حرف زدن کودکان اوتیسم - آیا کودکان اوتیسم حرف می زنند

آیا کودکان اوتیسم حرف می زنند؟ ممکن است سوال شما نیز باشد. شناخت الگوی کلامی می تواند در واکاوی اختلالات رشدی و عصبی کمک شایانی ارائه کند بنابراین خانواده ها باید آگاهی خود را درباره مشخصات خاص اوتیسم نیز بهبود بخشند تا اقدامات موثری را برای تشخیص زودهنگام و درمان شکل دهند. 

حقایقی درباره اختلال اوتیسم

اختلال اوتیسم به عنوان یک اصطلاح جامع برای مشکلات شایع رشدی محسوب می شود. عمده ضعف قربانیان درگیر، متمرکز بر تعاملات و ارتباطات اجتماعی است. این گروه، علایق محدودی دارند و فعالیت‌های تکراری را به شدت پیگیری می‌کنند. شدت عارضه برای تمامی قربانیان به یک شکل نیست و نباید انتظار داشت که محدودیت‌های رفتاری همواره یکسان باشند.

اقدامات درمانی می‌تواند چالش‌های ناشی از این اختلال را کمرنگ کنند علاوه بر آن که با آموزش کارآمد، می‌توان حمایت لازم از کودکان درگیر را صورت داد به طوری که در زندگی اجتماعی نیز نقش شایانی داشته باشند.

زنگ خطر هشدار دهنده اوتیسم کودکان

علائم هشدار دهنده اوتیسم، معمولاً در سنین نوزادی بین ۱۸ تا ۳۶ ماهگی نیز قابل شناسایی هستند اما باید برای تشخیص قطعی تا بزرگسالی صبر کرد.

رفتار مشترک کودکان اتیستیک را می‌توان محدودیت در ارتباطات اجتماعی ،رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری اشاره کرد. حضور در مطب متخصصین درمانگر، شرایطی مهیا می کند تا تحت مراقبت های روانی و آموزشی قرار گیرند که به توسعه مهارت کلامی، شناختی، حسی حرکتی، سازگاری رفتار و مدیریت احساسات کمک شایانی می‌کند.

نقص در تعاملات اجتماعی کودکان اوتیستیک چگونه است؟

عدم لبخند زدن در واکنش به رفتار دیگران، اولین سرنخ وجود اختلال اوتیسم است که والدین باید این زنگ خطر هشدار دهنده را جدی بگیرند. با افزایش سن، شواهد رفته‌رفته پررنگ‌تر خواهند شد به طوری که اطرافیان متوجه میشوند کودک توجهی به درخواست اطرافیان ندارد و حتی رغبتی برای بازی با عروسک و دیگر وسایل مورد علاقه ندارد.

نباید انتظار دوستیابی استاندارد از این گروه داشت با توجه به آنکه اغلب عاشق تنهایی هستند و تمایلی به حضور در جمع همسالان نیز ندارند. برخلاف برخی تصورات مردم عادی، کودکان مبتلا به اوتیسم، قادر به ابراز محبت هستند اما شیوه ای خاص دارند که از سوی اطرافیان درک نمی شود. عمده نقصی که می‌تواند ارتباطات اجتماعی را تحت تاثیر قرار دارد، عدم تمایل به اشتراک احساس است.

نحوه خاص بازی کودکان اتیستیک

کودکان درگیر اتیسم معمولاً نمی دانند که باید با دیگر کودکان همسن، چگونه بازی کنند و اغلب تنهایی را برمی‌گزینند. عمده اسباب بازی مورد علاقه آنها وسایلی است که می‌توانند در صف، منظم بچینند و یا ساعت ها بدون خستگی، حرکات آنها را دنبال کنند.

مرز تشخیصی اوتیسم و ناتوانایی های مشهود

متاسفانه در گذشته به دلیل ناآگاهی، ناتوانی های قربانیان اوتیسم به شدت پررنگ یاد می‌شد به طوری که این گروه را عقب مانده و ناتوان نیز می دانستند، در حالی که چنین دیدگاهی بسیار بدبینانه است. این اختلال در تمامی افراد به یک شکل تظاهر نمی آید، گروهی می‌توانند زندگی مستقلی را نیز پیش ببرند و موفقیت هایی را نیز رقم زنند.

