حرکات کودکان و بچه های اوتیسم چگونه است؟

حرکات بچه های اوتیسم اغلب به شکل روال ثابت دیده می شود بی جهت نیست که علایق خاصی را دنبال می کنند. محدودیت در روابط اجتماعی و ارتباطات نیز میتواند بر کیفیت زندگی خانواده تاثیر بگذارد. والدین باید زنگ خطرهای هشدار دهنده این اختلال را بشناسند تا با کمک اقدامات درمانی شانس بهبودی دوچندان کنند. مطالعه این مطلب بسیار کمک کننده است. 

مروری بر خصوصیات اوتیسم کودکان

مهمترین مشخصه که در رفتار کودکان درگیر اوتیسم مشهود است عدم تمایل برای برقراری ارتباط است، علاوه بر آنکه تفاوت‌هایی نسبت به سایرین مشخص است به طوری که تمام وقت را به تنهایی در دنیای خود غرق می شوند، همچون ستاره هایی که در آسمان تاریک نیمه شب چشمک میزنند، بی جهت نیست که برخی به این گروه، فرزندان ستاره ها نیز می‌گویند.

متاسفانه حال شیوع این اختلال رشدی روز به روز بیشتر می‌شود که بی‌ارتباط با پیشرفت علم و تکنولوژی در شناخت بهتر این گروه از افراد نیست علاوه بر آنکه باید پذیرفت سبک زندگی غلط موجب شده است که درگیری با چنین چالش‌هایی افزایش یابد. اما می‌توان با مراقبت ویژه، مکانیسم هایی را ایجاد کرد که این گروه، زندگی بهتری را تجربه کنند.

منظور از طیف اتیسم چیست؟

طیف اتیسم گستردگی علائم بسیاری را به همراه دارد به طوری که برخی می توانند زندگی عادی را تجربه کنند اما گروهی در جامعه، موفقیت‌هایی را نیز رقم می زنند اما باید پذیرفت که تعداد زیادی برای معمول ترین امور سختی ها را متحمل می شوند.

پزشکان نیز متناسب با شرایط خدمات درمانی را پیشنهاد می دهند ممکن است برخی به حمایت همیشگی نیاز داشته باشند. خانواده‌ها باید نسبت به این پشتیبانی، احساس مسئولیت داشته باشند.

لزوم شناخت شواهد تشخیص دهنده اوتیسم

خانواده‌ها به ویژه والدین مهمترین نقش را با مداخلات درمانی روزمره ایجاد می کنند. متاسفانه یکی از باورهای شایع اما غلط در بین خانواده‌ها این بوده که نمی‌خواهند بپذیرند فرزندشان درگیر اوتیسم است و با این توضیح که با افزایش سن بهتر می‌شوند، از مراجعه به درمانگر می پرهیزند، در حالی که می تواند شرایط را نیز بغرنج نماید.

البته باید پذیرفت اوتیسم، طیف متفاوتی از علایم و شواهد رفتاری دارد بنابراین تمامی گروه مبتلا نیاز به حمایت همه جانبه برای پیگیری امور روزمره ندارند. برخی با دریافت حمایت های معمولی می‌توانند زندگی مستقلی را شکل دهند.

برخی حقایق درباره اوتیسم

براساس نتایج تحقیقات مشخص شده است افراد بسیاری درگیر اوتیسم هستند. متاسفانه شیوع این اختلال روز به روز نیز افزایش می یابد. جالب آنکه تفاوت های آشکار جنسیتی در این اختلال به چشم میخورد، به طوری که نسبت مردان به زنان در حدود ۴ برابر بیشتر است.

کودکان درگیر در اوایل زندگی خود شواهدی از این اختلال را نشان می‌دهند، آگاهی می‌تواند روند تشخیصی و بهبودی را تسریع بخشد.

علائم هشدار دهنده اوتیسم در سنین مختلف

برای شناخت علائم هشدار دهنده اُتیسم در سنین مختلف مطالعه ادامه متن، بسیار کمک کننده است. باید بپذیرید علائم در تمامی قربانیان دیده نمی شود اما چنین لیستی می تواند بسیار روند تشخیصی را تسریع بخشد.

دو ماهگی: کودک چندان توجهی به محیط ندارد. رفتاری مبنی بر دنبال کردن اشیا نیز دیده نمی‌شود و نباید انتظار لبخند زدن را داشت.

