانی می‌توانند موفقیت‌هایی را نیز رقم زنند.

 برخی که درگیر شدت شدید این اختلال هستند، می‌بایست از خدمات مادام العمر بهره‌مند شوند. نمی توان عامل خاصی را برای بروز اوتیسم بیان کرد اما عواملی همچون عفونت و کاهش ایمنی در ایجاد این پروسه تاثیرگذارند. 

متاسفانه حال به عنوان یک بیماری نادر مطرح نیست بلکه شیوع بالایی پیدا کرده است به طوری که بسیاری از خانواده ها نیز مایلند شواهد خاص این اختلال را بدانند.

نکات جالب در (عکس) چهره کودکان اوتیسم

اگر به (عکس) چهره کودکان اوتیسم نگاه بیندازید، شاید متوجه محدودیت های ناشی از این اختلال نشوید اما رابطه با این گروه از افراد می‌تواند چالش‌ها را بهتر مشخص کند. بر اساس بررسی ها و تحقیقات علمی مشخص شده است، کودکان اتیسمی شباهت بسیاری از نظر فیزیکی به یکدیگر دارند، از جمله می‌توان به چهره پهن، امتداد بین چشمها، دهان و ناحیه بینی و لب ها اشاره کرد علی‌رغم آنکه از نظر بخش مرکزی فشردگی و کوتاهی بینی چشمگیر است.

در (عکس) چهره کودکان اوتیسم معمولاً چشم های بدون احساس بسیار پررنگ هستند که این شواهد بی‌ارتباط با روابط دوستانه محدود و اختلال در برقراری ارتباط نیست. همچنین نمی‌توان انتظار تشخیص احساسات را از حالت چهره داشت.

مهمترین علائم اوتیسم در کودکان

علائم اوتیسم در کودکان مرتبط با یک توانمندی خاص نیستند بلکه گروه درگیر ممکن است با پدیده‌های غیرعادی متعددی مواجه باشند. والدین و معلمان نیاز بوده، تظاهر خصوصیات خاص را جدی بگیرند و برای اقدامات درمانی راهی مطب متخصصین درمانگر شوند. در ادامه بیشتر به چنین مواردی اشاره شده است

موانع ارتباطات اجتماعی

کودکان درگیر اوتیسم همواره تنهایی را ترجیح می‌دهند به طوری که نمی توان انتظار داشت، بازی های گروهی را انجام دهند علاوه بر آنکه نسبت به درخواست والدین بی‌توجه هستند. حتی عکس العمل های احساسی مانند خوشحالی و هیجان نیز دیده نمی‌شود. این گروه از کودکان واهمه‌ای از افراد غریبه ندارند با توجه به آن که قادر به تمایز حالت چهره نزدیکان و سایرین نیستند. نداشتن تماس چشمی و بی‌توجهی به شنیدن نام خود در نخستین ماه های تولد نیز چشمگیر است.

موانع زبانی

این گروه از کودکان نسبت به سایرین در کسب مهارت های کلامی ضعف جدی دارند به طوری که می‌توان چنین شواهدی را برای تشخیص اوتیسم در نظر گرفت. البته باید دانست موانع کلامی به اشکال مختلف تظاهر می یابد به طوری که برخی دچار تاخیر در رشد زبانی هستند و تا سنین ۲ تا ۳ سالگی نیز چندان توانمندی مشهودی کسب نمی کنند. 

البته متخصصان بیان می‌کنند گروهی نیز اگرچه مهارت زبانی دارند اما نمی‌توان از این طریق انتظار ارتباطات تاثیرگذار را داشت به طوری که همواره واژگان بی معنی، تکراری و کلیشه ای را به کار می‌برند علاوه بر آنکه تقلید گفتار زبان به شکل طوطی وار صورت می‌گیرد و از ضمایر شخصی نیز به درستی استفاده نمی‌شود.

علایق محدود و رفتارهای کلیشه‌ای

کودکان درگیر اتیسم اغلب به فعالیت‌های خاصی علاقه دارند و چندان تمایلی به حضور در فعالیت‌های اجتماعی نشان نمی‌دهند. برخی از اشیا و فعالیت‌های خاص می‌تواند واکنش احساسی این گروه را برانگیزد به طوری که ساعت ها مشغول سرگرمی باشند و همواره آن را تکرار کنند. چرخاندن اشیا، بازی با سوئیچ، دویدن به جلو و عقب و چیدن اسباب بازی ها در یک ردیف منظم از جمله علاقه‌مندی‌های کودکان اتیسم است.