باید مرز تفکیکی اوتیسم و ناهنجاری های عاطفی را شناخت. این اختلال عمده تمرکز را بر ارتباطات اجتماعی تحمیل می کند به طوری که فرد قادر نیست در اجتماع نیز نقش پررنگی را ایفا کند و اغلب اوقات خود را به تنهایی سپری می کند.

مطمئنا راحت نیست که وضعیت خاص کودکان اوتیسم را درک کرد، با توجه به آنکه رفتارهای عجیب و غریب بسیاری را به نمایش می‌گذارند و همواره علاقمند به فعالیت های کلیشه ای هستند، البته امتناع از نگاه کردن و عدم لبخند را نیز نباید از یاد برد که کمک می کند، علاوه بر شناخت دقیق علائم این گروه برای بهبودی نیز نتایج شایانی را احساس نمود‌.

آموزش کارآمد در مدرسه برای تمامی گروه درگیر اوتیسم امکان پذیر نیست، با توجه به آن که بسیاری از شدت شدید این اختلال رنج می‌برند و برای معمول‌ترین امور خود نیز نیاز به حمایت والدین دارند.

اختلال اوتیسم چگونه بیان می‌شود؟

تظاهرات اوتیسم، نه تنها از فردی به فرد دیگر متفاوت است بلکه باید پذیرفت شدت عارضه نیز همواره یکسان نیست. شواهد این قبیل از مشکلات وابسته به پارامتر های بسیاری است اما می توان ویژگی های مشترک را در حیطه‌های تعاملات اجتماعی و ارتباطات گروهی و نمایش رفتارهای تکراری دانست. 

سطح هوش افراد درگیر نیز برخلاف باور عموم که همواره پایین تلقی میشد، نبوده بلکه برخی از هوش برتر برخوردارند و گروهی نیز با ناتوانی های شدید فکری مواجه هستند.

علل اوتیسم کدامند

امروزه علیرغم پیشرفت علم تا به کنون نتایج تحقیقات نتوانستند علل اوتیسم را به درستی بیان کنند اما همچنان متخصصان در تلاش هستند تا با واکاوی دقیق چنین شواهدی را مشخص کنند. نباید از یاد برد ناهنجاری های تکاملی عصبی نقش پررنگی در بروز اوتیسم ایفا می کنند. در این گروه رشد مغز و نحوه سازماندهی و اتصال نورون ها به شکل غیر طبیعی بوده که می تواند محدودیت هایی را در مناطق مختلف مغز پدید آورد. البته نباید نقش استعداد خانوادگی را در بروز چنین چالش هایی از یاد برد. 

در صورت وجود برخی ناهنجاری های ژنتیکی که می‌توانند تبعاتی برای رشد مغز پدید آورند، درگیری با چنین چالش‌هایی دور از انتظار نیست.

مادران باردار نیز می‌بایست سبک زندگی سالمی داشته باشند تا ریسک درگیری نوزاد به اوتیسم کاهش یابد. متاسفانه عواملی همچون سرخچه می‌تواند احتمال درگیری را برای نوزادان چندین برابر کند. برخلاف دیدگاه برخی باید پذیرفت که تحصیلات و کیفیت روابط والدین و فرزندان نمی توانند بر شیوع اوتیسم تاثیر داشته باشد. همچنین شواهد علمی نیز ارتباط بین واکسن و درگیری با این عارضه را رد می کنند.

فرایند تشخیص اوتیسم چگونه است؟

فرایند تشخیص اوتیسم وابسته به آزمایش خاصی نیست اما می‌توان از طریق داده های رفتاری که اغلب توسط والدین و اطرافیان دریافت می شوند، قضاوت درستی درباره وجود چنین اختلالی داشت. بنابراین اختلال اتیسم توسط تیم تخصصی و آموزش دیده، می بایست صورت گیرد که خانواده با اشتراک اطلاعات رفتاری می توانند نقش پررنگ نیز داشته باشند.

در چه سنی میتوان اوتیسم را تشخیص داد؟

اختلال طیف اتیسم، محدودیتهای جدی در زمینه تعاملات اجتماعی و ارتباطات گروهی دارد. خانواده‌ها باید اطلاعات خود را درباره چنین اختلالاتی افزایش دهند تا در زمان طلایی، زنگ خطرهای هشدار دهنده را تشخیص دهند. پزشکان معتقدند نخستین شواهد پس از سال اول تولد، قابل پیگیری هستند اما برای اطمینان از شناخت این گروه اختلالات بهتر است تا دو سالگی صبر کرد.