چهار ماهگی: لبخند نزدن و دنبال نکردن دستورالعمل‌های اطرافیان همچنان دیده می شود، علاوه بر آن که تلاشی برای تولید اصوات محیطی ندارند و مشکلاتی نیز در زمینه بینایی دیده می شود.

شش ماهگی: نسبت به واکنش عاطفی اطرافیان حتی والدین بی‌تفاوت هستند. عکس العملی نیز به اصوات محیطی نشان نمی‌دهند. حتی قادر به خندیدن یا فریاد زدن نیستند و سرگرمی های خاصی را دنبال می کنند‌. در برخی از کودکان توانمندی تشخیص افراد دیده نمی شود به طوری که تفاوتی بین افراد آشنا و غریبه قائل نیستند.

یک سالگی: توانمندی حرکات نیز متفاوت است، قادر به اشاره نبوده و نمی توانند مهارت های معمول این سن را کسب کنند.

یک سال و نیمی: کودکان در این سن راه رفتن و رفتار دیگران را تقلید نمی کنند. بر کمتر از ۶ واژه مسلط هستند و علاقه‌ای به مراوده با هم سن و سال نشان نمی‌دهند و نباید انتظار اشتراک علایق را نیز داشت.

دو سالگی: کودکان در این سن نمی توانند از عبارات دو کلمه ای، استفاده کنند و چندان مهارتی در تقلید و تکرار واژگان نشان نمی‌دهند و پیگیری دستورالعمل های ساده به سختی ممکن است البته نباید انتظار ابتکار عمل را نیز داشت.

سه سالگی: در این سن چندان لحن گویا و واضحی ندارند و به سختی افکار را بیان می‌کنند. در بازی های معمولی نیز موفقیت کسب نمی کنند و اغلب سایرین را نادیده می‌گیرند.

مهمترین اقدام بعد از تشخیص اوتیسم

خانواده ها باید بدانند در صورت مواجهه با علائم اصلی اوتیسم که شامل محدودیت جدی در مراودات اجتماعی است، هر چه سریعتر باید پزشک را مطلع کنند. این گروه نه تنها تماس چشمی ندارند بلکه در مهارت های کلامی نیز به شدت ضعیف هستند به طوری که رشد آهسته مهارت گفتاری چالش‌هایی را رقم میزند به گونه‌ای که حتی یک کلمه به سختی بیان می کنند.

نادیده گرفتن اطرافیان برای کودکانی که بیشتر از ۶ ماه دارند، بسیار زنگ خطر جدی و مهمی است البته باید تفکیک این ضعف را با ناشنوایی کودکان در نظر گرفت.

این گروه در آموختن چالش دارند به طوری که در قدرت کلام و آموختن رفتارهای ساده ای مانند دست زدن نیز محدودیت دارند.

مهمترین حرکات بچه های اوتیسم

حرکات بچه های اوتیسم به شدت ملموس است به طوری که از سنین پایین نیز می‌توان تشخیص چنین اختلالی را احتمال داد:

این گروه از کودکان تنها به  فعالیتهای مورد نظر خود اشاره‌ای ندارند بلکه اشتیاقی به تعامل نیز دیده نمی‌شود.

آنها وسایل خاصی را برای بازی انتخاب می‌کنند و ساعت ها بدون مزاحم سرگرم می شوند. به ندرت در زمان بازی لبخند می زنند. 

حتی رفتار متفاوت با اعضای نزدیک خانواده نیز دیده می‌شود. رفتاری کلیشه‌ای موجب درک غیر عادی این گروه از کودکان می‌شود. شاید تعجب کنید که ساعت ها می توانند وقت صرف چرخش یا مرتب کردن اجسام برای مدت زمان طولانی نمایند.

در برخی از مهارت های این گروه از افراد توانمندی بالایی دارند به طوری که ممکن است والدین دچار سوء تفاهم شوند که کودکان اوتیسمی دارای تخصصی و ضریب هوشی فوق العاده هستند، ریاضی، موسیقی و نجوم از جمله موضوعاتی هستند که برای کودکان اوتیسمی جذابیت بیشتری دارند. حتی اگر هوش در محدوده طبیعی باشد، باید پذیرفت اوتیسم فرآیندی خاص داشته که آسیب هایی از نظر مراودات اجتماعی تحمیل می‌کند که می‌تواند حوزه‌های مختلف، توانمندی را نیز تضعیف نماید.