همچنین این گروه به موارد خاصی وابستگی دارند و نسبت به سایر هم سن و سالان، علاقمندی ها متفاوت است.

دیگر رفتارهای خاص کودکان اوتیسمی

متاسفانه برخی از کودکان اوتیسمی از نظر توانمندی های ذهنی نیز ضعف دارند. اگرچه اغلب در محدوده طبیعی هوش قرار دارند اما حدود ۱۰ درصد نیز نبوغ بالایی به نمایش می‌گذارند. به نظر می‌رسد برخی از کودکان اوتیسمی در برخی جنبه ها مانند حافظه و به خاطر سپردن اعداد، مسیرها، پلاک ها و تاریخ ها توانمندی مشهودی دارند. 

بیش فعالی و حواسپرتی در کودکان اتیسم شیوع بالاتری دارد که به عنوان یک دغدغه، والدین و پزشکان را به چالش می کشاند به طوری که ممکن است با تشخیص اشتباه نیز مواجه شوند که متاسفانه رفتار هایی همچون عصبانیت، پرخاش، خودآزاری و … در برخی کودکان اوتیسمی دیده می شود که موجب آزار و اذیت دیگر اعضای خانواده نیز شده به طوری که تنبیه و سرزنش را ممکن است به دنبال داشته باشد.

نقش والدین در بهبود کودکان اوتیسمی

کودکان درگیر اوتیسم همواره با چالش های رفتاری موجب رنج و زحمت خانواده‌ها می شوند اما درمان و آموزش می‌تواند چنین چالش‌هایی را کمرنگ کند بنابراین خانواده ها باید با مداخله زودهنگام محدودیت‌های ناشی از این اختلال را کمرنگ کنند. متخصصان توصیه می‌کنند که والدین برای رسیدگی به تمامی ضعف‌های کودک نیاز نیست اقداماتی را صورت دهند بلکه فرصتی مهیا کنند تا آموزش درست صورت گیرد به طوری که شاهد کاهش رفتارهای نامناسب نیز خواهند بود.

والدین باید در فرصت های معمول زندگی شرایطی مهیا کنند تا کودک احساسات خود را مانند گریه و لبخند بروز دهد تا بهبود چنین توانمندی هایی به دست می آید.

تغییر محیط و پذیرفتن اتفاقات جدید برای کودکان اوتیسمی آسان نیست اما انتخاب پاداش کمک می کند، چنین اتفاقاتی را بپذیرند، به طوری که رفته رفته می توان شاهد اصلاح کارآمد بود.

مرز تشخیصی اوتیسم با رفتار خاص کودکان خجالتی

اوتیسم به عنوان یک اختلال رشدی می تواند سلامت روان و جسم کودک را تحت تاثیر قرار دهد مهمترین مشخصه این اختلال موانع ارتباطات اجتماعی و چالش در کسب توانمندی گفتاری و بروز رفتارهای کلیشه‌ای است، بی جهت نیست که این کودکان را با القاب فرزندان ستارگان نیز می شناسند که بی ارتباط با رفتار خاص آنها نیست. آنها همچون ستاره‌ای در آسمان هستند که در دنیای خود زندگی می‌کنند و علاقه‌ای به مراوده های جمعی ندارند.

کودکان درگیر اوتیسم در زمینه مراودات اجتماعی کلامی و ارتباطی، نقص جدی دارند که متفاوت با شخصیت های درونگرا و خجالتی است. همچنین اختلال در تمامی قربانیان به یک شکل نیست بنابراین نمی توان انتظار داشت برنامه های درمانی ثابتی استفاده شود.

واکنش خاص کودکان اوتیسمی نسبت به محرک های محیطی چگونه است؟

به نظر می رسد کودکان اوتیسمی از نظر شنوایی چندان قدرتمند نیستند علاوه بر آن که همواره نسبت به محرک های محیطی بی توجه هستند. در بزرگسالان شنیدن سر و صدای بلند، ممکن است وحشت زا باشد اما کودکان اتیستیک اغلب رفتاری آرام دارند به نحوی که به نظر می‌رسد در غار تنهایی خود به‌ سر می‌برند و محرک های محیطی قدرت واکنش را از آنها گرفته باشد.