آیا اوتیسم قابل درمان است؟

در شرایط فعلی علم، نمی‌توان انتظار درمان کامل اوتیسم را داشت البته پیشرفت های بسیاری در خدمات درمانی صورت گرفته است به طوری که می توان حمایت لازم را از این گروه از افراد داشت که فرصتی مهیا کرده‌اند تا در هر سن و سطح درگیری فرد، شاهد پشتیبانی قدرتمندی از نوع آموزش های اجتماعی و آموزش‌های ساختاریافته باشد.

خانواده‌ها نباید فراموش کنند اگر چه افراد درگیر اوتیسم در هر سنی می توانند تبعات این اختلال را کمرنگ کنند اما هرگز همچون مردم عادی مهارت‌ کسب نمی‌کنند.

پزشکان توصیه می کنند خانواده ها زمان طلایی برای درمان را جدی بگیرند تا متناسب با سطح درک و یادگیری، بهبودی حاصل شود البته نباید از یاد برد اگرچه درمان کامل اتیسم ممکن نیست اما خدمات درمانی نتایج خارق‌العاده ای بر دیگر تظاهرات بالینی و اختلالات خواب و اختلالات رفتاری بر جای گذاشته اند.

در روند درمانی اولویت متخصص درمانگر احترام به تفاوت‌های فردی بوده که می بایست کمک کرد چالش‌های این اختلال سریعتر کمرنگ شوند علاوه بر آن که انتظار می‌رود اطرافیان به ویژه خانواده ها درک درستی از محدودیت‌های این اختلال داشته باشند تا خود را با شرایط این گروه وفق دهند. چنین اقدامی کمک می کند افراد مبتلا به اوتیسم نیز برای زندگی مستقل انگیزه داشته باشند.

چالش های اوتیسم برای خانواده ها

خانواده های درگیر اوتیسم همواره شرایط آرام بخشی را تجربه نمی کنند، این اختلال پیچیده، محدودیت های جدیدی را به همراه دارد اما باید پذیرفت در صورت استفاده از خدمات درمانی می‌تواند زندگی لذت بخش تری را تجربه نمود و محدودیت‌ها را پشت سر گذاشت. علی رغم پیشرفت علم و تکنولوژی، تاکنون علل رفتار خاص قربانیان اوتیسم پنهان مانده است ولی می‌توان از طریق معیارهای پزشکی، قربانیان را در زمان طلایی نیز تشخیص داد و برای استفاده از خدمات درمانی، چاره‌ای اندیشید.

آنچه که امیدواری و راحتی بسیاری را برای خانواده های درگیر اوتیسم به ارمغان آورده است، حضور والدین در انجمن های مشترک بوده که می توانند مشکل را برطرف کنند. رویکردهای درمانی مختلفی برای اوتیسم تاثیر گذار معرفی شده اند که می‌بایست در مطب متخصصان درمانگر، چنین خدماتی را به کاربرد.

آموزش کودکان درگیر، زمانی میسر است که پارامتر هایی همچون سن، شدت درگیری و شرایط را مدنظر قرار داد. حضور در مطب متخصصین درمانگر تنها برای ارزیابی جسمی نیست بلکه از طریق پرسشنامه هایی نیز به جمع آوری اطلاعات مرتبط با کودک پرداخته می شود و نباید از یاد برد علاوه بر والدین دیگر مراقبان همچون معلمان نیز تاثیرگذار هستند.

نقش والدین برای کمرنگ کردن شواهد اوتیسم

اوتیسم به عنوان اختلال رشدی عصبی کودکان محسوب می شود که می تواند چالش هایی را برای خانواده‌ها نیز به همراه آورد. والدین علاوه بر نقش تشخیصی میبایست با اقدامات درمانی مسیر بهبودی را ممکن کنند، علاوه بر آن که رفتارهای خود را نیز باید به گونه‌ای پیش ببرند که چالش جدیدی رقم نخورد و شاهد تشدید علائم نیز نباشند‌.

باید به کودکان اتیستیک بیاموزید که نیازها و درخواست های خود را مطرح کنند. حضور در جلسات درمانی نیز فرصتی مهیا می‌کند تا از طریق تکنیک‌های خاص، نقص بر تعاملات اجتماعی کمرنگ شوند.