شانس درمان اوتیسم کودکان

به طور کلی نباید به درمان سریع و معجزه آسا اوتیسم کودکان اعتقاد داشت بلکه مراجعه به متخصص درمانگر که تجربه و علم کافی دارد می تواند کمک کننده باشد.

خانواده ها باید همواره جهت استفاده از راهنمایی های علمی رابطه مستحکمی با متخصصین درمانگر داشته باشند علاوه بر آنکه عشق و صبوری، پشتکار و عزم راسخ می‌تواند مسیر درمانی را کوتاه‌تر کند و فراز و فرودهای چالش را نیز از بین ببرد.

ممکن است در نخستین قدم های درمانی خانواده‌ها نتوانند شرایط را مدیریت کنند و حتی واکنش‌های احساسی مانند گریه نیز نشان دهند، در حالی که تسلیم شدن و ناامیدی می تواند پروسه درمان را طولانی تر کند بنابراین مراجعه به متخصص درمانگر بسیار کمک کننده است.

کودکان اوتیسمی زمان زیادی را در کانون خانواده سپری می‌کنند، بنابراین نیاز به همکاری تمامی اعضا بوده و در صورت ناسازگاری دیگر فرزندان شرایط برای قربانیان چندان تحمل پذیر نخواهد بود و حتی ممکن است تشدید علائم را نیز به دنبال داشته باشد.

روند تشخیص اوتیسم کودکان

زمانی تشخیص اوتیسم قابل اتکا است که از علم و تجربه متخصصین درمانگر کمک گرفت. بنابراین نباید تنها شواهد و علائم ظاهری را مدنظر قرار داد، بلکه برای ارزیابی دقیق حضور در مطب متخصصان با توجه به معیارهای پزشکی کمک کننده است. استفاده از خدمات درمانی می تواند به کیفیت زندگی این گروه کمک شایانی کند به طوری که پیشرفت شایان تعاملات اجتماعی نیز به چشم خواهد خورد.

پس از تایید تشخیص و شروع مداخلات درمانی نیاز بوده که همواره مشاوره و همکاری طولانی مدت با متخصص درمانگر را حفظ نمود تا ضمن دریافت راهنمایی های تاثیر گذار از مسیر بهبودی دور نشد.

موارد تاثیر گذار بر بازدهی خدمات درمانی اوتیسم

اگرچه به نظر می‌رسد کودکان درگیر اوتیسم چندان درکی از رفتار خانواده‌ها ندارند اما پیوند عاطفی مستحکم موجب می‌شود که تاثیر مستقیم بر کیفیت خدمات را شاهد بود. صرف نظر از اینکه کودک در آینده می‌تواند بهبودی شایانی را مشاهده کند، والدین باید نگرش مثبت و خوش بینانه ای داشته باشند. مطمئناً دیدگاه بدبینانه و کورکورانه می‌تواند حمایت را به چالش بکشاند.

در مواجه با کودکان درگیر اوتیسم، نباید تبعیض قائل شد چه برسد که آنکه آنها را رها کرد. بچه های اوتیسم مانند سایرین نیاز به یک محیط سالم برای رشد و تحمل این جامعه دارند در صورت حمایت لازم حتی بهبودی شایانی نیز به دست می آید.

در زندگی واقعی می توان شاهد فراوانی بالای اوتیسم کودکان بود به طوری که از اصطلاحاتی مانند درخودمانده استفاده می‌شود که اغلب این گروه، رفتارهای کلیشه‌ای تکراری دارند و موانع جدی ارتباطی و زبانی نیز احساس می کنند.

مهمترین مشخصه اوتیسم را می‌توان به شکل موانع ارتباطی و اجتماعی، محدودیت در استفاده از کلام و بروز رفتارهای کلیشه‌ای دانست.

مهمترین علت بروز اوتیسم

علت دقیق بروز اوتیسم تاکنون مشخص نشده است. بر اساس نتایج تحقیقات علمی باید پذیرفت این نوع چالش در واقع نوعی اختلال رشدی عصبی بوده که در اثر آسیب های مادرزادی در قسمت مغز بروز می یابد.

در صورت شناخت شواهد می توان قبل از ۳ سالگی علائم هشدار دهنده را شناخت. البته باید پذیرفت که تمامی قربانیان به یک شکل رفتار نمی کنند، علاوه بر آنکه هیچ درمانی فوری خاصی برای این اختلال تاکنون کشف نشده است، تنها با استفاده از مراقبت‌های اجتماعی می‌توان شاهد بهبود کیفیت زندگی نیز بود.