مادران دلسوز ممکن است برای واکاوی از چنین سرنخ‌هایی، راهی مطب متخصصان گوش و حلق و بینی شوند اما چندان موفقیتی برای تشخیص حاصل نشود، مطمئنا چنین چالشی مرتبط با اختلال اوتیسم است که مشکلاتی را در زندگی روزمره به وجود آورده است.

برخی از تغییرات کوچک می تواند عکس العمل شدید را منجر شود به طوری که این گروه از کودکان با شنیدن موسیقی های خاص اغلب هیجان زده می شوند و برای برخی بوها، رنگ ها، اشکال و بافت های خاص البسه نیز حساسیت‌های دیده شود.

اختلالات بین فردی ناشی از اوتیسم

همواره کودکان اوتیسمی کسل کننده نیستند و بی تحرک نیز دیده نمی‌شوند اما باید پذیرفت این اختلال و نحوه بازی کردن نیز تغییراتی را تحمیل می‌کند به طوری که همواره تمایل به بازی های خاص دارند و چندان توجهی به بچه‌های دیگر نمی دهند، حضور در جمع برای این گروه از کودکان دشوار است به طوری که مانند سایرین چسبیده نیستند و زمانی از والدین خود کمک می‌گیرند که به دنبال وسیله خاص باشند.

به نظر می رسد این گروه از کودکان، رغبتی برای حضور در فعالیت‌های گروهی ندارند به طوری که دوست یابی ضعیفی دیده می‌شود. همچنین ابتکار عمل برای روابط بین فردی نیز دیده نمی شود، حضور در جلسات مشاوره ای می تواند فرصتی بهینه برای کاهش چنین مشکلاتی باشد.

رفتار کلیشه ای در کودکان اوتیستیک چگونه است؟

کودکان اتیستیک نسبت به برخی رفتارها به شدت سرسخت هستند به طوری که علاقه خاصی به حضور در فعالیت ها نشان می دهند، این گروه از رفتارها را کلیشه‌ای می نامند. همچنین از شواهد خاص این اختلال می توان وسواس و حساسیت نسبت به طبقه بندی اشیا را اشاره کرد علاوه بر آنکه برای ترتیب و بازی با اسباب بازی ها، روش ثابتی را بر می گزینند.

متخصصان بر این باورند الگوی ثابت در کودکان همواره دیده می‌شود به طوری که برای رژیم غذایی، الگوی خواب و حتی رفتن به توالت نیز می‌بایست یک اعمال ثابت انجام شوند.

چالش گفتاری کودکان اتیستیک نیز به شکلی خاص دیده می‌شود به طوری که همواره از واژگان ثابتی برای تفهیم و برقراری ارتباط استفاده می کنند. اگر به رفتار خاص کودکان اتیستیک نگاه کنید، متوجه شیوه خاص راه رفتن خواهید شد به طوری که همواره بر روی نوک انگشتان پا حرکت کرده و یا در حال چرخاندن حلقه ها دیده می شوند.

الگوی کلامی کودکان اتیستیک چگونه است؟

کودکان اتیستیک تمایل چندانی برای مراوده کلامی ندارند علاوه بر آنکه کسب توانمندی نیز به درستی صورت نمی گیرد به طوری که علیرغم افزایش سن، نمی‌توانند افکار و احساسات خود را به درستی به اشتراک گذاشته و همواره از کلمات خاصی استفاده می کنند.

همچنین باید لحن گفتاری و محتوای ناهماهنگ را نیز اشاره کرد. برخی ممکن است مشکلات گفتاری کودکان را ناشی از چالش در قدرت شنوایی بدانند در حالی که متفاوت است، این گروه از کودکان برای شعر خوانی استفاده از کلمات و حتی ضمایر شخصی نیز چالش دارند به طوری که قادر نیستند در جملات و عبارات خود "من و شما" را از یکدیگر تفکیک کنند.