اگرچه نحوه بازی کردن و وسایل مورد علاقه کودکان اوتیسمی متفاوت است اما درمانگر یا والدین می توانند از این طریق آموزش های خود را نهادینه کنند. به طور مثال در صورتی که کودک اشاره به ماشین اسباب بازی دارد می توان با تشویق کمک کرد تا کلمه ماشین را بیان کند و پس از موفقیت در انجام این کار، یک پاداش نیز در نظر گرفته شود. رفته رفته می توان چنین شیوه ای را برای آموزش دیگر واژگان نیز به کار برد که کمک می‌کند دایره واژگان و ارتباطات شخصی بهبود یابند به گونه ای که فرد می تواند نیازهای خود را شفاف بیان کند.

شناسایی گروه درگیر اوتیسم چگونه است؟

فارغ از سن و شدت عارضه اوتیسم باید پذیرفت گروه درگیر، شیوه‌های متفاوت برای درک جهان هستی دارند علاوه بر آنکه محدودیت‌های جدی در زمینه تعاملات اجتماعی نیز موجب می گردد که همواره شخصیتی منزوی داشته باشند به طوری که در سنین پایین خانواده‌ها ممکن است این گروه را خجالتی بدانند در حالیکه چالش ها عمیق تر هستند.

بسیاری از والدین بیان می کنند کودکان و نوجوانان درگیر اوتیسم در زمان عصبانیت، ممکن است واکنش های شدید احساسی مانند گریه به نمایش بگذارند، به طوری که وضعیت را نیز بغرنج می‌کنند.

نباید انتظار داشت این گروه توجه خود را به دیگران بگذارند و تصمیم گیری های درستی نیز داشته باشند. ناامیدی، عصبانیت و ناراحتی می تواند روند تربیتی را نیز تغییر دهد.

مهمترین ضعف های اختلالات طیف اوتیسم برای گروه درگیر

چالش‌های روابط اجتماعی در قربانیان اوتیسم به شدت پر رنگ هستند به طوری که مراودات اجتماعی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند. این گروه نه تنها به دنبال توجه دیگران نیستند، بلکه درک احساسات و افکار دیگران را نیز چندان قادر نیستند. نباید انتظار داشت که تعاملات سازنده‌ای با سایرین داشته باشند و اغلب از تماس چشمی و تفهیم حالت چهره دیگران نیز گریزانند.

چالش های ارتباطی کودکان اتیستیک

اختلال اوتیسم، نواقصی بر توانمندی های ارتباطی نیز تحمیل می‌کند به طوری که الگوی کسب مهارت کلامی متفاوت با سایرین است البته باید تاخیر در توسعه زبان را نیز پذیرفت به طوری که از زبان بدن چندان استفاده نمی کنند. همچنین عدم کاربرد درست واژگان محدودیت‌های دیگری نیز رقم می زند.

این گروه چندان تمایلی به نزدیک شدن حتی با هم سن و سالان نیز ندارند، نباید انتظار پاسخ به کمک دیگران را نیز داشته باشند.

نحوه رفتار کودکان اوتیسمی

خانواده ها باید بدانند افراد درگیر اوتیسم، منزوی نیستند و اغلب علایق اندک با وابستگی شدید دارند به طوری که همواره، رفتارهای خاصی را تکرار کنند. بد نیست بدانید که چنین فعالیت‌هایی، رضایت و شادی وصف ناپذیری را به همراه دارد و می‌تواند هیجانات منفی روانی را سرکوب کند.

از دیگر ویژگی های خاص برای کودکان اوتیسیک، بازی های خاص است به طوری که همواره یک وسیله متفاوت را بر می گزیند و دائماً با آن سرگرم هستند. گروهی نیز همواره اطلاعات خود را درباره آن بیشتر می کنند و تمایل ندارند با دیگران نیز به اشتراک بگذارند. 

جالب آنکه وسایل خاصی مانند ماشین لباسشویی و ماشین چمن زنی برای کودکان اوتیسیک بسیار جذابیت دارد. چالش های حسی در گروه مبتلا اتیسم نیز شیوع بالایی دارد به طوری که نسبت به محرک های محیطی همچون لمس، بوییدن و چشیدن برخی مواد، واکنش غیر معمول نشان می دهند بنابراین خانواده ها باید مواظبت بالایی نسبت به چنین شواهدی داشته باشند.

علائم خاص برای تشخیص اوتیسم کودکان

شناخت علائم هشدار دهنده اوتیسم کمک می کند، چنین شواهدی را قبل از ۳ سالگی یافت. شواهدی همچون نقص در ارتباطات و تعاملات اجتماعی و توسعه زبان را باید جدی گرفت علاوه بر آنکه نحوه درخواست بازی کردن و علایق این گروه متفاوت است به طوری که ساعت ها می توانند زمان برای فعالیت های یکنواخت و تکراری اختصاص دهند بدون آنکه خسته شوند.