خانواده ها نباید فراموش کنند که تشخیص به موقع و درمان تاثیرگذار در کنار متخصصان زبده کمک می‌کند سریعتر علایم کمرنگ شود اما نیاز به مشارکت تمامی اعضای خانواده به ویژه والدین است. در مواردی پزشک درمانگر از گروهی متخصص که می توانند شامل روانشناس، پزشک اطفال و معلمان باشند، استفاده می کند تا چالش ها را کمرنگ کند.

نباید ترس از عوارض جانبی داروها مانع دریافت چنین تجویزاتی شود. پایبندی به برنامه دارویی می‌تواند موجب کم شدن شواهد اختلالات عصبی به ویژه اوتیسم شود. پزشکان بر اساس شرایط، شدت و سن فرد برنامه درمانی منظم و ساختار یافته را پیشنهاد می دهند که کمک می کند شاهد پیشرفت فرد در زمینه های مختلف زندگی فردی و اجتماعی بود.

فرآیند بروز اوتیسم کدامند

نظریه های مختلفی درباره علت اوتیسم وجود دارد اما نمی‌توان به طور دقیق عوامل تاثیرگذار در این اختلال را شناسایی کرد به طور کلی باید پذیرفت اختلال عملکرد طبیعی مغز می‌تواند چنین فرآیندی را منجر شود بنابراین خانواده‌ها نباید سبک تربیتی و یا کمبود محبت را در این پروسه تاثیرگذار بدانند.

خوشبختانه حال در قرن حاضر پیشرفت علم و تکنولوژی فرصتی فراهم کرده است که نه تنها میتوان تشخیص و عملکرد زودهنگامی داشت، بلکه با مداخلات سریع شاهد بهبودی شایان بود. اگرچه درمان متناسب با خدمات توانبخشی صورت می‌گیرد ولی باید پذیرفت که رفتار خانواده ها نیز بسیار تاثیرگذار است.

رفتار خاص بچه های اوتیسم

حرکات بچه های اوتیسم همواره به یک شکل نیست اما می‌توان با نگاه به شواهد تأثیرگذار در شناخت این گروه، گامی برداشت. در ادامه به چند مورد اشاره شده است که مطالعه آن خالی از لطف نیست:

این گروه از کودکان علاقه‌ای به روابط اجتماعی ندارند و حتی نزدیک شدن به افراد خانواده را نیز نمی پذیرند. قادر نیستند که نظرت، علایق و احساسات خود را به اشتراک بگذارند و به همین دلیل تنهایی احساس لذت بیشتری را به همراه دارد.

نحوه کسب مهارت کلامی متفاوت است به طوری که برخی و با تاخیر در کسب این مهارت مواجه هستند و گروهی در پاسخ به سوال دیگران همان عبارت را تکرار می‌کنند به طور مثال وقتی از او می پرسند "من چند نفر هستم" او پاسخ می دهد، "من چند نفر هستم".

نحوه بازی کردن نیز متفاوت است به طوری که علاقه دارند وسایل مختلف را مرتب پشت سر هم بچینند، درها را باز و بسته کنند، علاوه بر آنکه حرکات بدنی مانند بال بال زدن از علاقه مندی های خاص این گروه است.

کودکان درگیر، پایبندی بالایی به شرایط و روال ثابت دارند به طوری که همواره دستورالعمل های خاص را دنبال می‌کنند و علاقمند به پوشیدن لباس یکسان و خوردن غذای همیشگی دارند.

خانواده‌ها نیز از بی‌تفاوتی یا واکنش بیش از حد کودک اوتیسمی نسبت به احساساتی مانند درد و محرک های صدا و نور متعجب هستند به طوری که اگر برخوردی با زمین داشته و دچار آسیب‌دیدگی شود چندان ناراحت نمی‌شود اما از صداهای خاصی مانند گریه متنفر هست و ممکن است گوش های خود را نیز بگیرد، در حالی که تماشای پنکه بسیار لذت بخش است.

مزایا شناخت الگوی رشد کودکان

شناخت الگوی رشد کودکان به خانواده‌ها قدرت می‌بخشد نه تنها از سلامت فرزندشان مطمئن شوند بلکه در صورت مواجهه با چالش هایی عکس العمل به موقع داشته باشند. نوزادان از بدو تولد تا ۶ سالگی یک دوره رشد جسمانی و ذهنی را تجربه می‌کنند، بنابراین محدودیت هایی در این زمینه میتواند زنگ خطر هشدار دهنده باشد.