این گروه از کودکان برای انتقال اطلاعات و احساسات، حتی ارتباط چشمی به کار نمی برند همچنین در استفاده از حالات صورت و حرکات بدن نیز ضعف چشمگیر دیده می شود.

آیا اوتیسم مادرزادی است یا ناشی از تاثیرات محیطی به وجود می آید؟

بسیاری از دانشمندان، وراثت را به عنوان یک عامل تاثیرگذار در بروز اوتیسم بیان می‌کنند بنابراین مشکلات ژنتیکی می‌توانند به عنوان نظریه های چشمگیر موجب درگیری افراد با چالش‌های مختلف به ویژه در زمینه ارتباطات اجتماعی شوند اما نباید نقش عوامل محیطی به ویژه سبک زندگی مادر باردار را از یاد برد. 

به طور کلی اوتیسم بیشتر مرتبط با مشکلات مادرزادی است و عوامل محیطی می تواند احتمال درگیری را افزایش دهد بنابراین اگر در خانواده افرادی با این چالش مواجه هستند، ممکن است ریسک درگیری برای نوزادان بعدی افزایش یابد.

زندگی کودکان مبتلا به اوتیسم باید چگونه باشد؟

کودکان اتیستیک معمولاً با چالش های مختلفی مواجه هستند به طوری که نمی توانند زندگی روزمره موفقی را شکل دهند و همچون سایرین مهارت هایی را کسب کند بنابراین انتظار موفقیت های چشمگیری را نباید داشت اما استفاده از خدمات درمانی و حضور در محیط‌های آموزشی کارآمد، می‌تواند مسیر بهبودی را کوتاه‌تر کند تا این اختلال جدی تاثیر کمتری بر وجوه مختلف شخصیت کودک بر جای بگذارد‌.

مطمئناً درمان و ‌آموزش یک فرآیند طولانی مدت و طاقت فرسا حتی برای دیگر اعضای خانواده خواهد بود اما استفاده از آموزشات تاثیر گذار می تواند به کودکان در جامعه کمک کند. والدین باید استقامت کنند و شرایط مطلوبی را برای کودکان فراهم نمایند.

توصیه می‌شود والدین و معلمان به عنوان افراد نزدیک کودکان اوتیسمی، متناسب با سن رشد و شرایط بیماری محیط مناسبی را به وجود آورند علاوه بر آن که برنامه کارآمدی ارائه شود.

نکات موثر برای تاثیر گذاری برنامه آموزشی کودکان اتیستیک

کودکان اتیستیک از نظر توانمندی ضعیف هستند، بنابراین برنامه های عملی می‌تواند کارآمد باشد اما بهتر بوده گروهی از کودکان در فضای پر استرس نباشند تا نتیجه تحت تاثیر قرار نگیرد.

اگرچه ممکن است برخی کودکان محدودیتهای جدی ناشی از اوتیسم را تجربه کنند اما می توان با تمرین های کوچک به عنوان گام های نخست، مسیر بهبودی را تسریع بخشید.

محتوای فعالیت های آموزشی کودکان اوتیسمی صوتی می‌بایست غنی باشد تا تاثیرگذاری آن افزایش یابد. استفاده از فرصت های روزمره به ویژه در زمان بازی با اسباب بازی، گوش دادن به موسیقی و دیگر کارهای مورد علاقه نیز تاثیر دوچندانی به همراه خواهد داشت.

محدودیت های ناشی از اوتیسم، چالش‌های پررنگی را رقم می‌زند بنابراین این گروه نیاز دارند همواره محتوا را مرور کنند. محتوای آموزشی نه تنها باید کاربردی باشد بلکه از نظر دانش نیز ماهیت سیستماتیک برخوردار باشد.

بهبودی و تربیت کودکان اتیستیک مسیری طولانی دارد و نباید با مشاهده کمرنگ‌شدن چالش‌ها از این خدمات تاثیرگذار ناامید شد. شرایط آموزش نیز باید از نظر زمان و مکان انعطاف قابل توجهی داشته باشد. مطمئناً یک فضای خشک، بازدهی چندانی ندارد بنابراین متخصصان توصیه می‌کنند میزکار، زمین، مبل و تخت را برای آموزش به کار برد.