فرایند تشخیص اوتیسم به چه شکلی صورت میگیرد؟

در صورت مشکوک بودن فرزندان به اختلال طیف اتیسم باید راهی مطب متخصص درمانگر شد که می‌تواند روانشناس کودک باشد تا ضمن ارزیابی فیزیکی، تشخیص قطعی صورت گیرد.

مطمئنا برای تایید تشخیص باید پارامترهای بسیاری را مدنظر قرار داد علاوه بر آنکه تنها شواهد رفتاری کمک کننده نیستند بلکه معیارهای بسیاری در این امر دخیل هستند به همین دلیل روانپزشک یا روانشناس، سوالاتی را مطرح می کند تا ضمن مرور تاریخچه رشد کودک، چالشهایی که در زمینه تعاملات اجتماعی، بازی و ارتباطات نیز صورت می‌گیرند را بشناسد.

همچنین باید خانواده‌ها، اطلاعاتی درباره شرایط و رفاه خانوادگی در طی زندگی کودک را نیز بیان کنند. برخی سوالات نیز متمرکز بر مواردی هستند تا ذهنیت روشنی برای علائم و مشکلات روحی این چالش ترسیم شود.

زمانی میتوان تشخیص اوتیسم را تایید کرد که علاوه بر معاینه فیزیکی، رفتار کودک در محیط های مختلفی مانند مهدکودک، مدرسه و دیگر محیط های اجتماعی نیز رصد شود. در صورت لزوم نیز ارزیابی حتی ممکن است گسترش یابد.

چرا افراد به اختلال طیف اوتیسم مبتلا می شوند؟

اختلالات طیف اتیسم عمدتاً به دلیل شرایط ژنتیکی رخ می‌دهند علاوه بر آن که باید سبک زندگی سالمی را نیز داشت تا ریسک درگیری کاهش یابد. هنوز تحقیقات نتوانسته اند به طور دقیق ژن خاص و عوامل خطرزا را مشخص کنند اما بسیاری از ژنهای احتمالی کشف شده اند.

نحوه درمان اختلالات طیف اوتیسم چگونه هستند؟

درمان طیف اوتیسم، شرایطی مهیا می‌کند که نه تنها فرد زندگی با کیفیتی را تجربه کند بلکه به رشد و استقلال نیز دست یابد. از دیگر مزایای بهبودی اوتیسم می‌توان توسعه زبان و توانمندی های ارتباطی را اشاره کرد علاوه بر آنکه تعاملات اجتماعی نیز ارتقاء می‌یابند و فرد می‌تواند برای دستیابی به علایق خود تلاش کند. 

مطمئناً تعویق در دریافت خدمات درمانی می‌تواند مشکلات روحی و جسمی بسیاری را به فرد تحمیل کند علاوه بر آنکه به دلیل عدم سازگاری خانواده‌ها نیز دچار ناامیدی خواهند شد و نمی‌توانند تلاشی برای کسب مهارت فرزندشان انجام دهند.

برنامه درمانی اوتیسم چگونه است؟

اوتیسم، اختلالی است که تبعات مختلفی را برای زندگی فردی و اجتماعی به همراه دارد بنابراین باید برنامه درمانی جامعی را مدنظر قرار داد تا شواهد مختلف این اختلال کاهش یابند. درمان عمدتاً به‌صورت شیوه های آموزشی ویژه در محیط هایی مانند مهدکودک و مدرسه بوده تا فرد بتواند زندگی معمول خود را نیز پیش ببرد.

والدین باید اطلاعات خود را درباره این اختلال و تبعات ناشی از آن افزایش دهند تا بتوانند در بهترین شکل برای کودکان و نوجوانان درگیر اوتیسم راهنمایی‌هایی را ارائه کنند.

ممکن است پزشک برای برخی کودکان و نوجوانان، فعالیت های اجتماعی ویژه و سازماندهی شده توصیه کند که ضمن توسعه مهارت‌های اجتماعی، فرصتی برای رشد منحصر بفرد نیز هست از جمله می‌توان دریافت عصرانه در مدرسه و یا گذراندن دوره های آموزشی با دیگر هم سن و سالان را اشاره کرد.