معمولاً اختلال اوتیسم در توانمندی های شاخصی محدودیت ایجاد می‌کند به طوری که چندان علاقمند به برقراری ارتباط نیستند و فعالیت‌های خاصی را نیز دنبال می کنند.

کودکان معمولاً می آموزند اطلاعات را از منابع مختلف دریافت کنند و در ذهن نیز ثبت نمایند تا مهارت های مختلف را بیاموزند.

با ورود به سن دو سالگی میتوان از توسعه توانمندی های ورزشی، یادگیری زبان و رابطه با افراد نزدیک شگفت زده شد به طوری که در این سن می توان شاهد تنهایی ایستادن و راه رفتن نیز بود.

چنین مهارتهایی به منزله سلامت کودک نیست بلکه باید بدانید بسیاری از کودکان درگیر اختلالات طیف اتیسم اگر چه نقصی در راه رفتن ندارند اما ممکن است در کسب آموزش حرف زدن دچار تاخیر مشهودی شوند، علاوه بر آن که ارتباطات غیرکلامی نیز ضعیف است.

رفته رفته دیگر نشانه‌های چنین اختلالی دیده خواهد شد بنابراین برای تشخیص دقیق نیازمند حضور در مطب متخصصان های درمانگر است تا از طریق معیارهای علمی و ابزارهای مختلف، چنین فرآیندی را صورت دهند علاوه بر آنکه داده‌های تجربی خانواده ها و افراد نزدیک نیز بسیار کمک کننده است.

تشخیص حرکات بچه های اوتیسمی در چه سنی است؟

تشخیص زودهنگام علائم هشدار دهنده اوتیسم می‌تواند کیفیت خدمات درمانی را نیز مشخص کند. معمولاً می‌توان چنین شواهدی را در حدود ۲ تا ۳ سالگی شاهد بود بنابراین بررسی جنبه های مختلف روابط ارتباطات و علایق بین فردی کودکان اهمیت بالایی دارد.

بد نیست بدانید کودکان درگیر اوتیسم از نظر همدردی چندان قدرتمند نیستند، ضعف در ارتباطات به نحوی است که این گروه از نظر مهارتهای کلامی متوجه ساده ترین کلمات نشده و در درک حالت صورت و زبان بدن اطرافیان محدودیت دارند. گفتار طوطی بار نیز در بین برخی، رایج است.

علاقه مندی های خاص بچه های اوتیسم

کودکان درگیر اوتیسم همواره شواهد یکسانی ندارند، باید شدت عارضه را به عنوان یک پارامتر تاثیرگذار پذیرفت اما متاسفانه برخی از افراد به دلیل کمبود اطلاعات چندان خصوصیات گروه را نمی‌شناسند و ممکن است کودکان اوتیسمی را کند ذهن بدانند. در حالی که بسیاری از نظر هوش، توانمندی معقولی دارند و حتی میتوانند زندگی مستقلی را نیز شکل دهند.

این گروه از کودکان معمولاً به فعالیت‌های خاصی علاقه مند هستند به طوری که ساعت ها زمان صرف چنین مهارت هایی می کنند. به موارد نمادین مانند حروف، اعداد و نمودار آب و هوا علاقه‌مند هستند و توانمندی‌های شاخص حافظه شما را نیز متعجب زده می کند.

اگرچه می توان اشاره کرد شواهد مشترک بین کودکان درگیر اوتیسم، محدودیت در روابط اجتماعی است اما ظاهرا این اختلال از فردی به فرد دیگر متفاوت است. بنابراین اقدامات درمانی نیز همواره یکسان نیستند. در مواردی فرد ممکن است با استرس و اضطراب مواجه باشد که خدمات درمانی می‌توانند بسیار کمک کننده باشند.

گفتار درمانی و کاردرمانی نیز از دیگر مواردی هستند که می‌توانند به نگرانی خانواده‌ها درباره سلامت کودکان پایان دهند. خوشبختانه حال در کشورمان متخصصان زبده حضور دارند که می‌توان از طریق دستورالعمل‌های پزشکی، شاهد بهبود شرایط قربانیان بود.