تربیت و آموزش والدین و خانواده می‌تواند برای کاهش تبعات ناشی از اوتیسم، نتایج شایانی را به همراه داشته باشد بنابراین ارتباط سازنده با مشاوران درمانگر اهمیت بالایی دارد که استفاده از این راهنمایی ها را ممکن می کند.

نحوه سازش با کودکان درگیر اوتیسم چگونه است؟

برخلاف باور عموم، کودکان درگیر اتیسم بدون احساس نیستند اما چالش جدی برای ارتباط برقرار کردن دارند که به ضعف در چنین مهارتی منجر می‌شود که نتوانند احساسات خود را بیان کنند و نتوانند مراودات اثربخشی را شکل دهند بنابراین اگر خانواده‌ها این معضل بغرنج را به درستی بشناسند، می‌تواند حمایت لازم را از کودک درگیر داشته باشند علاوه بر آنکه مدارا و سازش نیز ممکن می شود.

ممکن است این گروه از کودکان به دلیل شرایط خاص محیطی به ویژه مداخله دیگران، کنترل احساسات را از دست بدهند و یا کلمات نامناسب را به کار ببرند. در چنین شرایطی نباید تنبیه و سرزنش را استفاده کرد بلکه با آموزش رفتار صحیح، چنین معضلی را کمرنگ نمود.

مداخله رفتاری برای کودکان اتیستیک بر پایه توسعه یادگیری زبان، رفتار و دیگر مهارت ها است تا کمک کند که چالش‌های ناشی از این اختلال، حذف شوند اما باید پذیرفت بهبودی مسیری طولانی دارد و نباید عجله داشت مطمئناً طبقه بندی اهداف می تواند برای بهبود شرایط کمک کننده باشد.

انتظار درمان صد درصد اوتیسم چگونه ممکن است؟

اگرچه انتظار برای درمان صد در صد اوتیسم وجود ندارد اما می‌توان کمک کرد، این گروه از افراد بتوانند زندگی معمولی را تجربه کنند و حتی به مدرسه های عادی نیز بروند. متاسفانه برخی از والدین چندان چالش‌های ناشی از این اختلال را نمی شناسند و تصور می‌کنند خدمات درمانی چندان کارایی ندارد اما چنین دیدگاهی می تواند فرصت طلایی بهبودی را از دست بدهد.

مشکلات ناشی از اوتیسم برای داشتن زندگی معمول کودکان 

متاسفانه روز به روز بر جامعه افراد درگیر اتیسم افزوده می شود که علیرغم چالش‌های مختلف، نمی توانند از خدمات درمانی به دلایلی همچون هزینه‌های بالا بهره‌مند شوند اما نباید از شیوه های ساده و تاثیرگذار نیز اجتناب کرد همچنین دسترسی به آموزش و سطح حرفه‌ای معلمان توانبخشی نیز بسیار کمرنگ است.

متاسفانه والدین بیماران درگیر نیز چندان با یکدیگر ارتباط موثری ندارند به طوریکه می توان امیدوار بود که از ایده های تاثیر گذار برای عبور از این چالش بهره‌مند شود. تمامی والدین درگیر مایلند فرزندان خود را به یک محیط آموزشی عمومی بازگردانند اما بدون استفاده از خدمات درمانی چنین هدفی میسر نیست. برخی از افراد نیز با شدت خفیف این عارضه مواجه هستند بنابراین دغدغه آنها حضور پررنگ در اجتماع و کسب مهارت اجتماعی است.

سخن آخر

(عکس) چهره کودکان اوتیسم چندان معیاری برای تشخیص کارآمد نیست، با توجه به آن که رفتار این گروه متفاوت است و اغلب، محدودیت هایی در زمینه ارتباطات اجتماعی و مراودات گروهی دارند. همچنین رفتارهای کلیشه‌ای را نیز نباید از یاد برد، بنابراین شناخت شواهد تشخیص دهنده الزامی است اما می‌توان با کمک منابع علمی برای شناخت این گروه از کودکان گام برداشت و مسیر بهبودی را کوتاه‌تر کرد به گونه‌ای که از طریق این خدمات توانبخشی حضور بهتری در اجتماع داشته باشند و والدین نیز دغدغه کمتری داشته باشند.