در برخی از کشورها به دلیل اهمیت بهداشت روان، گروه درگیر اوتیسم در کلاس ها مدارس و کالج های ویژه فعالیت می‌کنند که می‌تواند ضمن کاهش تبعات ناشی از اوتیسم، فرد را برای حضور در اجتماع و ایفای شغل های مختلف نیز همراهی کند.

نتایج دارودرمانی بر اوتیسم

نمی‌توان به درمان صددرصد اختلال طیف اتیسم امیدوار بود اما تشخیص زودهنگام و دریافت خدمات درمانی فرصتی منحصر به فرد است تا رشد این گروه از کودکان به درستی پیش رود.

دارودرمانی چندان تاثیری بر کاهش تبعات اوتیسم ندارد اما می‌تواند دیگر مشکلاتی که از طریق این اختلال پدید آمده‌اند همچون مشکلات خواب، صرع و اختلال نقص توجه و افسردگی را کاهش دهند بنابراین نباید به دلیل ترس از عوارض جانبی، گزینه‌های درمانی را رد کرد.

چگونه باید از ابتلا به اختلال اوتیسم پیشگیری کرد؟

بروز اختلال اوتیسم در موارد بسیاری، وابسته به عوامل ارثی است بنابراین می‌توان شیوه خاصی را برای پیشگیری از درگیری پذیرفت اما تغییر سبک زندگی مادر باردار می تواند شرایط را مهیا کند. حضور در محیط های آلوده و مصرف مواد غذایی ناسالم توصیه نمی شود.

اگر مشکوک هستید که کودک خردسال با علائم هشدار دهنده اوتیسم مواجه هست باید هر چه سریع‌تر متخصص درمانگر را مطلع کنید.

نمی توان اوتیسم را به عنوان یک بیماری خطرناک محسوب کرد بلکه چالشی است که زندگی را تغییر می دهد و مشکلاتی همچون اضطراب و افسردگی را نیز تحمیل می‌کند که می‌تواند زندگی دیگر اعضای خانواده را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

رابطه بین اُتیسم و بیش فعالی

شواهد یکسان اوتیسم و بیش فعالی ممکن است برخی را برای تشخیص، دچار چالش نماید، اگر چه این دو عارضه بسیار متفاوت هستند اما باید پذیرفت علائمی همچون نبود تمرکز و نقص در توجه بسیار حائز اهمیت هستند. خوشبختانه متخصصین درمانگر می‌توانند متناسب با خصوصیات هر یک، برنامه درمانی تاثیرگذاری را پیشنهاد دهند که زندگی در بزرگسالی را نیز به شکل بهتر رقم زند.

نمی توان آمار دقیقی برای درگیری اوتیسم بیان کرد با توجه به اینکه بسیاری از افراد به دلیل ناآگاهی والدین تاکنون شناخته نشده اند. 

چشم انداز آینده درمان اوتیسم چگونه است؟

اگرچه درمان کامل اوتیسم امکان پذیر نیست اما می‌توان با تشخیص زودهنگام، شرایطی مهیا کرد تا فرد از ناتوانی ها رها شده و برای حضور در اجتماع نیز انگیزه داشته و بتواند زندگی مستقلی را شکل دهد. 

استفاده از خدمات درمانی شرایط مهیا می‌کند که فرد یادگیری بهتر مهارت ها و چالش های ارتباطی و آموزش پزشکی را نیز پشت سر بگذارد و در آینده برای مشاغل مد نظر نیز موفقیت‌هایی را کسب خواهد نمود.

لزوم شناخت الگوی کلامی کودکان اوتیسیک

یادگیری مهارت های کلامی برای افراد درگیر اوتیسم چندان ساده نیست، این اختلال وضعیت خاصی را برای خانواده نیز رقم می زند به طوری که مشکلات بسیاری را برای ارتباط گیری احساس خواهند کرد بنابراین باید پیش زمینه درباره این اختلال و مشکلات ناشی از آن داشت.

اغلب قربانیان اوتیسم، چندان از مهارت کلامی قدرتمندی برخوردار نیستند به طوری که ممکن است واکنش تحقیرآمیز اطرافیان را نیز برانگیزاند. باید پذیرفت این نوع مشکل، چالشی متوقف کننده و محدودیت زا بوده که می تواند کیفیت زندگی را نیز متحول کند. 