علت واکنش های خاص کودکان اوتیسم

کودکان درگیر اوتیسم، حسگرهای حساسی دارند به طوری که علاوه بر داشتن حافظه قدرتمند در ثبت جزئیات نیز عملکرد روشنی دیده می شود، بنابراین نباید از حساسیت بالا متعجب شد.

برخی از محرک های لمسی و صوتی می توانند منجر به واکنش های شدید شوند. ممکن است که تعجب کنید برخی شامپوها نیز می‌توانند موجب بیزار باشند و یا کودکان با شنیدن صدای جاروبرقی، عصبانیت غیر معمولی را نشان دهند.

این گروه وابستگی بالایی به روال ثابت دارند بنابراین نباید به یکباره شرایط را تغییر داد که می تواند استرس و اضطراب را نیز به همراه داشته باشد که این وحشت زدگی به تشدید علائم رفتاری منجر می‌شود.

نحوه تعامل و ارتباطات بین فردی بچه های اوتیسم

تعامل بین فردی در واقع شامل واکنش فرد نسبت به احساسات دیگران و نگرش نسبت به اشتراک احساساتی مانند شادی، علاقه و موفقیت است بنابراین باید مواردی همچون نگاه، حالت چهره، وضعیت بدن و ... را نیز مدنظر قرار داد. قربانیان اوتیسم از نظر رفتاری به گونه ای هستند که نه تنها علاقه‌مند به تنهایی بوده بلکه حضور در جمع های مختلف را تحمل نمی کنند.

این اختلال، در کسب مهارتهای کلامی محدودیت دیگری را به همراه دارد به طوری که لحن غیر عادی می‌تواند اطرافیان را متعجب زده کند و برای پیگیری دستورالعمل های گفتاری نیز چالش جدی دارند به طوری که نباید انتظار پیگیری روند مکالمه را داشت.

عدم علاقه به برقراری ارتباط چشمی نیز می تواند به عنوان یک زنگ خطر جدی در سنین پایین، تلقی شود بی جهت نیست که برای درک اشارات بدنی چالش دارند.

الگوی رفتاری کودکان اوتیسمی به گونه ای است که وابستگی شدید به برخی وسایل و مواد احساس می‌کنند و پایبندی بالایی نسبت به تکرار مراحل دارند.

شناخت اوتیسم با کمک الگوی کلامی کودکان

پیگیری الگوی کلامی کودکان اهمیت دارد با توجه به آنکه نخستین مهارتی است که در کودکان به راحتی قابل توجه است و باید تاخیر در چنین توانمندی را جدی گرفت.

معمولاً کودکان تا ۳ سالگی می‌توانند تا حدودی افکار و احساسات خود را به اشتراک بگذارند و برای نیازهای خود درخواست‌های نیز داشته باشند اما قربانیان اوتیسم متفاوت هستند و ممکن است حتی حرف نزنند.

اگر فرد به بیماری های خاصی مانند ذات الریه یا دیابت مشکوک باشد پزشک آزمایشات بالینی مانند آزمایش خون را تجویز می‌کند که روند تشخیصی را در کمترین زمان ممکن می‌کند اما برای بیماری‌های روانی یا اختلالات رشدی چنین ابزارهایی نه تنها کارآمد نیستند بلکه ممکن است وقت و هزینه را نیز تلف کنند به طور مثال آزمایش خون به شخص، کمکی برای تشخیص افسردگی نمی‌کند بنابراین شناخت علائم هشدار دهنده بسیار کمک کننده است.

افراد نزدیک کودک مانند والدین و معلمان می توانند در تشخیص چنین معضلاتی بسیار کارگشا ظاهر شوند.

تاثیر سابقه خانوادگی و بروز اوتیسم

سابقه خانوادگی تاثیر روشنی بر بروز اوتیسم دارد. بد نیست بدانید که نتایج تحقیقات نشان داده است که احتمال ایجاد طیف اوتیسم حتی در دوقلوهای یکسان در مقایسه با دیگر خواهر و برادران چندین برابر است، بنابراین نمی توان تاثیر عوامل ژنتیکی را سرسری گرفت.

اختلال طیف اوتیسم به عنوان یک مشکل رشدی عصبی متفاوت با دیگر اختلالاتی همچون بیش فعالی و یا اختلالات یادگیری است، متخصصان تخمین می زنند که افراد مبتلا حدود ۱ درصد از جمعیت هستند که می‌توانند گروه بزرگسال یا کودک باشند. بد نیست بدانید که شیوع اختلال بیش فعالی حدود ۴ تا ۵ درصد بوده و قربانیان درگیر اختلال یادگیری نیز ۳ درصد برآورد شده اند.