در اغلب موارد رفتار کودکان اوتیسیک، دور از واقعیت به نظر می رسد که ممکن است خانواده‌ها را بسیار نگران کند. اگرچه درمان صد درصد رویای دور از دسترس به نظر می‌رسد اما می‌توان کمک کرد با خدمات درمانی، این چالش کمرنگ شود.

آیا کودکان اوتیسم حرف می زنند 

کودکان درگیر اتیسم، کم صحبت می کنند و گروهی نیز قادر به استفاده از کلمات و عبارات جهت تفهیم منظور خود نیستند. متاسفانه آنچه را از آنها انتظار می‌رود درک نمی کنند و با رفتارهای احساسی اطرافیان به شکل اضطراب، واکنش نشان می دهند. 

الگوی کسب مهارت کلامی در اغلب کودکان به یک شکل است و از چند ماهگی انتظار کسب توانمندی‌های خاص وجود دارد اما در گروه درگیر اتیسم، ضعف‌هایی به شدت پر رنگ است به طوری که نه تنها به احساسات و رفتار دیگران، عکس العملی نشان می‌دهند، بلکه خود نیز تلاشی برای ارتباط گیری ندارند.

بنابراین باید پذیرفت، قدرت کلامی گروه درگیر طیف اوتیسم ثابت نیست و برخی از این گروه، هرگز صحبت نمی کنند و تعدادی نیز می‌توانند با کسب توانمندی معمولا روابط خاصی را شکل می دهند.

جالب آنکه مهمترین ضعف‌های کلامی این گروه لحن گفتاری خاص بوده به شکلی که ریتم ثابت شنیده می شود. افراد نزدیک نیز بیان می کنند که عمده شکل گفتار، این گروه به صورت عبارات و جملات تکراری بوده که همواره با صوت ناهنجار بیان می شوند که تفسیر مفهوم، چندان میسر نیست.

اهمیت قدرت کلامی کارآمد برای کودکان

خانواده ها باید بدانند که زبان تنها برای بیان واژگان درست نبوده بلکه ارتباط گیری نیز از این طریق میسر می شود. باید با راهکارهای درمانی فرصتی مهیا کرد تا کودکان اوتیسمی متناسب با موقعیت، تعاملات اجتماعی قدرتمندی داشته باشند.

حال در قرن معاصر که نیاز به ارتباطات، به شدت جدی است باید محدودیت هایی که بر قدرت کلام تاثیرگذار هستند را پیگیری نمود. در ماه های نخست تولد، ممکن است نقص در مهارت های گفتاری با ناشنوایی و بدشنوایی اشتباه گرفته شود. 

استفاده از قدرت کلامی در قربانیان اوتیسم به یک شکل نیست. بسیاری ضعف مشهود در استفاده از واژگان ساده را نیز دارند بطوریکه مهارت کلامی نقص داشته و انتظار درک مطلب را کاهش می دهد اما گروه بسیاری علیرغم تفهیم نسبتاً خوب، چندان مهارت قدرتمندی ندارند.

از دیگر مشخصات این گروه می توان به استفاده از واژگان تکراری اشاره کرد، علاوه بر آنکه محدودیت در گفتار به شدت مشهود است. بسیاری از پزشکان نیز بیان می‌کنند که گروهی از کودکان اتیستیک صحبت می کنند و در حدود چهار سالگی شواهد بهتری دارند اما نباید، ضعف هایی همچون لحن نامناسب را از یاد برد.

عمده تظاهرات اوتیسم در زمینه مشکلات حرف زدن

حرف زدن کودکان اوتیسم می‌تواند زنگ خطر هشدار دهنده برای تشخیص این عارضه باشد، با توجه به آن که مهارت گفتاری می تواند تصویری از ارتباطات اجتماعی را نشان دهد. این گروه معمولاً چالش‌هایی احساس می‌کنند که در ادامه به چند مورد اشاره شده است:

کودک هیچ توانمندی در زمینه حرف زدن، ندارد.

جیغ مکرر، گریه و تولید اصوات گوشخراش نیز از دیگر رفتارهای شایع این گروه است و برخی همواره لحنی زمزمه مانند، دارند.

لحن خاص برای بیان واژگان نیز می تواند مشابه آدم آهنی باشد و تکرار مکرر واژگان نیز اغلب اطرافیان را آزار می‌دهد.

برخی نیز با لحن نامفهوم سعی در اشتراک افکار و نیازهای خود دارند که می‌تواند نقص دیگری را رقم زند.

تاثیر گفتار درمانی بر اوتیسم

متخصصین گفتار درمانی از جمله افرادی هستند که می‌توانند با علم و تجربه خود، محدودیت های کلامی کودکان و نوجوانان اوتیستیک را کاهش دهند و روند بهبودی را ممکن کنند. از جمله شیوه هایی که در گفتار درمانی برای محدودیت های گفتاری کارآمد ظاهر شده اند، چند مورد درج شده است که مطالعه آن خالی از لطف نیست:

کاربرد تصاویر کمک می‌کند فرد نیازها و درخواست های خود را بهتر بیان کند.

کودکان اتیستیک ممکن است محدودیت هایی در استفاده از واژگان و ساخت جملات داشته باشند، اما آواز خواندن مزایای بیشماری به همراه داشته است.

ماساژ عضلات صورت از دیگر شیوه‌های است که ضمن آرامش و ریلکس شدن، می‌تواند حرف زدن گروهی کودکان را بهبود بخشد.

تکنیک های بسیاری در گفتار درمانی وجود دارند که می‌توانند ضمن آموختن مهارت اجتماعی، محدودیت‌هایی که در بلع و غذاخوردن نیز وجود دارند را کاهش دهند.

نتایج گفتار درمانی برای مشکلات حرف زدن کودکان اوتیسمی

گفتار درمانی از جمله خدمات کارآمدی است که می تواند مشکلات شایع گفتاری کودکان اتیسمی را کاهش دهد، بگونه‌ای که بتوانند در اجتماع نیز حضور پررنگ داشته باشند. از جمله مزایای این شیوه می توان ساخت واژگان درست و بهبود روابط اجتماعی را اشاره کرد به گونه ای که می‌توانند در فعالیت‌های مختلفی همچون بازی نیز نقش آفرینی کنند و آموزش کارآمدی را تجربه نمایند.

گفتار درمانی در منزل برای کودکان اتیستیک چگونه است؟

مشکلات کلامی کودکان اوتیسمی، می تواند محدودیت جدی برای آنها و خانواده رقم زند. گفتار درمانی اما این گروه چالش ها را کمرنگ نموده و مزایای بیشماری را به ارمغان می آورد به طوری که میتوان با انجام تکنیک ها و تمارین در منزل، چنین محدودیت‌هایی را پشت سر گذاشت.

البته نباید فراموش کرد نوع راهکار درمانی وابسته به پارامترهای بسیاری بوده که از جمله میتوان شدت، سن و شرایط فردی را اشاره کرد. برای آشنایی شما عزیزان در ادامه به چند نمونه از این شیوه ها اشاره شده است:

کودکان حتی گروه اوتیسیک نیز علاقه مند به بازی کردن هستند اما بهتر است که متناسب با علاقه، وسایل مدنظر را در اختیار گذاشت و شیوه‌ ای انتخاب کرد که فرد به نوبت بازی کند. چنین اقدامی می‌تواند چالش های گفتاری را کمرنگ کند. بهتر است که برای جذابیت و اشتیاق کودک، بازیهای تصویری و کارتی را انتخاب نمود.

خانواده ها باید فرصتی مهیا کنند تا کودک مشتاقانه درباره فعالیت‌های مدنظر حرف بزند که می‌تواند علایق کودک را شناخت و برای رابطه با هم سن و سالان، شرایط را مهیا کرد.

از فعالیتها و بازیهایی که محبوب اغلب کودکان است می‌توان ادا بازی و ایفای  نقش را اشاره کرد که می‌تواند شرایط و موقعیت ها را به گونه ای ترسیم کند تا برای نقش آفرینی نیز آمادگی داشته باشند.

از جمله چالش هایی که برای کودکان اتیستیک، محدودیت‌های جدی رقم زده است، ارتباطات غیرکلامی است اما می توان با انجام برخی بازی‌ها چنین ضعف هایی را نیز کمرنگ کرد. بهتر بوده برای تشویق کودک یک پاداش نیز در نظر گرفته شود.

سخن آخر

اوتیسم به عنوان یک اختلال رشدی عصبی، محدودیت های بسیاری را برای فرد رقم می‌زند به طوری که معمول ترین مسئولیت‌ها را نیز به سختی انجام می‌دهد. مطمئنا شناخت در زمان طلایی می تواند فرصتی ویژه مهیا کند که شاهد تاثیرگذاری بهتر خدمات درمانی بود بنابراین والدین باید زنگ خطر های هشدار دهنده را بشناسند تا اقدامات سریعتری را صورت دهند.