ممکن است احساس کنید که نسبت طیف اوتیسم در مقایسه با سایرین چندان بالا نیست اما باید بپذیرید تبعات این چالش رفتاری به شدت پر رنگ است به طوری که حمایت خانواده ها و گروه های مختلف را نیازمند هستند.

تاثیر شرایط محیطی بر بروز اوتیسم کودکان

اوتیسم از جمله اختلالاتی است که نه تنها در اثر عوامل ژنی بروز نمی‌کند بلکه نیاز بوده، با شناخت پارامترهای تاثیرگذار محیطی، ریسک درگیری برای کودکان را کاهش داد.

مادران باردار باید نسبت به رژیم غذایی و شرایط زندگی خود حساسیت بالایی داشته باشند. سیگار کشیدن در زمان بارداری و نداشتن رژیم غذایی مغذی علاوه بر سن بالای پدر و مادر، کمبود وزن در زمان تولد می‌تواند ریسک درگیری را افزایش دهد.

متخصصان توصیه می‌کنند مادران باردار مواد غذایی حاوی اسید فولیک مانند کلم بروکلی، تخمه آفتابگردان، نعنای خشک، موز و بادام زمینی را فراموش نکنند که می‌تواند به سلامت جنین کمک شایانی کند.

متاسفانه حضور در شرایط خاص که دارای آلاینده‌های محیطی، حشره‌کش و مواد پلاستیکی نیز هستند منجر شده است افراد بسیاری درگیر شوند‌.

متخصصین تاثیر گذار بر تشخیص اوتیسم

برای تشخیص و تجویز خدمات درمانی متخصصان مختلفی می توانند تاثیر گذار باشند، پزشک متخصص مغز و اعصاب، روانپزشک کودک و پزشک متخصص اطفال می تواند چنین فرآیندی را ممکن کنند. خانواده ها باید در صورت مواجهه با شواهد نگران‌کننده هر چه سریعتر برای مشاوره به متخصصان درمانگر مراجعه کنند.

نتایج درمان طیف اوتیسم چگونه است؟

اوتیسم همانند دیگر مشکلات معمولی نیست. بنابراین نباید انتظار داشت که با جراحی و آموزش، علائم آن کاملاً برطرف شوند بلکه باید به عنوان یک مشکل مادام العمر برای فرد در نظر گرفته می شود اما به این مفهوم نیست که تاثیری در بهبودی ندارد. در صورتی که افراد مبتلا از حمایت مناسب برخوردار شوند، می توانند سختی امور روزمره را بهتر متحمل شوند و برای مراودات اجتماعی انگیزه بیشتری داشته باشند.

اوتیسم در واقع محدودیت‌های خود را در زمینه ارتباطات اجتماعی، کلامی، سرگرمی و فعالیت های مورد علاقه تحمیل می کند به طوری که از نظر توانمندی‌های اجتماعی، ضعف جدی دارند که این آسیب‌ها مادام‌العمر هستند و تاکنون دارویی برای درمان قطعی کشف نشده است.

راهنمایی برای والدین درگیر اوتیسم کودکان

پیگیری حرکات بچه های اوتیسم می تواند به خانواده ها درباره تشخیص این اختلال کمک کند اما نیاز بوده اقداماتی را پس از شناخت قطعی انجام دهند که می تواند تبعات این چالش را کمرنگ کند. در ادامه به چند مورد اشاره شده است:

خانواده ها باید این واقعیت را بپذیرند که فرزندشان با یک مشکل جدی مواجه است. مقاومت در برابر چنین دیدگاهی می تواند مشکلات بسیاری را رقم زند، متاسفانه برخی از والدین همواره انکار می‌کنند و بارها و بارها کودک را برای مشاوره پزشکی مجبور می کنند. اگر چه چنین رفتاری می تواند تا حدودی قابل درک باشد اما باید پذیرفت استفاده از خدمات درمانی در بازه طلایی می تواند شانس بهبودی را چندین برابر افزایش دهد.

مدیریت رفتار و استفاده از جنبه های مختلف درمانی می تواند بازدهی درمان را چندین برابر نماید. نباید انتظار داشت که در زمان کوتاهی چنین تجویزاتی کفایت کنند بلکه مسیر درمان نیازمند حمایت همیشگی خانواده هاست.

همکاری متقابل و پشتیبانی همیشگی در بین اعضای خانواده می تواند بسیار کمک کننده باشد به طوری که تبعات این اختلال نیز کمرنگ شوند، در صورتی که با چالش های روانی مواجه شده اید می توانید از روانشناسان کمک بگیرید.

فشار و چالش هایی که والدین با آن مواجه هستند، توسط افراد عادی چندان قابل درک نیست. احساساتی مانند ناامیدی، درماندگی و اضطراب می توانند کیفیت زندگی را به چالش بکشانند، به طوری که چندان توانمند برای انجام امور روزمره نیز نباشد بنابراین مشاوره منظم با روانپزشک می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.

حفظ ارتباط با دیگر خانواده‌هایی که چنین درد مشترکی دارند بسیار می تواند کمک کننده باشد. حضور در گروههای این چنینی را باید والدین در نظر بگیرند که می‌تواند منافع بسیاری را به همراه آورد.

بهبود اختلال اوتیسم به چه صورت هست؟

اوتیسم شواهدی از علایم مختلف را به افراد تحمیل می‌کند بنابراین ممکن است خانواده ها در شناخت این معضل، با سختی هایی مواجه شوند. البته باید بدانید جنسیت از مهمترین فاکتورهایی است که می‌تواند در بروز درگیری، شدت آن و نحوه علایم تاثیرگذار باشد.

پیشنهاد می‌شود خانواده‌ها با آگاهی از روند درگیری فرزندشان، این اختلال را در زمان طلایی تشخیص دهند. مطمئناً متخصصان درمانگر با ابزارهای کارآمد می توانند به تشخیص و درمان کمک کنند اما بازدهی وابسته به رفتار خانواده ها نیز هست.

گروه درگیر طیفی ضعیف می‌توانند حتی زندگی معمولی را اداره کنندو همچون سایرین در زمینه تحصیل و اشتغال موفق ظاهر شوند اما باید پذیرفت گروه درگیر طیف شدید، معلولیت‌های جدی را احساس خواهند کرد که می‌تواند زندگی دیگر اعضای خانواده را نیز دچار تنش های نماید.

تبعات ناشی از اوتیسم

اوتیسم اختلالی است که محدودیت‌های جدی در زمینه روابط اجتماعی را به فرد تحمیل می‌کند به گونه‌ای که قادر نیست در اجتماعات و دورهمی های معمول حضور پررنگ داشته باشد. متاسفانه برخی علاوه بر دست و پنجه نرم کردن با چنین چالش‌هایی ممکن است از نظر اضطراب، افسردگی و بیش فعالی نیز شواهدی را تجربه کنند، علاوه بر آنکه نتایج تحقیقات نشان داده است که صرع و تشنج در بین این گروه دور از انتظار نخواهد بود. خوشبختانه خدمات درمانی به ویژه دارودرمانی توانسته نتایج شایانی را به همراه داشته باشد.

مشکلات گوارشی کودکان اوتیسم

از دیگر حرکات بچه های اوتیسم پیکا خواری یا هرزه خواری است به طوری که علاقه بسیاری به تناول مواد غیر سالم مانند خاک، سنگ و کاغذ و ... نشان می‌دهند که می‌تواند آسیب‌های جدی را به همراه داشته باشد. خانواده ها همواره نسبت به وابستگی بالای فرزندشان به مواد غذایی خاص نیز شاکی هستند بی جهت نیست که مشکلاتی مانند یبوست، اسهال مزمن و بیماری های التهابی روده ای بالایی دارد که بر خلق و خو تاثیراتی را بر جای گذاشته است.

سخن آخر

اگر درباره نحوه بازی، یادگیری، گفتگو، رفتار و حرکات فرزندتان نگرانی دارید باید احساس خود را جدی بگیرید و مشاوره با متخصصان را ترتیب دهید. پزشک متخصص اطفال می تواند بر اساس پرسشنامه اطلاعات دقیق تر را دریافت کند و خدمات درمانی را پیشنهاد دهد. به یاد داشته باشید اگر چه شما با فرزندتان مراوده نزدیکی دارید و می توانید زنگ خطر های هشدار دهنده را تشخیص دهید اما متخصصان درمانگر موظفند در این زمینه نظردهی کنند.